BET WITH A RUTHLESS BUSINESS MAN
Chapter 5
Maga ang mga mata ay pinilit kong bumangon upang makapagsimba. I cried hard yesterday, maybe I’m overreacting but that’s what I really feel. Para lang akong palamuti na sunod sunuran sa kan’ya, pero gano’n naman talaga dapat ‘yun hindi ba? Fix marriage lang Ang kasal, natural walang mangyayari sa lahat ng pinapangarap Kong pagaasawa. Mapapakasalan ko nga Ang taong gusto ko pero hindi sa paraang nais ko. Nakakatawa dahil ibinigay na ng Diyos Ang kahilingan Kong mapakasalan si Kenrix ngunit humihingi pa ako ng labis.
Pagkababa ay naabutan ko si Kenrix sa Sofa, nakaupo at Tila ba ay may inaantay. Nang Makita Ako’y tinitigan n’ya ako, siguro ay nanantiya sa reaksyon ko. No need to be mad, I don’t have the rights.
Imbis na pansinin s’ya ay dumiretso na ako sa Hapag kainan upang maipaghanda Ang sarili ng breakfast, for today I’ll drink milk and eat toasted bread. Naupo na ako, kasabay noon ay ang pagpasok ni Rix sa kusina. Naupo din s’ya sa tapat ng upuan ko at may sinenyasan sa aking likuran.
Makalipas Ang ilang minuto, nakakatatlong kagat na ako ay tsaka lamang dumating Ang umagahan n’ya. Narinig ko pa Ang buntong hininga n’ya bago kumain ng kanyang pagkain.
Walang naglakas ng loob magsalita sa amin Hanggang sa matapos kaming kumain.
“We’ll leave later this afternoon, Will have our marriage in Los Angeles. May divorce roon, Ang gaganaping kasal rito ay peke.” Iyan Ang mga katagang lumabas sa kanyang big. Tumango ako pilit tinatanggap Ang lahat. Will be fooling everyone even our parents. Ipapakita naming totoong kinasal kami sa Pilipinas, walang divorce, pero Hanggang pagpapakitang tao lang iyon.
“I’ll ready my things, pagkauwi ko.” Namamaos kong Saad bago umakyat muli sa kwarto at iwanan s’ya roon. Inihanda ko na Ang sarili para sa pupuntahan. Nang makuntento ay lumabas na ako, Si Kenrix ay nakasuot ng isang white t-shirt, parehas kami. Mukhang pinagplanuhan upang magkapares ngunit hindi naman. Nagtaas s’ya ng kilay sa akin, habang ako naman ay nilampasan s’ya para makuha Ang susi ng sasakyan kina mommy.
Nang makarating sa Garden ay naabutan ko sila ni daddy na nagaagahan roon.
“Mom, Dad. Good morning, kukunin ko po sana ‘yung susi, I’ll go to the church. I’ll be back after lunch,” Ani ko. My mother frowned at me. Tila hindi naiintindihan kung ano Ang ginagawa ko.
“I’ve told you Kenrix will drive you right?” Wtf? Ang alam ko sa school lang! Pati ba naman sa mga weekends ko Kasama ko s’ya! I like him, okay?! Pero gusto ko din pagpahingahin Ang sarili ko sa mga problema at kabilang s’ya roon.
“I can drive. Ma,” pagpupumilit ko. Umiling s’ya sa akin at tinuro ang nasa bandang likuran ko.
“It will be safer if you’ll go with him, the media is still not over with what happened,” dagdag pa ni mama. We’ve lost billions, bankrupt kami. Tapos andito kami? Still living the life we always had? Bakit hindi pa kami naghihirap sa Ngayon kung gano’n nga? Niloloko ba ako ng mga magulang ko? Or is it because I’m with Kenrix and he’ll provide?
“Ma. I can drive,” I gritted my teeth, holding the thin string of patience that I have.
“I’ll go with you, I have nothing to do today,” aniya ng nasa aking likuran. I groaned in frustration! Iniligay ko Ang aking palad sa aking mga Mukha bilang pagpapakita na hindi ko gusto Ang nangyayari. Agaran ko rin iyong binaba at binalingan si Kenrix.
“I can do it in my own.” Pagmamatigas ko, umiling s’ya sa akin.
“You don’t know the danger ahead of you. It’s better if you’re with me,” aniya pilit akong inaaya. D*mn him! How can he show up today like nothing happened yesterday?! Like he didn’t make me cry! Like he didn’t hurt me! The guts of this man is irritating me!
“How can you act like this?! As if you care if I get into trouble huh?!” Nanggagalaitti kong Saad. Lumamyos Ang mga...