ASHARI’S POV
“Mamha alit (alis) tayo?” tanong sa akin ni 500M habang pinopolbohan ko siya.
“Oo, aalis tayo.” maikli kong sagot. Ayoko ng makipag-usap sa kaniya ng matagal. Mamaya lang din naman e mag hihiwalay na kami.
Hindi na kami magkikita kahit kaylan!
Naka-upo siya sa sala set at ako naman nakaluhod sa harap niya. Pagkatapos ko siya polbohan, mulit kong sinuklay ang buhok niya. Inayos ko ito sa pinaka presentableng paraan.
Ginaya niya ako, sinuklay din niya ang buhok kong nakalugay gamit ang maliliit niyang daliri. “Mamha, taan (saan) tayo punta?”
Natigilan ako sa pag suklay sa kaniya pero siya patuloy pa din sa pagsuklay sa akin gamit ang mga daliri.
Tinitigan ko siya. Suot niya ang malinis ng polo shirt at cargo short. Naka tuck in na ito sa kaniya kaya lalo siyang naging maayos tignan. Malinis na din ang teddy bear niya kaya ito na ang nakalagay sa mga hita niya. Sayang, wala lang siyang sapatos. Naka paa lang siya. Bibilhan ko nalang siya mamaya ng sandals sa labas bago tumawag ng tricycle.
Kinuha ko ang kamay niya na sumusuklay sa akin bago ko siya sinagot sa tanong niya. “Pupunta tayo sa lugar kung saan ka talaga nararapat. Huwag ka ng magtanong ng magtanong ha.”
Naiirita ako e. Ang dami dami niyang tanong, manong manahimik nalang para di ako nap-pressure.
Naalala ko kasi yung sinabi nung naka-usap ko kanina. Tegi daw ako kapag hindi ko naibigay si 500M. Hanep na’yan, bakit parang kasalanan ko na iwinala nila ang anak nila at sa akin siya pumunta para mag staycation? Walanjo, parang mga napipilitan pa na mag bigay ng 500 Million. Edi sana hindi nila ni-National TV. Kukurutin ko mga itlog nila e.
Muli kong tiningnan si 500M. Nakatingin lang siya sa akin at parang medyo nagtampo ng sinabi ko na huwag na siyang magtanong ng magtanong. Umirap naman ako, napaka-arte ng bata na’to. Ganon lang nagtatampo na? Pshh!
“Oi, ngiti ka nga.” utos ko sa kaniya pano mukhang hindi maipinta ang mukha. Baka mamaya di pa siya pumayag na umalis kami edi gg pa ako.
Ngumiti naman siya at iyon na ang pinaka pilit na ngiti na nakita ko sa isang bata. Hahampasin ko ‘to e. Grrr!
“Ngiti ‘yung totoo, hindi yung ganyan. Para namang kinakawawa kita e.” dapat happy siya kapag nakita siya ng mga magulang niya noh. Hindi pwede yung ganyan, ako matsutsugi at mukha siyang chinilde abuse sa itsura niya e.
Hindi naman na siya ngumiti. Yumuko lang siya at nagkunwaring nilaro laro ang teddy bear niya. “Palagi galit itaw Mamha ta akin.” bulong niya habang nakayuko.
May biglang kumurot sa puso ko sa sinabi niyang ‘yon. O bakit Ashari ha, totoo naman sinabi nitong 500M na’to bakit ka apektado?
“Anong galit? Hindi ako galit.!!!” asik ko. Bwisit na batang ‘to, pasalamat nga siya kinukupkop ko siya. Kung hindi lang talaga para sa 500M baka pinatalsik ko na siya dito sa bahay e. Di marunong tumanaw ng utang na loob hmpf!
“Galit ka ulit, Mamha.” nag-angat ng tingin si 500M sa akin. Nangingilid na ang luha niya.
Naihilamos ko ang kamay ko sa mukha ko. Ano ba ‘yang tingin niya, sobra mangonsensiya? Naf-frustrate ako, bwisit!
Pilit akong tumingin kay 500M. Tumulo na ang luha sa kanang mata niya. Pumikit ako at bumuntong hininga.
Inabot ko ang mukha niya at pinunasan ang luhang tumulo. “Hindi ako galit ok? Ayoko lang ma-attach sa’yo…” dahil maghihiwalay din naman tayo. Hindi na tayo magkikita kahit kaylan.
“Kaya huwag ka ng umiyak hmm, pinolbohan na kita e, sayang polbo.”
Suminghot si 500M ng sipon. Itinaas niya ang dalawa niyang braso na tila ba nag aaya na yakapin ko siya.
