“Miss Zargos?”
Bumaling ako sa tumawag sa akin. Hawak ko ang dalang lunchbox, at papunta na sana sa pantry para sumunod kila Janine na nauna na doon.
“Ako nga po. Bakit po?” magalang kong sabi sa babaeng halos kasing tangkad ko, nakasuot ng lagpas tuhod na skirt at nakapatong sa balikat ang blazer. Malinis ang pagkakapusod sa kanyang buhok.
Ngayon ko lang siya nakita dito.
“Pinapatawag ka ni Sir Saint sa opisina niya.” maski siya ay nakapaskil ang pagtataka sa kanyang mukha kung bakit ako pinapatawag ng kanyang boss.
Tatanungin ko pa sana siya kaya lang tinalikuran niya na ako. Tahimik nalang akong sumunod sa kanya.
Nang makarating ako sa tamang palapag ay nakaabang na siya sa labas ng kanyang opisina. Nakasandal ang kanyang likod sa hamba ng pintuan.
Tumuwid siya ng tayo nang makita ako. Tinanguan niya ang babae atsaka nakayukong umalis naman ang babae, iniwan ako kasama si Saint.
“It’s already lunch time.” aniya. “I want you to come and eat with me.” utos iyon at hindi hiling!
Itinaas ko ang hawak kong lunchbox para ipaalam sa kanyang hindi na kailangan dahil may baon naman ako.
Kunot noo niya itong tinignan. “We will just order, then.” sabi niya. Hindi na ako nakaangal nang agad niyang tinawag ang babae.
“Gilda,” tawag niya.
Lumapit agad ang babae. “Yes, Sir?”
“Order us food.” Nilingon niya ako. “What do you want?”
Pati ang babae ay nakatingin na rin sa akin, naghihintay ng sasabihin ko. Nakaramdam tuloy ako ng hiya dahil sa tagal kong magsalita.
“G-gulay na lang,” nahihiyang sabi ko.
Iyon lang kasi ang alam kong mura. Kaya nga ako palaging nagbabaon dahil mahal ang ulam. Wala naman akong makitang karinderya sa gilid ng building na ‘to, puro mamahaling Restaurants at hindi ko afford.
Atsaka hinayaan ko na rin ang sarili kong makipaglapit sa kanya. Hindi ko rin naman siya magugustuhan. Magtatagal lang ng ilang araw ay alam kong titigil din siya. Ipakita ko sa kanyang hindi tatalab itong paglalambing niya sa akin.
“Just order what’s on the menu, Gilda.” Hindi ata nakuntento si Saint sa sinabi ko kaya may pahabol pa itong sinabi sa huli.
“Okay, Sir.”
Sumunod ako kay Saint nang tinungo nito ang loob ng kanyang opisina. May dati nang nakapwesto doon na bilog na mesa at dalawang upuan, tanaw ang haring araw at mga matatayog din na mga building ng siyudad.
“Do you always doing that during lunch time?” aniya habang nagtatanggal ng kanyang coat at neck tie.
Umiwas ako ng tingin nang hindi sinasadyang mapadako ang tingin ko sa katawan niya.
“Oo. Mahal kasi ang bilihin sa labas kaya nagbabaon na lang ako,” sabi ko.
Sumandal siya sa mesa. Sinimulan niyang i-rolyo ang manggas ng kanyang suot hanggang braso, ginagawa niya iyon habang titig na titig sa akin.
Hindi pa rin talaga ako sanay sa paraan ng titig niya. Sobrang lalim kung maka-titig.
Ito ang unang makita ko ang kanyang hubad na braso, kadalasan kasi’y nakapang-bussiness suit siya kapag nakikita ko siya. Mahahaba ang kanyang mga daliri, hindi malambot tignan. At maugat iyon hanggang sa matigas niyang braso.
Matangkad ako sa ganito kong edad ngunit kailangan ko pang iangat ang ulo ko para salubungin ang tingin niya. Nakangangalay ng leeg, kaya minsan mas piliin ko na lang na abalahin ang tingin ko sa ibang bagay.
“Isasama na kita palaging kumain kung gano’n.” malumanay niyang sabi.
“Magbabaon na lang ako. B-baka hindi kayanin ng pera ko ang mga o-order-in mong pagkain,”
Nakita ko kung paano magsalubong ang makapal niyang kilay. “Do you think I’ll let my woman pay?”
Ngumuso ako.
“Of course not, Aviona. Just save your money for your school stuff.” aniya.
“N-nakakahiya, Saint. Baka akalain nila sugar daddy kita.” sabi ko.
Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi na siguradong mang-iiwan doon ng pulang marka.
“I’m too young to...

