Ikaw lang ang nasa puso ko
.
Chapter 5
.
Sakay nila ang motorsiklo ni Ariel..
.
Ariel : kapit ka sakin baka mahulog ka.
.
Nahihiya man si Mary Ann ay kumapit siya sa balikat ni Ariel, at hanggang sa nakarating na sila sa may mga mababato, natakot si Mary Ann dahil medyo pagewang- gewang ang motor na sinasakyan nila dahil sa mga bato.
.
Ariel : kumapit kang mabuti sakin.
.
Kaya naman napayakap na sa bewang ni Ariel si Mary Ann, natutuwa naman ang puso ni Ariel dahil nga sa ginawa ni Mary Ann na pagyakap sa kanya, nakaramdam ng kilig ang binata, at hanggang sa nakarating na nga sila sa may ilog, sa kanilang paboritong tambayan..laking pasalamat naman ni Mary Ann dahil nakarating na sila, at agad na bumaba si Mary Ann sa Motor, nagulat pa si Mary Ann ng makita niyang maraming dalang pagkain si Ariel na nakalagay na sa loob ng kubo, inuna na kasing idinala ni Ariel doon at saka niya pinuntahan si Mary Ann.
.
Mary Ann : grabe ang dami mo namang dinalang pagkain, eh dadalawa lang naman tayo.nagdala pa naman ako ng paborito natin, akala ko lunch lang dadalhin mo, pati pala meryenda nagdala ka na!
Ariel : okay lang yan, at saka ano ba yang dala mo?
Mary Ann : turon.
Ariel : wow ang sarap naman yan! Kainin na natin yan ngayon!
.
Nagluto si Mary Ann ng turon, dahil alam niya na paborito iyon ni Ariel, kumuha si Ariel ng isang turon, mabilis lang niyang maubos ang isang piraso, kaya kumuha pa siya ng isa hanggang sa naubos na naman niya, si Mary Ann naman ay nasisiyahan siyang makita si Ariel na gustong gusto yong ginawa niyang turon.
.
Ariel : kasarap ng turon, mabuti na lang at naisipan mong gumawa ng nito, nabusog tuloy ako.
Mary Ann : ayan nabusog ka na, kadami mo pang kakainin.
Ariel : eh madaming pinadala si mama, siya yong nagluto ng ulam at saka nag-bake siya ng cake, sinabi ko kasi na mamamasyal tayo dito, kaya ayan pinagluto naman tayo.
Mary Ann : kabait naman ni Doña Elena, wala pa din siyang pinagbago.
Ariel : oo naman, syempre mababait ang mga magulang ko, at mas lalo naman ako..(nakangiting sabi)
Mary Ann : totoo ba?(nakangiti niyang sabi)
Ariel : oo naman! Alam mo na-mis kita!
.
Hindi naman nakakibo si Mary Ann, ngiti lang ang tugon niya sa sinabi ni Ariel.
.
Ariel : Alam mo masaya ako ngayon dahil kasama uli kita dito sa paborito kong lugar na ito, kapag nalulungkot ako sa Amerika iniisip ko lang na nandito ako sa ilog na ito, na nakikipaglaro sayo.
.
Naligayahan ang puso ni Mary Ann sa mga sinabi ni Ariel, sa isip ni Mary Ann, na kung alam lang sana ni Ariel na kung gaano din siya nalungkot ng nagkahiwalay sila.
.
Ariel : alam mo na may pagkakataon na talagang gustong gusto ko ng umuwi dito noon, kaso hindi pwede dahil, may banta sa buhay namin ng pamilya ko.
Mary Ann : H-ha banta?
Ariel : oo..nanganib ang buhay namin ng pamilya ko.dahil sa pagkamatay ng lolo ko.
.
At ikinuwento ni Ariel ang lahat kay Mary Ann, naawa naman si Mary Ann kay Ariel na kaya pala napilitang umalis ng bansa ay dahil sa nagkaroon ng banta sa kanilang buhay.
.
Mary Ann : mabuti at nalutas naman na yong problema ninyo sa lolo mo.
