BET WITH A RUTHLESS BUSINESS MAN
Chapter 2
Napanganga ako sa Sinabi ni Kenrix! I’m sure may iba pang paraan bukod sa pagpapakasal sa kan’ya!
“I have trust fund, dad. You can use it for the bills.” Sabi ko, pinipilit layuan ang tungkol sa pagpapakasal. Nagimbal ako ng umiling si papa at tumingin sa akin gamit ang mapagsumamo n’yang mga mata.
“Nagamit ko ang trust fund mo sa pagbabayad sa iilang napagutangan namin ng mama mo anak.” Nanlumo ako sa narinig, Anong utang? Bakit Hindi ko alam ang tungkol rito?!
“What?”
“Nagkautang kami sa ibang business man Hija dahil kinulang Ang budget namin sa project, but then it failed.” Mapapansin mo ang pilit na pagpapatatag ni papa sa boses n’yo.
“What?! Sumugal kayo sa ganiyan?!” Hindi ko mapigilan ang sarili na huwag mag histerya, ngayon ko lang nalaman Ang tungkol sa project na ito at ang masama pa ay palpak Ang proyektong ito!
“Either you’ll marry me or die for your pride.” Malamig na boses muli ang nagpainit ng dugo ko. May choice pa ba ako?! Gosh, mamatay kami sa hirap dahil dito. Should I save my pride? O magpapakababa ako para sa pamilya ko?
“Do I have a choice?!” Naiirita kong sabi. Talo na agad ako sa kasal na ito, dahil alam ko sa sarili kong Mahal ko s’ya at hindi iyon nagbago kahit pa naging ganito s’ya, Clingy and Sweet Kenrix Jaile Angeles is nowhere to be found.
Ngumisi sa akin ang Isa pang lalaking kaharap ko, Kenrix.
“What do you think?” Mas lalo akong nairita sa sinabi n’ya! Ako na nga ‘yung tutulungan ako pa ‘yung galit! You can’t blame me! This is not what I expected to be my wedding. I’m a girl and I’ve dreamed about a so fairy-tale like wedding. Where in I’ll marry my one and true love.
“You told me yesterday that you needed my help, right?” Tanong ko na tinaguan n’ya. Sumenyas ako at pinasunod s’ya sa aking likuran. Tinungo ko ang daan patungo sa Amin kusina, walang katao tao roon.
“Let’s have a bet.” Sabi ko, kung mawawala rin lang ang pride ko, lulubus lubusin ko na diba? Iisipin ko na lang na para ‘to sa ikabubuti ko, na papakasal ako dahil mahal ko s’ya. Sinungaling ako kung sasabihin kong hindi ko hangad ang magpakasal sa lalaking minamahal ako.
Kumunot and nuo n’ya sa sinabi ko.
“And what made you think I’ll follow that?”
“You need me.” Mataman kong Sabi, ito lang ang tanging pagasa para mapaligaya ko ang sarili ko sa pagsubok na ito.
“What is it?” Malamig pa sa yelo na tanong n’ya sa akin. Tinignan ko s’ya sa mga mata, Still the mysterious eyes I always wanted to see, it never failed to give me the comfort I wish when I was still a child, but it’s now different, all I can feel is the awkwardness looking in his beautiful eyes, Umiwas ako dahil habang patagal ng patagal ang titigan namin ay nalulunod ako.
Huminga ako ng malalim bago ibinalik ang tingin sa kan’ya. I gather all my strength for this one.
“Uhm first P-Please let me l-love you as your w-wife, let me t-take care of y-you.” Nahihirapan kong saad, namumuo na rin ang luha sa aking mga mata ngunit pinipigilan ko ang pagbagsak nito, I can’t risk him seeing my tears because of the pain he gave. Saglit na dumaan Ang sakit sa mga mata n’ya, Hindi ko alam kung namamalikmata ba ako o Hindi.
“Okay, But Don’t expect something in return. What’s the real deal?” Tumango ako sa sinabi n’ya bago muling nagsalita, mas matapang sa ngayon.
“And We won’t divorce if you fall in love with me, sa mga panahong kasal pa tayo.” Aniya ko, siguradong nakakatawa na ako sa harap n’ya ngayon.
“If you didn’t then ako mismo ang Hindi na magpapakita pa sa’yo pagkatapos ng lahat ng kalokohang ito.” Dagdag ko. Tumingin ako sa mga mata n’ya at nakitaan ko iyon ng hirap, Hindi ko alam kung para saan.
“Deal, I’ll never gonna fall in love with you.” Aniya at iniwan ako sa kusina, Sa oras na umalis s’ya ay siyang pagtulo ng mga luhang kanina ko pa pinipigilan. I’ve...

