HELLOW ON THE OTHER SIDE | Bb. Manunulat
Romance
Part 2: VEDIO CALL
Jm’s POV
PAGKATAPOS kong maligo, kumain na ako ng agahan. While kumakain, hawak ko sa kaliwang kamay ang cellphone ko. 7:30 a.m na pala. Tiningnan ko kung online na ba si Hanna.
“Hanna,” nasambit ko na lamang sa sarili ko at napangiti.
10 hrs.na siyang offline. Mga 5 p.m ko pa siya makakausap. Haist, what’s on earth at makikipag usap na ako sa kung sino lang. Wait, I mean may something kasi sakanya na gusto kong ma discover.
Inistalk ko yung timeline n’ya. Dumeretso muna ako sa kanyang photos. Iisa lang picture niya pero mukhang bata bata pa siya dito. Oo, isa pa to sa nagustuhan ko sakanya. She’s not like others na mala open book sa social media.
Na mahilig mag se-selfie, mag-tiktok, at nag rarant sa timeline. Well, private life for me, matters. I see her ABOUT in fb. Birthdate niya, naka private. Yung work naman, location lang nakalagay. Dubai, yun ang nakalagay.
She’s working in the Middle East. Other than that, wala na. I go back to her timeline and that’s it! Hindi pa pala kami friend sa facebook. Kaya pala, puro stories nakalagay sa wall niya since yun lang naka public.
Tsk! Stalker pero nakalimutan ang pinaka basic gawin. Ang mag friend request. Napatawa nalang ako sa katangahan ko. So ayon nag friend request na ako.
Nang matapos akong kumain, dumeretso muna ako sa aking kwarto. Sunday so walang pasok sa work. Tinatamad akong maglalabas. Panigurado, naka abang na naman ang mga chika babes sa tindahan ni Aling Puring. Kairita pag nakikita ko sila.
Hindi naman nang aano pero, masyadong pahalata ang mga iyon. Panay pogi ang tawag nila pag napapadaan o napapabili ako kila Aling Puring. Boung magdamag nakikitambay sa tindahan na iyon ang mga babae, z4. Wala bang pinagagawang matino ang mga ‘yun sa bahay bahay nila?
Magbabasa na naman ako ng kwento mula sa mga isinulat ni Hanna ng biglang, “shit! Hell… Bat ngayon pa?”
Check off feeling ang peg.
Need ko magload. Wala na e, expired na daw pang net ko. Kinuha ko nalang ang aking cap. Malapit lang naman ang tindahan. Iisang bahay lang ang pagitan mula sa amin.
Papalabas pa lang ako sa bahay ay naririnig ko na ang malalakas na kwentuhan ng mga chika babes. Nang paparating ako ay medyo, hininaan ang kanilang boses at marahang nag hahagikhikan.
“Pa load nga po ng 50. Globe,” wika ko sa matanda.
Nang matapos na niyang ma send ang load, nag request pa ako sakanya.
“Aling Puring, patingin nga if na save sa cellphone ninyo,” sabi ko.
“Bakit iho?” tanong niya na wari’ y nagtataka.
“Para ho masigurado.” Pagsisinungaling ko.
Inabot naman ng matanda ang di keypad na cellphone. Agad ko rin denelete ang number ko doon. Para siguradong safe sa mga chika babes na ‘to. For sure, itatanong ng nila kay Aling Puring pagka alis ko.
Gwapong-gwapo sa sarili nuh?
Uuwi na sana ako ng may magsalita sa isa sa mga chika babes.
“Look! Who’s here?” sabi ng isa sa mga chikababes.
“Ugh, Si shrimp. Whoah, nag level up na siya. She’s no longer the shrimp na kilala natin.” manghang sabi pa ng isa.
“Yeah. Di na siya pipityuging shrimp. Isa na siyang lobster,” at muli’y nag tawanan ang mga babae.
Nakatalikod na ako nun, pero dahil sa narinig ko, humarap ako. Nakita ko ang papalapit na si Nica. Bibili sana siya kaso, ito at binubully ng mga tambay na ‘to.
She’s my schoolmate when I was in Elementary and High school pero di nag-uusap. Kilala siya bilang nerd na may makapal na eyeglasses , makapal na kilay na di bagay sakanyan
Parang Betty Lafia lang. Weird. Kaya despite sa pagiging matalino nito ay di pa rin maiwasan na mabully...

pa rin siya.
“Ayokong sabihin sana ‘to ha, pero bukod sa mga tambay na nga kayo dito, at puro pag chichismiss inaatupag ninyo e, nambubully pa kayo. Alam niyo! Mas nakakahiya pa pag iitsura ninyo, ” bulalas ko ng wala sa oras habang inaabot ang panyo kay Nica.
