Bridge of love❤️
PROLOGUE
“Malamig ang simoy ng hangin na dumadampi sa balat ko.Giniginaw at nagugutom,walang kumot at walang pagkain.Uhaw sa pagmamahal,I was alone.Cristine Jane Versoza my name is.I was ten years old young lady who sleep in the park.Karton ang higaan na nilatag sa damuhan.Malakas ang ulan at nababasa ang aking katawan.Ngunit binabalewala lang,sapagkat wala Naman akong mapupuntahan.Wala akong magawa tanging pagtulo lamang na ang aking mga luha.Lumaki ako sa lansangan,namamalimos para may makain.At kung walang magbibigay tatakbo sa tapunan ng basura at doon maghahanap ng makakain kahit nabubulok na isusubo ko pa rin para lang masidlan ang nagugutom kong tiyan.Para akong asong kalye palaboy laboy lang maghahanap ng makakain at kung saan aabutan ng gabi dun nalang matutulog.Ang hirap ng buhay ko walang magulang...

walang kapamilya totoong nag-iisa”
“Huy!,Bata gumising ka.Wag ka nga dito ang baho-baho mo my gosh di ka ba naliligo”,ginising ako ng isang street sweeper sa parke.Pakusot kusot pa ako ng mga mata ng paluin ako nito ng walis na dala Niya.”Aray,ate”daing ko.
“Sabing umalis ka na ehh.Ang baho-baho mo at lagi ka pang nagkakalat ng mga karton dito sa parke”bulyaw niyo sa’kin,tumayo na ako para lumayo sa kanya.Napaiyak na Naman ako,wala akong ginagawang masama pero bakit nqngyayari sa’kin to?Ang aga aga pero marami nang tao sa parke habang tinititigan ang mga batang naglalaro na kasama ang pamilya at masaya ay parang dinudurog ako.Umiyak ako ng umiyak hanggang sa maubos ang sakit.
Ito po ang bagong genre ng “Bridge of love”thank you po sa mga nagbabasa❤️😊