Ariel : oo, talagang nagpursige akong makuha ang hustisya para sa pagkamatay ng lolo ko, at ngayon nga ay nandito na uli ako,ay wala ng dahilan para malungkot pa ako. Lalo na kasama na kita.
.
Hindi nanaman maikubli ang mga ngiti sa labi ni Mary Ann ng marinig nanaman niya ang sinabi ni Ariel.
.
Ariel : sandali lang ha, magpapabaga lang ako ng uling at mag-iihaw tayo ng barbeque.
Mary Ann : baka naman tumaba tayo niyan, napakadami mong pagkain na dinala, dapat sinama mo si Alexander.
Ariel : hindi siya pwedeng sumama kasi may lakad sila ni Carmela.
Mary Ann : H-ha. C-carmela?
Ariel : oo si Carmela yong bestfriend mo.
Mary Ann : ganun ba!!
.
Sa isip ni Mary Ann ay mukhang nagkaka-igihan si carmela at Alexander.at hindi nagtagal ay natapos nang magpa-baga ng uling si Ariel.
.
Ariel : paki-kuha mo yong iihawin natin, nasa may cooler.
Mary Ann : ang dami naman nito?
Ariel : konti lang yan, mauubos natin ito kasi matakaw naman ako eh..(nakatawa niyang sabi)
.
At magkatulong silang dalawa na nagiihaw, habang nag-iihaw ay nagkukwentuhan sila ng mga kung ano anong bagay lang na nangyari sa kani-kanilang buhay, at hanggang sa nakapag-ihaw na sila, ipinasok nila sa may kubo ang mga inihaw nila.
.
Ariel : mag-lunch na ba tayo?
Mary Ann : mamaya na lang kaya, parang busog pa ako eh.
Ariel ; sabi ni Mama kailangan daw maubos natin itong mga pagkain..
Mary Ann : ganun!! Hindi ba parang bibitayin na tayo niyan!!(nakatawa niyang sabi)
Ariel : mamaya na tayo kumain, laro muna tayo ng scrabble..(at inilabas sa bag ang scrabble na pinaglalaruan nila noong bata sila)
Mary Ann : buo pa pala yan!
Ariel : oo naman, isininop ko ng husto ito.bago ako umalis kaya hindi naiwaglit,alam nila na laruan ko ito noon, kaya mga pinagsisinop nila.
.
seryoso ang paglalaro nila dahil pataasan ng score, yong matatalo daw ay papahiran ng icing ng cake.at habang naglalaro sila ay, kinakain na nila ang ang mga inihaw na barbeque at hotdog, at hanggang sa malapit na silang matapos maglaro, malapit na din nilang maubos ang mga inihaw nila at ayun na nga natapos na ang laro nila, at natalo si Ariel.
.
Ariel : ay natalo ako, mahirap talagang kalabanin ang isang Magna Cum Laude.
Mary Ann : hindi naman, tyamba ko lang yun, eh di paano ready ka ng mapahidan ng icing?(nakatawa niyang sabi)
Ariel ; sige na nga, pero konti lang ha. Kasi baka mawalan na ng icing ang cake natin eh.
Mary Ann : sige.
.
Kumuha ng icing si Mart ann at akmang ipapahid sa mukha ni Ariel.
.
Ariel : oh madami na yan, sabi ko konti lang.
Mary Ann : hindi yan madami!
.
puno ang palad ni Mary Ann ng icing, at animoy polbo ang icing na ipinahid sa mukha ni Ariel, tuwang tuwa naman si Mary Ann sa ginagawa niya kay Ariel dahil si Ariel ay sigaw ng sigaw habang pinapahidan ng icing.
.
Mary Ann : ayan, ang ganda!!
.
Halos hindi na makita ang mukha ni Ariel mata lang niya ang nakalitaw at ang butas ng ilong niya,puro may icing na ito, tawa ng tawa si Mary Ann sa ginawa niya kay Ariel, at hanggang sa nahinto ang pagtawa niya ng kabigin siya ni Ariel at yakapin, at idinikit niya ang mukha niya sa mukha ni Mary Ann, ipinahid niya ang kanyang mukha sa mukha ni Mary Ann, hindi naman makapalag si Mary Ann dahil sa mahigpit ang pagkakayakap sa kanya ni Ariel, hindi malaman ni Mary Ann ang gagawin dahil ramdam niya ang mga labi ni Ariel na dumadampi sa mukha niya. At ng nakabawi sa pagkabigla si Mary Ann ay kunwari ay balewala lang sa kanya yong ginawa ni Ariel hindi siya nagpahalata na nataranta siya, hinawakan niya sa tagiliran ang binata at kiniliti niya ito, at nabitawan nga siya ni Ariel..nahampas niya sa braso si Ariel.