Sa pinaka una at huling pagkakataon, hinayaan ko ang sarili ko na yakapin siya at sabihing…
“Mag-iingat ka palagi ha, salamat kasi dahil sa’yo yayaman ako. Hinding hindi kita makakalimutan.”
Sinagot naman niya ako ng… “I yab you, Mamha.”
Napangiti ako ng mapait. Sure naman ako na naiintidihan niya ako pero bakit ganyan siya. Bata palang martyr na bwisit!!!
—
Nasa tricycle na kami ng 500M ko. EXCITED NA KOOOOOOOO!!!!! YES YES YESSSS! ITOOO NA ‘TOOO! Kaunting kaunting oras nalang, hindi na bata ang buhat buhat kundi maleta ng pera MWAHAHAHA! ILANG ORAS NALANG MILYONARYO NA AKO!
Daig ko pa ang nanalo ng sampong beses sa lotto woot woot!!
Nakangiti lang ako buong byahe. As in ngiting abot tenga. Naiimagine ko na yung kotse, bahay at lupa na bibilhin ko.
Ha, who you ngayon sa akin ang magaling kong tatay. Pagbalik niya, wala na siyang anak na maabutan sa bahay. Hmpf!
“Pate dito na tayo sa tapat ng museum. 150 nalang para sayo. 200 dapat pero cute yang batang kasama mo kaya may discount.”
Sa sobrang pangangarap ko sa perang makukuha ko, di ko na namalayan na nandito na pala kami sa tapat ng museum.
Agad kong binuhat ang batang dahilan ng swerte ng buhay ko nitong mga nakaraang araw. Hay, napakabait ko talaga sa part na pinapasok ko siya sa bahay. Balik lang to sa mga kabutihang ginawa ko.
Nagbayad na ako kay Kuyang tric driver, umalis na ito. Buhat buhat ko ang 500M ko. Nakatingin ako sa labas ng buong Museum. May dalawang beses na akong nakapasok dito, at ito na ang pangatlo. Wahaha, magiging saksi ka Museum sa pagyaman ko. Maging proud ka!
Ngiting wagi akong pumasok sa loob. May isang guard na kumapkap sa akin. Napansin ko na iba ang tingin niya kay 500M. Nako, baka isa to sa mga kalahi ni Aling Marites na sasabihing pamilyar si 500M.
Oo pamilyar talaga siya dahil napanood niyo siya sa balita pero sorry nalang kasi ako ang makakakuha ng 500 milyones!
Inirapan ko yung guard. “Lika na bebe boy, huwag mong tingnan yung guard.” tinakpan ko ang mata ni 500M kasi pati siya sinundan ng tingin yung guard. Ano ha, gusto mong sumama sa guard na’yon, tsk!
Naglakad lang ako sa loob. Huminto ako sa receiving area na wala namang tao. Tanging papeles lang na nasa table ang natira dito.
Luh, ngayon ko lang din napansin na maliban sa guard, wala pa akong nakikita na ibang tao.
Luminga linga ako sa paligid.
Hanep, nirent ba nila ang museum?
Kinuha ko ang cellphone ko. 9:50 na, wala pa ding tawag yung nakausap ko.
“Hindi kaya scam ‘yon nakoooo!”
Tatawagan ko na sana ulit ang 454 hotline ng may unknown number ang tumawag sa akin.
Naks, biglang tumalon ang puso ko sa excitement. Sinagot ko kaagad ang tawag, hindi ko na pinagsalita yung nasa kabilang linya inunahan ko na siya kaagad.
“Hello po, nandito na po ako sa loob ng Museum. Dala ko na po siya, nasaan na po kayo? Excited na po ako hehehe.”
“HOY BABAE, ANO NANAMANG KALOKOHAN ANG GINAGAWA MO HA?”
Halos maitapon ko ang cellphone ko ng boses ng magaling kong tatay ang narinig ko.
Agad kong tiningnan ulit yung dulo ng number.
BWISIT! MASYADO AKONG NA-EXCITE NA HINDI KO NAPANSIN NA NUMBER PALA NG TATAY KO YUNG TUMATAWAG.
“Ano ba!? Istorbo ka sa pagyaman ko! Bakit ba tumawag ka?”
“Matuto ka ngang gumalang! Tatay mo ko wag mo akong sigawan.”
“Ano nga, bakit nga kasi tumawag ka? Bilis na, may importante akong ginagawa e.”
“Mal-late ako ng uwi bukas. Ipagluto mo ako ha!”
“Akala ko kung gaano kahalaga yang sasabihin mo! Oo na sige na, ba-bye na!”
“Bakit madaling mada–”
Ha! Pinatayan ko ang tatay ko. Baka mamaya tumatawag...