never thought that love can be this painful. Hinawakan ko ang parte ng aking puso, bakit parang nilulukot ito?
Hindi ako umalis sa kinatatayuan ko at pilit na kinakalma ang sarili. 10 months lang tayong hindi nagkita Rix pero bakit ganito kalaki Ang pagbabago mo? I miss the Rix that cares for me, Kenrix na ayaw man lang akong magkasugat, ayaw akong umiiyak, at higit sa lahat ayaw akong nasasaktan. I remember this time when I was in my Grade 6 year, And some boys in my class is Bullying me. I cried his name and he immediately went to me. It’s his 8th year in Junior High school. Ipinagtanggol n’ya ako sa mga batang umaaway sa akin noon.
“Who hurt my Princess?!” He shouted at the three boys in my age. Nakita kong nagturuan Ang tatlo at hindi mapakali dahil sa nakikitang galit Kay Rix.
“Rix, Stop.” I whispered and he immediately come closer to me, wiping my tears and comforting me.
“I’m sorry, I’m late. I told you to wait for me before entering the school, right?” He whispered with his soft voice. I smiled and told him I’m fine, hinatid n’ya ako sa classroom ko bago s’ya umalis, masaya ko naman siyang kinayawan. I already know that I feel something different towards him, Hindi ko alam kung kaylan nagsimula iyon pero sigurado akong may iba.
I snapped back to my senses when someone touch me at my shoulders, si Manang pala.
“Kumain ka na ng Dinner, Hija. Kumain na ang mga Angeles at magulang mo.” Napangiti ako ng mapait, hindi man lang ako magawang tawagin para maghapunan kasama Sila. Umiling ako kay manang.
“Wala po akong gana Nay.” Sabi ko at pumasok na. Tama ba ang ginawa kong bet? Umakyat ako sa kuwarto at agad sumalampak sa kama. Dumaloy Ang pagod sa aking katawan at hindi ko namalayang nakatulugan ko na pala iyon.
Nagising ako sa mumunting kaluskos sa loob ng kuwarto ko, pinakiramdaman ko ang nangyayari at narinig ko ang paglapag ng kung ano sa side table ko. Ipinikit ko pa rin ang aking mga mata dahil sa kabang nararamdaman. No one dares to enter my room without my consent. Lumipas pa ang ilang minuto bago ko narinig Ang pagsara ng pinto. How the h*ll a Thief will Exit at my door? Hindi ba dapat ay sa bintana ko s’ya dumaan? Nagpalipas pa ako ng ilang minuto bago Nakahinga ng maluwag, hindi na Bumalik Ang kung sino mang nagtangkang pumasok sa kuwarto ko.
Inimulat ko ang aking mga mata at agad na dumako Ang paningin ko sa side table, Foods?! Nangunot ang nuo ko sa nakita. A Thief will bring a food? Nakita ko iyon dahil may dim light ako sa harap ng aking bed. Baka si Nanay Ang pumasok, hindi lang magsabi dahil tulog ako… Pagpapakalma ko sa sarili.
Saka lamang ako nakaramdam ng gutom ng Makita kung ano ang laman niyon, Bacon and egg! My fave! May kasama pang gatas ang tray ng pagkain na ito. Idinala ko ang tray sa Desk ko at doon naupo upang kumain. Binuksan ko na rin ang ilaw upang mas makakain ako ng maayos.
Nakakalahati ko na ang pagkain ng may kumatok sa aking pinto.
“Hija! Alas nuebe na hindi ka ba kakain? Buksan mo ang pinto at idadala ko Ito sa kuwarto mo.” Malumay na Sabi ng nasa kabilang pinto. What? Hindi si nanay Ang naghatid nito? Unti unti akong napahinto sa pagkain, Hindi kaya ay may lason ang Pagkaing ito?! Papatayin ba ako ng taong pumasok rito?!
Binuksan ko ang pinto dahil sa pagkakakaba.
“Nay! Ano pong Lunas sa lason?!” Naghihisterya kong Sabi, nangunot naman ang nuo sa akin ni nanay.
“May pumasok sa kuwarto ko kanina nay! May dalang pagkain! Hindi kaya ay may lason ang pagkain na kinain ko?!” Naiiyak na ako. I admit that I’m a crybaby, gano’n talaga ako mula Bata.
“Kumalma ka anak, Nakita mo ba kung sino Ang naghatid?” Umiling ako kay nanay na mas lalo kong ikinanlumu. Am I poisoned?
“Hindi Nay! Paracetamol! Kaylangan ko ng Paracetamol!” Naiiyak ko ng sabi. Hindi ko nga alam kung makakatulong ba sa pagpipigil ng lason ang paracetamol.
To be continued…