.
Mary Ann : kadaya mo naman eh, pati ako pinahidan mo.
Ariel : okay lang yan, para parehas tayo.
Mary Ann : anong parehas mas madami yong nasa mukha ko, sa mukha mo wala na. kumuha pa si Mary Ann ng icing at ipinahid pa sa mukha ni Ariel..at ganun din naman si Ariel kumuha din siya, at papahidan sila, nagtatakbo naman si Mary Ann sa may ilog at tumalbog siya.
.
Mary Ann : tama na maglalagkit tayo niyan eh, maligo na lang tayo.
Ariel : sige mabuti pa nga.
.
tinanggal ni Ariel ang pang-itaas niya at lumitaw ang matipunong katawan nito, natulala si Mary Ann sa nakikita niyang kakisigan ni Ariel, at isinunod ni Ariel ang pang ibaba, napalunok si Mary Ann, at nataranta.
.
.
Mary Ann : Huy bakit ka maghuhubo?(sigaw niya)
Ariel : uy hindi ah, may doble akong short.
Mary Ann : ah okay!
.
At lumusong na si Ariel sa tubig.
.
Ariel : doon tayo sa medyo malalim karera tayo.
Mary Ann : hindi na ako magaling lumangoy, madalang na kasi akong mag-swimming..parang natatakot na ako sa malalim.
Ariel : andito naman ako, hindi kita pababayaan.
.
Pumayag naman si Mary Ann, nagpunta sila sa malalim, hindi nga siya pinabayaan ni Ariel, bagkus nasanay na din siya sa malalim hindi na siya natatakot, panatag siya dahil naroon lang si Ariel sa tabi niya, lumalangoy langoy na din siya at hindi siya hinihiwalayan ni Ariel, at nang mapagod siyang maglangoy ay sumampa siya sa may malaking bato. At naiwan si Ariel sa tubig na lumalangoy at hanggang sa umahon din sa malaking bato si Ariel, pero nag-dive din itong muli, pinagmamasdan lang ni Mary Ann ang pag dive ni Arile at hanggang sa nag-alala si Mary Ann dahil katagal naman sa pagkakasisid si Ariel, natakot si Mary Ann dahil hindi pa lumilitaw sa pagkakasisid ang binata!
.
Mary Ann : Ariel!!!!
.
Natakot si Mary Ann dahil katagal naman lumitaw ni Ariel, kaya sa takot niya, lakas loob siyang nagdive sa tubig at baka kung napano na si Ariel..at pagdive niya ay hindi na din naman siya naka-ahon dahil pinupulikat ang paa niya, at dahil binalot na ng takot ang pagkatao niya ay nawalan siya ng lakas, at kasabay ng pagsakit ng mga binti niya, naramdaman nalang ni Mary ann na may humawak sa katawan niya, at nararamdaman niyang nai-aangat na siya sa tubig, at ng maiahon na siya sa tubig ay nagmulat siya ng mga mata, at nakita niya si Ariel, sa sobrang takot niya ay napayakap siya kay Ariel at umiiyak na siya., gumanti naman ng yakap si Ariel kay Mary Ann.
.
Ariel : sshh…wag ka ng umiyak, okay na ligtas kana!!
.
Pero patuloy pa din sa pag-iyak si Mary Ann, dahil natakot siya para sa sarili niya, akala niya katapusan na niya iyon.akala niya na may masamang nangyari kay Ariel at katagal naman na hindi lumitaw ang binata..nanatili lang siyang nakayakap kay Ariel at ganun din si Ariel sa kanya. Hinihimas ang likod niya upang aluin ito sa pag-iyak, at ng medyo nahimasmasan, ay kumalas na si Mary Ann sa pagkakayakap kay Ariel.
