IF ONLY I CAN BE HIM”
written by—Solene Terpsichore
—take time to read this.
“B-Bakit ba kailangan siya pa ang mawala at hindi nalang ikaw!” malakas na sigaw sa akin ni Athena habang pinag-mamasdan ang kabaong ng aking kakambal na kaniyang boyfriend.
“Bakit ba sa akin mo isisisi ang bagay na ’yan Athena? ilang beses ko bang sasabihin na pare-pareho tayong biktima, at walang may gustong mapahamak si Jaymeson!” sigaw ko na nakapagpatahimik sa kaniya.
Tanging pag-iyak nalang nito ang naririnig, kaya agad ko siyang nilapitan at niyakap, ‘huwag kang mag-alala Athena, nandito lang ako hindi kita pababayaan, iingatan kita gaya ng pag-iingat sa’yo ni Jaymeson.’ tanging bulong ko sa isip ko habang siya ay nanatili paring yakap-yakap ko.
____________________
Dumating na ang araw na kailangan na naming magpa-alam, wala kaming nagawa kundi ihatid na ang kapatid ko sa kaniyang huling hantungan.
Lahat ay nagdadalamhati at umiiyak, si mama ay tila ayaw pang bitawan si kuya Jaymeson ngunit wala siyang magagawa. Aksidente ang nangyari at alam ko na wala akong kasalanan, sinunod ko lang ang sinabi ni kuya na lumabas na ako at isama ko si Athena, pero bumalik ako, ngunit huli na ang lahat.
_________________________
It’s been 3 years since mawala si kuya, napapansin ko na kahit anong gawin ko kay Athena ay siya parin ang mahal nito. Kahit pumayag siya na maging girlfriend ko ay ni minsan ay hindi ko naramdaman na mahal niya ako, tulad ng pagmamahal niya sa kapatid ko.
“Hey let’s go, your drunk!” wika ko sa girlfriend ko at siya naman ay marahan akong hinawakan.
“S-Sorry for being so selfish James, you know I love you but—.”
“But you love my brother more than you love me.” ako na ang nagtuloy ng sasabihin niya, alam ko naman ih palagi naman kaming ganito.
“Why don’t you just left me, ayoko ng nasasaktan ka James.” tanong niya at ako naman ay parang sinaksak ng dahil sa mga sinasabi niya.
“Do you think it’s easy for me to left you? knowing your pregnant right now but the saddest fact is you can’t accept our soon to be child ’cause it’s not Jaymeson who impregnate you.” hindi ko na napigilan na magtaas ng tono, balak niya bang patayin ang anak namin kasi araw-araw ko na lamang itong nakikita na umiinom, knowing na sensitive siya magbuntis pero ginagawa niya parin.
“Can you just listen to me Athena, kahit hindi mo na ako isipin. Isipin mo nalang ang magiging baby natin, wala siyang kasalanan.” wika ko at siya naman ay umiyak na lamang ng umiyak.
“Kasalanan ko ito, ako ang nag-insist na gawin natin ang bagay na ’yon akala ko kapag magka-baby tayo mawawala na ang nararamdaman ko, para sa kapatid mo pero hindi ih, nandito parin, kahit anong limot ko hindi siya nawawala lalo na at nandyan ka, iisa kayo ng mukha kaya mas lalo akong nahihirapan.” umiiyak paring wika niya kaya agad ko itong ikinulong sa bisig ko.
______________________
ATHENA POV:
Mabilis ang pagmamaneho...

ni James at ako naman ay nahihilo parin, hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at naisipan ko na agawin ang manobela kay James.
“Athena, itigil mo ’yan! mababangga tayo kapag tinuloy mo ang ginagawa mo!” sigaw ni James ngunit ako ay patuloy parin.
“Gusto ko ng wakasan ang lahat-lahat ng ito! ayoko na, pagod na pagod na ako!” wika ko at nagulat nalang ako na tila kami ay dire-diretsong bumangga sa isang malaking puno.
“L-Lumabas ka na, Athena. umalis ka na rito, sasabog ang kotse!” wika ni James at ako naman ay umiyak ng umiyak, hindi ko alam ang gagawin ko.
“H-Hindi kita iiwan, hindi ako aalis rito.” wika ko at nagulat nalang ako ng itulak niya ako dahilan para makalabas na ako ng tuluyan.
Napahagulhol ako ng makita na nag-uusok na ang likod ng kotse, agad ko siyang hinila ngunit ang isang paa niya ay naiipit, masyadong mabigat ang kotse at hindi ko ito kayang iangat.
“L-Lumayo ka na iligtas mo ang baby natin, sa wakas matutupad na ang winika mo noon na sana ako nalang ang nawala.” huling wika niya bago ako tuluyang ipagtabuyan palayo, ako naman ay walang nagawa ng unti-unting sumabog ang sasakyan.
____________________________
“Hindiiiiiiii Jamessssss!”
“Mommy, wake up, wake up.” wika ng anak ako kaya ako naman ay napatingin at niyakap ko siya ng mahigpit.
“Are you dreaming of daddy again?” tanong niya ako at naman ay naiyak na namang muli.
“Yes, baby.” wika ko at siya naman ay niyakap rin ako pabalik.
“Shss, stop crying na mommy hindi ba po sabi mo masaya na si daddy sa heaven?” at tumango na lamang ako, siya naman ay ngumiti sa akin ng pagka-ganda-ganda, she really is an angel, an angel of my life.
Sayang dahil hindi mo na naabutan ang anak mo James, kamukhang-kamukha mo siya, sayang rin dahil hindi ko manlang nasabi sa iyo na mahal na kita, mahal na mahal, pero huli na ang lahat, dahil iniwan mo narin ako, pinagsisisihan ko na ginawa ko ang mga bagay na ’yon, sana mapatawad mo ako.
“Mommy is daddy looks like this?” tanong ng anak ko habang hawak-hawak ang picture ng daddy niya.
“Yes, anak ’yan ang daddy mo.” wika ko at siya naman ay ngumiti sa akin.
“Mommy, daddy say na huwag ka na raw pong umiyak, tapos huwag ka narin daw pong mag-sorry sa kaniya kasi matagal ka na niyang napatawad, mahal na mahal niya raw po tayo.” wika ng anak ko kaya naman ako ay nagulat sa kaniya, teka paano niya nakausap ang daddy niya?
“Nakita ko si daddy mommy, kaso umalis na siya, sabi niya ingatan raw po kita.” wika ng anak ko kaya’t mahigpit ko na itong niyakap, kasabay ng aking mga luha.
Salamat sa anghel na iniwan mo, James. Nagkaroon ako ng pag-asang muli ng dahil sa’yo, nangangako ako na iingatan ko ang anak natin, mahal na mahal karin namin.
/// error’s ahead
/// plagiarism is a crime
/// work of fiction