DROWNING
When I’m was young I don’t feel a love from my family. They always said there buesy but when it comes to my siblings. They always have a time but I always keep on my mind there just buesy and I know they love me.
“Mom puwede po ba pumunta kayu sa scholl Namin?” Nagbabakasakaling tanong ko.
“Ano na Naman bang ginawa mo!? Lyn huh!? At pinapatawag ako!?” Yan ang mama ko pagdarting sa akin palaging buesy. Palaging galit.
“Pero m-” di ko na tapos ang sasabihin ko ng bigla na lang nagsalita si mama.
“Tumigil ka Lyn! Harapin mo yan mag-isa gagawagawa ng problema tapos tatakbo sa akin!” Singhal ng mama ko.
I knew it! they well just scold me if I will approach them. Palagi nalang silang galit pagdating sa akin. I wish I’m not the eldest daughter para maramdaman ko din ang pagmamahalan na ibinibigay ng mga magulang ko sa mga kapated ko.
“O! Lyn bakit Wala ang mga magulang mo? Your the top 1 of our classroom at pambato ng school natin. Ano proud ba sayu mga magulang mo Lyn?” Sunod na sunod na tanong ng guro ko.
“Ah-h-h buesy po sila ma’am ehh” nag-iwas na lang ako ng tingin ng makita kong nakatingin sa akin si ma’am na para bang sinusuri kung may inililihim ako. My teacher know me will kapag ganito papupuntahin ang mga magulang Wala akong magulang na ma ihaharap.
“Ano ba Kasi ang problema mo Lyn at palagi na lang Wala ang mga parents mo?”
“Wala po” atsaka ako nag exuse na aalis na ako.
Parang sirang plakang pa ulit-ulit na nangyayari sa buhay ko. Palagi akong nagbabanat ng buto para may pambaon at Pam project dahil wala Naman akong ma aasahan sa mga magulang ko hindi Namin din nila ako bibigyan.
“Saan ka Naman nanggaling Lyn...

huh” tanong ng mama ko.
“Kay babae mong tao gabi na kung umuwi!” Matigas na ani sa akin ng aking ama
“Ano bakit hindi ka sumasagot!?” My mother ask napatingin ako sa mga kapated ko they’re just like this looking to me like a disgusting thing.
“Pasesnya na po mom hindi na po ma uulit” nakayuko kung ani.
“Hindi na talaga ma uulit dahil simula ngayun hindi kana makakalabas at titigil kana sa pag-aaral!” Galit na sigaw ni ama habang sinasang-ayunan ni ina. Gawin na nila ang Lahat wag lang ang pag-aaral ko.
“Pero ma pa!”
“Aba sumagot kana!” Hindi ko na nakayanan ang mga nangyari at nalaman ko na lang ang sarili na sumasagot sa mga magulang ko.
“Bakit ma? Bakit? Anak niyu rin Naman ako ahh bakit ang unfair. Sa tuwing ako ang nangangaylangan Wala kayung time buesy kayu. Ginagawa ko Naman ang Lahat ahh! I’m a good daughter I always do what you want me to do. I always follow your rules. I do houses courses. I maintain my grades and the highest because I don’t want you to get offended. Kahit pagod na pagod na ako! Kahit nag kakasakit ako bumabangon ako para tumolong bakit di niyu yun nakikita!” Umiiyak kung Saad. Nakita ko ang pagkagulat sa kanilang mga mata.
“I’m sorry anak!”
“Patawad anak!” Sabay na Saad ng aking mga magulang.
“Okay lang ako ma,pa! Pagod lang toh ipagpapahinga ko lang to. Yung pahingang hindi ka na ulit magigising.” Pagkasabi ko non agad akong umalis doon at nagtungo sa kwarto ko.
When I am drowning no one’s there to help me and rescue me. When I was tired and look down no one there to cheer me up. When I was weak no one’s there to help me stand again. Because im just a nobody but a useless and dumb girl.