Nakita ko kasi itong , bahagyang napaluha. Ngumiti ito ng magtama ang aming paningin. Habang ang mga babae kanina’y nakayuko lamang. Na realize siguro ang pagka pahiya sakanila.
” Ohhh… Napano ka iha?” tanong ng matanda kay Nica na dumating galing mula sa loob ng kanilang bahay.
“Ahh wala ho ito,” sagot niya sa matanda
Ako naman ay umuwi na. Binasa ko ang mga sinulat ni Hanna. Di ko namalayan ay kinatulugan ko na.
“Jm, kanina pa ring nang ring ang phone mo. Tingnan mo at baka importante.” paggising sa akin ng aking ina.
Agad agad akong bumalikwas at tiningnan ang screen ng phone ko. Si Hanna ang tumatawag. 5:30 na pala. Sinagot ko s’ya. Kumakabog yung puso ko. Ewan ko ano ba kung ano ang dalang impact ng babaeng ito.
” Hellow,” paunang sabi ni Hanna.
“Hi. How’s your day,” bati ko sakanya.
Nang bigla siyang mag request vedio. Medyo kinabahan ako. Kagigising ko lang kaya, malamang sa alamang, haggard ako!
“Wait Hanna, ji-jinggle muna ako,” pag a-alibi ko.
Patakbo akong nagtungo sa C.R. Nag toothbrush as if maaamoy ng dalaga ang hininga ko mula sa screen. Naghilamos at nagsuklay.
Pagbalik ko, naka request vedio call parin siya pero kalahating mukha lang niya ang nakikita ko. Inopen ko na rin ang vedio ko, kaso d ko rin pinapakita ang kabuuan ko.
“Ano to? Kabilang pisngi at noo lang ba natin ang mag-uusap.” Patawang sabi ni Hanna.
Napatawa ako ng bahagya sa sinabi niya. Kaya naman, nagpakita na talaga ako. Nasilayan ko na rin ang kanyang mukha dahil nagpakita rin s’ya.
Ang simple nya pero di pa rin maede-deny ang kanyang angking ganda. Matangos ang ilong. Makinis ang morenang mukha. Maninipis na labi at mapupungay na mata. Pero ang humuli sa aking atensiyon ay ang kanyang ngiti. Lumalabas ang biloy nito whenever she smiles.
Nagkumustahan kami saka nagkwentuhan ng kung anu-ano. Hanggang sa di namin namalayan na 4 na oras na kaming nag-uusap.
“Anak, kumain ka na! Kanina ka pa babad sa cellphone mo,” tawag sa akin ng aking ina.
“Sige ma, kakain lang ako pag gusto ko,” sagot ko kaagad sa mama ko.
“Uy, kumain ka na. Baka dumikit itong mukha mo sa screen,”pagbibiro pa ng dalaga.
” Opo, pero ikaw? Kumain ka na ba niyan?” tanong ko.
” Oo, noong matapos ang off duty ko,” sagot niyan
Ngumiti ito na halos magpalunod sa sarili ko. I found out about her life. Di rin pala biro ang pinagdaanan niya. Matatag s’ya and unlike other girls, nagbabanat ng buto upang makatulong lang sa pamilya.
Maganda na nga, masipag pa.
“Gusto ko pa sanang makausap ka lalo kaso, mas gusto kong makapagpahinga ka na muna,” sabi ko. Alam ko kasing may trabaho na naman ito mamayang gabe.
“Salamat, ikaw rin. Magpahinga ka kaagad,” wika niya sa malumanay na tinig.
Ewan pero, kinilig ako dun. Kalalaki kong tao pero kinikilig sa simpleng pagpapaala mula sa taong, hinahangaan ko.
Oo, hinahangaan ko na s’ya.
“Bukas ulit. Mag cha-chat ako. At the same time tatawag na rin,” wika ko habang pimagmamasdan ang maamo niyang mukha sa screen.
Napangiti pa siya sa sinabi ko.
“O sige bukas ulit. Ingat,” pamamaalam niya.
Nang mamatay ang phone, lumundag lundag pa ‘ko na akala mo nanalo sa lotto. Tiningnan ang screen shot album.
Di niya alam, lihim ko syang kinukunan ng litrato.
“Anak, kumain ka na nga. Kanina ka pa sa cellphone mong yan. Baka mamaya niyan, dumikit sa mukha mo ang screen ng mukha mo.” Papalapit na sabi ni mama
—Abangan—