na yung kacall mate ko e. Hay, tay sorry. Pero wala ka ng anak na aabutan bukas. Hindi na ako uuwi sa bahay. Bibili na ako ng private resort at doon na ako titira habang buhay. Malayo sa’yo at sa lahat ng tao!
Saktong sakto naman, may number ulit na tumatawag, siniguro kong hindi na ang tatay ko ‘yon. Oo na, bwisit akong anak kaya miski number ng tatay ko di ko sine-save.
Kaagad kong sinagot ang tawag.
“Hello ako po–”
“Go to lobby on the left wing. You will find the suitcase there, nandoon ang pera. Pagkakuha mo ng pera iwan mo si Galileo sa pinaglagyan ng suitcase. Umalis ka na at huwag na huwag kang lilingon pabalik.” seryoso at malalim na boses na sabi ng tumawag sa akin.
Napalunok ako at hinagkan ng mabuti si 500M. Bakit parang pakiramdam ko e nasa action movie naman na ako. Grabe naman ‘yon, parang sindikato lang ang boses! Psh.
Dahil excited na ako sa 500 million, nag lakad na agad ako papunta sa left wing. Ang creepy talaga dito, kahit noong unang punta ko dito nung 12 years old palang ako, ganito na dito. Mas lumala lang ngayon kasi walang katao tao at talagang hininga ko lang, yabag ng paa at paminsang halakhak ni 500M ang pumapaibabaw sa lugar.
Vintage type museum kasi ito. Lahat ng makikita mong murals, paintings, artifacfs etc, panay luma kaya para ka talagang babalik sa sinaunang panahon.
“Dapat ilagay na sa museum na’to de keypad na cellphone ni Aling Marites e.” qualified na qualified yon sa ganitong museum. Cellphone na mas matanda pa sa jurassic world.
Ilang lakad pa ang ginawa ko hanggang sa matanaw ko na ang lobby dito sa left wing.
NAKITA KO KAAGAD YUNG SUITCASE NA NAKAPATONG SA ISANG ROUND CHAIR. ACCKKKK! I’MMMM SO HAPPY! MY HEARTTTT IS SOOOO HAPPY!
“NAKIKITA MO ‘YON 500M? NAKIKITA MO YUNG SUITCASE NA NASA GITNA? AKIN ‘YAN MWAHAHA!” pinisil ko ang pisngi ni 500M. Nakatitig lang siya doon sa suitcase habang mahigpit ang hawak sa teddy bear niya.
Naglakad pa ako palapit sa aking kayamanan.
Oohhh, para ng sasabog ang puso ko sa saya ng makita ko na ito ng malapitan.
Sandali kong ibinaba si Chanak sa sahig at lumapit sa suitcase ng 500 million ko. Nanginginig pa ang kamay na hinawakan ko ang itim na suitcase.
Dahan dahan kong i-un clip ang mga lock sa gilid.
Napakagat labi nalang ako habang dahan dahan kong binubuksan ito.
Ahhhh! Itooooo na ‘tooooo! Ang kayamanaaaannn kooooo!
Pagbukas ko sa case, tuluyan ng naglaway ang sistema ko.
“Ihhhhhhhh! Angggg damiiiingggg peraaaaaa!” napatalon talon ako sa sobrang kilig.
Agad kong isinara ang suitcase na punong puno ng makakapal na tig i-isang libo. Wala na akong panahong bilangin pa ‘to dahil sa kapal palang alam ko ng 500 million talaga ‘to.
Binuhat ko ang suitcase…
Ang bigatttttt men! Ito yung bigat na never kong pagsasawaang buhatin! Kahit magkamuscle ako dito oks na oks ako!
“MAYAMAN NA AKOOO! MAYAMAN NA AKOOOO!” sigaw ko atsaka itinaas sa sobrang tuwa ng suitcase.
“Mamha?” biglang nawala ang ngiti ko sa labi ng may maliliit na kamay ang humawak sa laylayan ng tshirt ko. Bumagsak ang braso ko na nakataas sa ere buhat ang suitcase.
Bumaba ang tingin ko kay chanak.
Naka-angat ang tingin niya sa akin. Nagtataka siya pero nakangiti siya dahil nakikisaya siya sa kasiyahan ko.
“Huwag ka ngang ngumiti.” inis kong sabi sa kaniya.
Hindi naman niya ako pinansin. Itinaas lang niya ulit ang dalawa niyang braso at sinabing “Buhat mo din ato gaya bag hawak mo.” habang hindi tinatanggal ang ngiti sa labi.
Suitcase to hindi bag!
Nag-iwas ako ng tingin sa mga ngiti ni Chanak. Hindi na 500M tawag ko sa kaniya kasi nasa suitcase na ang 500M ko.