be your sugar daddy, Aviona.” Bahagya niyang tinagilid ang kanyang ulo pa-kanan para habulin ang tingin ko nang iiwas ko na naman ito.
“Ilang taon ka na ba?” Tanong ko.
“Twenty six,” Umalis siya mula sa pagkakasandal. “Does my age bothers you a lot?” taas kilay niyang tanong.
Nagkibit balikat ako. “Hindi,” sabi ko.
“Mabuti kung gano’n. Our seven years gap wasn’t a hindrance for me to pursue you, Aviona.” saad niya.
“Hindi naman kita magugustuhan,” sabi ko dahilan para sumilay ang ngiti sa kanyang labi.
Natigil siya nang may kumatok. Binalingan niya ang nakasarang pintuan.
“Come in, Gilda.” agaran niyang sabi. Ito lang siguro ang inaasahan niyang kumatok kaya may ideya na siya agad kung sino ang nasa labas.
Hindi nga siya nagkamali dahil si Gilda nga ‘yun. May kasama siyang lalaki habang nasa magkabilang kamay nito ang ilang paper bag, naka-print sa papel ang pangalan ng mamahaling Restaurant, na nadadaanan ko lang pero ngayon matitikman ko na ang mga putahe nila.
“May I have your lunchbox instead?” sabi niyang nakatingin sa lunchbox ko.
Lumabas din agad si Gilda pagkatapos niyang ayusin ang mga pagkain sa mesa. Marami ‘yun at hindi pamilyar sa akin ang mga pangalan ng pagkain.
Nilagyan ni Saint ng kanin at ulam ang platong para sa akin. Hindi pa ako nagsisimulang sumubo dahil hinihintay ko siyang kumuha din sa kanya para sabay na kaming kumain. Ngunit nagulat ako nang lumabas sa bibig niyang hingin niya sa akin ang lunchbox ko.
Napunta na rin ang tingin ko sa lunchbox sa gilid ng plato ko, wala akong planong buksan iyon dahil kanin lang naman ang laman no’n.
Walang pag-aalinlangan ko itong inabot sa kanya. Maraming kanin ang in-order ng secretary niya. Lalaki siya, malakas kumain, baka nakukulangan siya sa kanin. Kaya siguro hinihingi niya ang lunchbox sa akin para may extrang kanin.
“You cooked this?” tanong niya nang hindi pa niya tinatanggal ang takip.
“Oo,” sabi ko kung ang tinutukoy niya ay ang kanin sa loob.
“I’ll eat this.”
So, kakainin niya iyon dahil luto ko hindi dahil baka kulang ang kanin?
Habang nakatingin ako sa mga nakalapag na pagkain sa harap ko ay hindi ko maiwasan isipin sila Nanay at Ate Yna. Balang araw maibibigay ko rin sa kanila ang marangyang buhay… balang araw… kaunting tiis na lang.
“This is your lunch? Just plain rice?” sabi niya walang halong panlalait sa boses niya. Kundi puno pa iyon ng pag-aalala… at awa.
Umiling ako. “Hindi ako nagluto ng ulam ko dahil nasabihan na ako ni Jeffrey-”
“Who’s Jeffrey?” mariin niyang tanong dahilan para matigil ako sa pagsasalita.
“Empleyado rin dito. Sa may finance siya,” sabi ko.
“He cooked for you?” nalasahan ko ang pait sa kanyang boses.
“Hindi lang naman ako. Marami kami, palagi niya itong ginagawa. Nagbibigay ng ulam sa akin,” paliwanag ko.
Umigting ang panga niya. “Binigyan mo lang ako ng matinding rason para sa akin ka na talaga sumabay tuwing lunch time. Ayokong may umaaligid sa’yong ibang lalaki.” sabi niya sa malalim na boses at walang sinuman ang pwedeng bumali doon.
“Saan ka kanina, Aviona? Hinintay ka namin sa pantry, ah.” Si Janine nang makabalik na ako.
“Ah, S-sa ano…”
Paano na ‘to? Hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi naman pwedeng sabihin ko sa kanya ang totoo kung saan ako pumunta dahil takot akong mahusgahan.
“Saan?” Ulit niya.
Habang nag-iisip ako nang pwedeng sabihin ay namataan ko si Ora patungo sa amin.
“Tawag ka ni Ma’am Harietta, Aviona.” sabi ni Ora.
Nakahinga ako ng maluwag nang dumating siya at niligtas sa mga tanong ni Janine.
Ayoko na ulit maranasan ang mahusgahan. Gaya ng panghuhusga sa akin ni Sasa sa purong walang katotohanan.
Isa ito sa dahilan kung bakit hindi pwedeng magustuhan ko si Saint. Nasa tuktok siya samantalang ang inaapakan ko ay putik. Hindi kailan man pwedeng magtagpo.