Bridge of Love ❤️
Chapter 6
Napaluha ako sa kwento ni Nana Iska,hanggang sa may pumasok na isang babae.Maganda at elegante ang suot nito.Sa tingin ko nasa 40 na rin ito pero hindi halata dahil sa maganda at makinis niyang mukha.
“K-kamusta ka,iha? May masakit ba sayo?”nag aalalang tanong nito.
“Wala po ma’am.Kayo po ba si ma’am Danica?”
“Ako nga”
Ngumiti ito at lumapit sa’kin.Hinaplos ang mukha ko.Sa unang pagkakataon may isang taong hindi ako pinandirihan.Nangiti ako at niyakap ito.Di ko mapigilan ang emosyong nararamdaman ko sa mga oras na yun.Kahit gawin niya akong alipin tatanggapin ko yun.
“Maraming Salamat po, ma’am.Utang ko po sayo ang buhay ko,at hindi ko po Alam kung sa papaanong paraan ako makakabawi sa inyo”
I’m so thankful that she help me to live again and to have hope.Ngumiti ito at hinawakan ang magkabilang pisngi ko.
“Iha,wag mong alalahanin yun.Ako nga dapat ang magpasalamat dahil natgpuan kita.Simula...

ngayon ituring mong bahay mo ang mansyon na to,at lahat nang tao dito ay ituring mo ring tunay na pamilya mo”
Sa sinabi niyang yun nag uumapaw ang Sayang naramdaman ko.Di ko akalaing may isang ma’am Danica ang kukupkop sa isang tulad ko.
“Maraming maraming Salamat po talaga maam,wag po kayong mag alala kaya ko pong gumawa ng mga gawaing bahay.Kahit ano po gagawin ko po ma’am”
I can’t stop saying thank you on her.Im so lucky,talagang di Tayo bibigyan ni God ng pagsubok na hindi natin kaya.
“Ano ka ba,Tita nalang ang itawag mo sa’kin.Ahh,ano nga ba ang pangalan mo ining?”
Nakangiti nitong tanong.Nakita kong parang ang saya saya Niya na magiging part na ako nang kanilang mansyon.Ibig sabihin,I’m very welcome sa’knya.
“Christine Jane Versoza po, ma’am..ay tita Danica”
Namali pa ako.She hug me again and I feel that I was loved now.Hindi tulad nang dati na I felt that I was all alone and not loved.Iba pala ang feeling na may tumuturing sayong pamilya.Iba talaga ang pakiramdam!GRABE!
And that was 5 years ago.