“Buhat Mamha, buhat.” sandali akong lumingon sa kaniya, bwisit naman oh, bakit ganyan kasi mukha niya? Parang nag papaawa na ewan!
Aish, umayos ka na nga Ashari. Tapos na ang lahat ok. Ibalik mo na siya sa totoo niyang pamilya.
Sorry Chanak pero sa tunay mong magulang nalang ikaw magpabuhat.
Imbis na buhatin, kinuha ko siya at ini-upo sa round chair na kaninang pinag lalagyan ng suitcase. Lumuhod ako para ilagay sa hita niya ang kaniyang teddy bear.
“Mamha, love love ka ni Gali.” unang beses kong narinig sa kaniya ang mismong pangalan niya. Hindi ko siya pinansin. Hindi ko din siya tiningnan sa mata. Basta nag iwas lang ako ng tingin at nagpakabusy sa pag aayos ng tenga ng teddy bear niya.
Ingatan mo ‘tong teddy bear mo, para hanggang pagtanda kasama mo siya.
“Mamha–”
“Aalis muna ko, dito ka lang ha. Huwag mo akong susundan.” seryoso kong saad sa kaniya.
Natahimik si Chanak. Naramdaman niya siguro na nag iba bigla ang awra ko.
Bumuntong hininga ako at tumayo. Kinuha ko ang suitcase na nasa lapag.
Tatalikod na sana ako ng bigla nanamang magsalita yung bata.
“Mamha, balik ta agad ha.”
Bulol.
Tsk!
Bakit kasi hindi nalang siya manahimik e. Salita pa ng salita. Pinapahirapan pa ako bwisit!
“Oo, babalik ako.” sagot ko nalang para mapanatag siya.
“Promit?” itinaas niya ang pinky fingers niya. Leche naman! Ang liliit ng daliri niya. Nakangiti siya sa akin at iniintay ang sagot ko.
Hindi na kami magkikita kahit kaylan. Paano ako magbibitaw ng pangako?
Aish!
“Promise.” at akong si tanga, nakipag pinky din dito sa chanak.
Aish. Gusto kong sampalin ang sarili ko bwisit naman!
Sa sobrang inis ko, agad na akong naglakad palayo.
Isa…dalawa…tatlo…maraming hakbang. Binilisan ko ang hakbang ko palayo.
Huwag kang lilingon.
Huwag mo na siyang titingnan pabalik.
Ibinabalik mo lang siya sa mga totoo niyang magulang. Wala kang pangakong pinako. Siya yung umalis at hindi ikaw. Siya yung nang iwan sa’yo Ashari, hindi ikaw! Ok? Huwag kang makosensiya…huwag kang–
“MAMHAAAAAAA!”
Hindi ko na napigilan ang sarili ko. The moment I heard his little voice screaming lumingon ako.
Sa paglingon ko, naalala ko yung sinabi ng caller.
‘Umalis ka na at huwag na huwag kang lilingon pabalik’
Hindi ako nakinig sa kaniya. Lumingon ako! At ang paglingon ko na’yon ay ang pinaka pinagsisisihan kong ginawa sa tanang buhay ko. Mas pinagsisishan ko pa ‘yon kaysa nung jinowa ko si Tony Perez!
“GALIIIIIIIIIII!!!!!!!!!!” sigaw ko ng makita ko na mga armadong lalaki na naka suit at glasses ng itim ang kumuha kay Gali.
Hindi ako tanga at lalong hindi ako ipinanganak na bobo para hindi ko malaman na hindi sila ang mga magulang ni Gali.
Iyak lang ng iyak si Gali habang hinahampas ng teddy bear niya ang lalaking bumuhat sa kaniya. Tinatawag niya ako. Mamha, Mamha!
Patakbo ko silang sinundan. Pakiramdam ko bumagal ang buong paligid. Tanging ako at si Gali na buhat buhat ng armadong lalaki ang nakikita ko.
“MAMHAAAA!” isa pang sigaw niya habang unti unti silang lumalayo.
Nakita ng isang kasamahan ng armadong lalaki na sumusunod ako. Kitang kita ng dalawang mata ko kung paano siya bumunot ng baril at itutok sa akin iyon.
Bwisit! Ayaw huminto ng paa ko sa pagtakbo! Leche, mababaril na ako pero bakit hinahabol ko pa din si Gali? Anong masamang hangin ang pumasok sa kokote mo Ashari? Umayos kaaaa! Huminto ka! Mapapatay ka!
Madaming putok ng baril ang narinig ko. Ewan ko na kung ano sumunod na nangyari, basta niyakap ko nalang yung 500 million ko.
Bahala na, atleast makikipag meet and greet ako kay satanas ng maraming pera at mayaman.
—
Writen’s by VictoriGe