.
Mary Ann : ano ba kasing nangyari sayo?
Ariel : Ha!! Wala naman nangyari sakin ah, ikaw ano ba kasi yong ginawa mo at nalunod ka?
Mary Ann : paano naman kasi natakot ako, kasi naman nong Nag-dive ka hindi ka na lumitaw, akala ko kung ano na ang nagyari sayo..natakot ako!!
Ariel : natakot ka para sakin??
Mary Ann ; oo naman ano!! Kaya nga nag-dive din ako para tingnan ka sana kung ano na nangyayari sayo, nagkataon namang pinulikat yong binti ko..(umiiyak niyang sabi)
.
Niyakap muli ni Ariel si Mary Ann dahil naligayahan ang puso ni Ariel ng maramdaman niya ang pag-aalala ng dalaga sa kanya.
.
Ariel : im sorry, kung tinakot kita, hindi ko alam na mag-aalala ka ng sobra sakin, tuloy ikaw na yong muntik na mapahamak, hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may mangyayaring masama sayo.(hinigpitan niya ang yakap niya sa dalaga)
.
At hanggang sa nagpasya na lang ang dalawa na bumalik ng kubo, at dahil sa sobrang takot ni Mary Ann ay hindi pa naalis ang panginginig ng katawan niya, kaya laking gulat ni Mary Ann ng buhatin siya ni Ariel, bumilis nanaman ang tibok ng puso ni Mary Ann, lalo na at nakadikit si Mary Ann sa hubad na katawan ni Ariel, bukod tanging short lang na maikli ang suot ng binata, malaking tao si Ariel at may magagandang pangangatawan, kaya hindi naman siya nahirapan man lang sa pagbubuhat kay Mary Ann haggang sa makarating sa kubo..at nang makarating na nga sila sa may kubo ay maingat na ibinaba ni Ariel si Mary Ann.
.
Mary Ann : salamat Ariel!
Ariel : wala yun, sige lalabas muna ako magbihis ka na at ng makakain na tayo, ala una na pala ng hapon.
.
dali daling nagbihis si Mary Ann, at nang makapag-bihis ay ibinukas na niya ang pinto.
.
Ariel ; nakabihis ka na?
Mary Ann : oo.
.
At pumasok si Ariel sa loob..inayos na ni Ariel ang mga pagkain.
.
Ariel : kumain na tayo. Idaan na lang natin sa kain yong takot natin kanina, at huwag mo nang iisipin yong mga nangyari sayo kanina, ang isipin mo ay ligtas ka at walang nangyaring masama sa iyo.
.
ipinaglagay ni Ariel ng pagkain sa plato ni Mary Ann.
.
Mary Ann : uy kadami mo namang nilagay na pagkain sa plato ko, baka hindi ko mauubos yan.
Ariel : ayos lang yan. Sigurado akong mauubos mo yan, kasi kapag natikman mo ang luto ni mama ay uulit-ulitin mong titikman..dahil masarap magluto si Mama.
.
At nag-umpisa na silang kumain, totoo nga ang sinabi ni Ariel na masarap magluto ang mama ni Ariel, at ng maubos ni Mary Ann ang pagkain sa plato niya na inilagay ni Ariel ay umulit pa siya, maganang maganang kumain si Mary Ann. at ganun din si Ariel, nalimutan na ni Mary Ann ang masamang panyayari sa paliligo nila sa ilog, dahil habang kumakain sila ay hindi sila nauubusan ng kwento..at hanggang sa natapos na silang kumain..
.
Mary Ann : kasalanan mo to Ariel, nabusog ako ng sobra dami mo kasing inilagay sa plato ko.sumakit tuloy yong tiyan ko sa busog.
Ariel : hindi ako ang may kasalanan niyan ah, si Mama, sinarapan niya kasi ang luto niya.
Mary Ann : sige ako na ang magliligpit nitong pinagkainan natin.
Ariel : tulungan na kita, para mabilis.
.
pinagtulungan nga nilang iligpit ang kanilang pinagkainan, nang mailigpit na at naiayos ay lumabas muna sila sa kubo.
