“[Siguraduhin mo lang na mapagkatiwalaan siya, alam mo naman Parker kung gaano ka importante ang pinagawa ko sayo]” tinig ng isang boses ng lalaki na nasa kabilang linya.
“ Wag kang mag- alala mapagkatiwalaan siya at isa pa wala siyang alam sa ngayon” isang seryusong lumabas sa bibig ng binata.
“[ Sana naman dahil ayaw ko sa taong kinakalaban ako]” sagot nito bago pinatay ang linya. Nandito kasi ngayon si Parker sa apartment niya dahil may iniimbistigahan siya tungkol sa isang taong nawawala . Mahigit labing dalawang taon na kasing nawawala ito. Pinagmasdan niyang mabuti ang mga litratong nakadikit sa dingding. Mga litratong may organisasyon at koneksyon ang bawat isa.
“ Makikita rin kita Crisanto Valdemoria, dahil sayo namatay ang kapatid ko.” bulong nito sarili sabay kuyom sa kanyang kamao na puno nang galit at paghihiganti. Nadamay kasi sa putukan ang kapatid niya noong may ginagawa silang imbistigasiyon. Sa halip na siya ang tamaan ng bala sinalo ito ng kapatid niya. Siguro nagtataka kayo kung paano napunta ang kapatid niya doon dahil isa ring detective ang kapatid niya, sa tuwing may imbistigasiyon silang gagawin di kasi hahayaan ng kapatid niya na di siya sasama. Halos mapunit ang litratong hinawakan niya dahil sa galit sa na naramdaman niya.
Ilang araw ang lumipas inilibing na ang bangkay ng pinsan ni Jasmin. Hindi matanggap ng kanyang tiyahin ang nangyari halos di na nga ito matulog dahil binabantayan niya ang anak ang kabaong nito. Nagbabakasakaling gumising ito.
“ Anak ba’t mo iniwan si mama, gumising kana anak malulungkot si mama kapag di ka gumising” hagulhol na iyak at luksa kasabay ang pag- agos ng masaganang luha mula sa mata ng isang ginang. Nakatayo lang si Jasmin habang unti- unting tinatakpan ng lupa ang kabaong ng kanyang pinsan. Gusto sana niyang umiyak o magwala pero pinigilan niya lang iyon. Dahil iniisip niya ngayon ang tiya niyang nagluluksa sa...

pagkamatay ng kanyang pinsan.
“ Insan, kung nasaan ka man ngayon sana gabayan mo kami ni tiya dahil pinangako ko na hindi ko pababayaan si tiya. Pangako bibigyan ko nang katarungan ang pagkamatay mo.”bulong nito sa sarili kasabay ng pag- agos ng masagang luha sa kanyang mga mata. Kung sino kamang hay*p ka sisiguraduhin mo lang na hindi kita makita. Sa oras na makita kita wag mo na lang asahan na maawa ako sayo.
Pagkatapos nang libing pinapahinga ko muna si tiya dahil kanina pa kasi umiiyak ito. Marami rin ang nakiramay kadalasan mga kasama sa trabaho ng pinsan ko. Kaya naisipan ko munang ipagluto si tiya baka nagugutom na siya. Pagkatapos kung magluto ay inihain ko na ito at pinuntahan si tiya sa kwarto. Kakatok na sana ako nang marinig ko namang umiiyak si tiya kaya hinayaan ko munang mapag- isa siya. Mahirap talaga ang mawalan ng mahal sa buhay lalo na kapag anak mo ang nawala. Naawa talaga ako sa tiya ko.
Nagulat ako ng mag ring ang selpon ko at dali- dali kong kinuha ito mula sa bulsa ko saka tiningnan ko sino ang tumawag. Nagtataka ako nang makita kung sino ang tumawag Unknown Number? Nag- iisip muna ako kung sasagutin ko o hindi. Mayamaya pa ay kinakabahan kong sinagot ito.
“H-ello sino po sila?” halos mautal kong sinagot. Agad namang nagsalita ang kabilang linya kinakabahan talaga ako. Dahil ngayon lang ako nakatanggap ng tawag na di ko alam kung sino.
“ [Kumusta Jasmin?]”sunod- sunod akong napalunok nang marinig ko ang boses niya. Ba’t kilala niya ako? Parang narinig ko na ang boses nato. Nanginginig narin ang mga kamay ko kaya agad kung pinatay ang tawag. Napaupo na lang ako sa sofa habang tulala. Sa tuwing naririnig kasi niya ang boses nayun di niya alam ang naramdaman niya kung bakit parang gusto niyang patayin ang taong yun.