.
Mary Ann : nabusog talaga ako ng sobra..
Ariel : ako din nabusog..mamaya meron pa tayong cake na kakain..
Mary Ann : hala, wala na tayong ginawa kundi kumain!!
Ariel : ayos lang yan.
.
Maginhawa na ang pakiramdam ni Mary Ann,.
.
Ariel : naku, kapag nalaman nila Mang Andres at Aling Marissa ang nangyari sayo, baka hindi ka na nila payagang bumalik dito.
Mary Ann : hindi ko naman sasabihin dahil ayokong mag-alala sila, at sana huwag mo din sabihin sa kanila.
Ariel : hindi ko sasabihin dahil baka kapag pinagpaalam kita uli ay baka hindi ka na nila payagan.
Mary Ann : pupunta ba tayo uli...

dito?
Ariel : oo, sana hindi ito ang huli nating pagpunta dito..siya nga pala may ipapakita lang ako sayo, sandali at kukuhanin ko lang sa bag ko.
.
Napaisip si Mary ann kung ano kaya ang ipapakita ni Ariel sa kanya..pumasok si Ariel sa kubo upang kuhanin ang isang bagay..at hanggang sa lumabas si Ariel at nakita ni Mary Ann na hawak ni Ariel ang Facetowel.
.
Ariel : sa iyo ba ito? (At ibinukadkad ng mabuti ang face towel)nakita ko kasi dito noon..
Mary Ann : oo akin nga yan, dito ko pala nailaglag.
Ariel : nagpupunta ka din dito?
Mary Ann : oo nman..
Ariel : madalas ka bang magpunta dito?
Mary Ann : oo, noong bata pa ako, nong umalis na noon ay nagpupunta pa din ako, pero noong nagdalaga na ako, bihira na, lalo na nong nag-aral ako ng college hindi na ako napupunta dahil lagi ng busy, dahil nga hindi ako dito nag-aral sa ibang bayan ako nag-aral, kaya hindi na ako nalilibot dito.nito na lang ako napunta dito..nakakamis nga itong lugar na ito eh.
Ariel : sinabi mo pa, sobra ko talagang namiss itong ilog na ito, at yong kubo natin, at lalo na ikaw, namis kita!! Ako ba namis mo din ba?
Mary Ann : oo naman, syepmre ikaw lang yong lagi kong kasama at kalaro dito, kaya nalungkot ako nong umalis ka.
Ariel : totoo ba?
Mary Ann : oo naman.
Ariel : ako din nalungkot ako noong dumating kami sa America, naging masaya lang kami ng dumating sa buhay namin ang kapatid kong si Marielle.
Mary Ann : oo nga pala ano, nagkaroon ka pa pala ng kapatid.
Ariel : oo,,kaya kahit papano ay naibsan ang kalungkutan namin sa America.
.
Marami pa uli silang napag-usapan ni Ariel hanggang sa, tinanong siya ni Ariel kung maliligo pa siya sa ilog pero tumanggi na siya dahil wala na siyang damit na pamamalit, pero si Ariel ay naligo pa ito, si Mary Ann naman ay naupo sa may duyan. At pinapanuod niya lang si Ariel sa pagtatampisaw sa tubig, at hanggang sa nakaramdam ng antok si Mary Ann, pumasok siya sa kubo upang iunat ang likod sa papag..at hindi nagtagal ay nakatulog na nga siya, at si Ariel naman, ay nagtaka ng hindi niya natanawan sa,duyan si Mary Ann. Dahil ang pagkakaalam ni Ariel ay naka-upo lang si Mary Ann sa duyan pero ngayon ay wala na doon, kaya dali dali siyang umahon sa tubig, at pumunta ng kubo, nakita nga niya na nakahiga si Mary Ann sa papag, at payapang natutulog..nagbihis nalang si Ariel, dahan dahan siyang kumilos sa loob ng kubo, iniingatan niyang huwag makalikha ng ingay sa loob, upang hindi magising ang natutulog na si Mary Ann, dahil doon na siya nagbihis sa loob ng kubo at hindi na muling bumalik pa sa tubig, at nang nakapagbihis, ay naupo siya sa papag sa tabi ni Mary Ann, at sumandal siya sa dingding ng kubo, mabilis natuyo ang buhok niya dahil may hangin na pumapasok sa kubo, mapresko sa loob ng kubo kaya naging masarap ang tulog ni Mary Ann, at hanggang sa nakaramdam din ng antok si Ariel, dahan dahan din siyang nahiga sa papag sa tabi ni Mary Ann..at nakatulog na din ang binata, sa sobrang presko ay napasarap ang tulog nilang dalawa, alas kwatro y medya na ng hapon ay tulog padin sila, hindi nila namamalayan na dalawa na magkayakap na pala silang natutulog, unang nagmulat si Ariel, nagulat pa si Ariel ng pagmulat niya ng mata ay nasilayan na niya agad ang magandang mukha ni Mary Ann.at nagulat din siya na nakayakap at nakadantay pa siya sa dalaga, at ganun di sa kanya si Mary Ann, nakayakap din sa kanya, bumilis ang tibok ng puso ni Ariel dahil sa ayos nila, at kung anong meron na dumaloy sa kanyang pagkatao na animoy may boltahe ng kuryente na gumapang sa katauhan, pero sinaway niya ang sarili, nag-alala siya dahil baka isipin ni Mary Ann na pinagsasamantalahan niya ito kaya dahan dahan niyang tinanggal ang pagkakadantay niya sa dalaga, at hindi nga nagtagal ay unti unti ng nagigising si Mary Ann, ang akala ni Mary Ann ay unan niya ang niyayakap niya at dinadantayan, at hindi naman makaalis agad si Ariel sa papag dahil inuunanan ni Mary Ann ang braso niya, at nagkunwari na lang si Ariel na natutulog, naramdaman pa ni Ariel na mas humigpit ang yakap ni Mary Ann dahil ang akala nga ni Mary Ann ay unan niya ang niyayapos at dinadantayan niya, si Ariel naman din ay laking gulat niya dahil nadadantayan na ni Mary Ann ang kanyang maselang bahagi ng hita ni Mary Ann, at hanggang sa magising na ang diwa ni Mary Ann at nagmulat na, laking gulat niya na katabi niya sa papag si Ariel at sa pagkakaalam niya ay tulog ang binata, at lalo siyang nagulat ng mapansin niya na nakaunan siya sa braso ni Ariel at nakayakap at nakadantay pa siya, bigla siyang kumalas agad sa pagkakayakap sa binata, at dahan dahang bumangon nagpasalamat pa ang dalaga, mabuti na lang daw at tulog pa daw si Ariel, at hindi daw nalaman ni Ariel na nakapayakap siya, dahan dahan siyang bumaba sa papag, at tumingin siya sa labas, nagulat pa siya at malapit ng lumubog ang araw..kaya ginising na niya agad si Ariel..dahil ang alam nga niya ay tulog pa si Ariel.
.
Mary Ann : Ariel gising ka na, malapit ng gumabi.
.
Nagkunwari namang naalimpungatan si Ariel.
.
Mary Ann : gising na pasado alas singko na.
Ariel : ganun ba!
.
At nagmadali silang iligpit ang ang mga gamit nila, at ng mailagay sa bag ay kanya kanya na silang sukbit sa bag..
.
Ariel : hindi na natin nakain yong cake na ginawa ni Mama, baka magtampo naman iyon, kung hindi natin kinain.
Mary Ann : sa bahay na lang natin kainin.
Ariel : buti pa nga!
.
pagdating nila sa bahay nila Mary Ann ay wala pa si mang andres nasa bukid pa ito pati ang kuya niya, si Aling Marissa ang nadatnan nila sa bahay, naroon din si Annabelle, si Evelyn naman ay naroon naman sa bahay nila, dahil may sariling bahay sina Benjie at Evelyn..sinalubong sila ni Annabelle..
.
Annabelle : tita, kanina pa po kita hinihintay eh..(yumakap sa tita)
Mary Ann : naku, kanina pa ba ako hinihintay ng baby ko.
Annabelle : opo..
Marissa : nariyan na pala kayo.
Ariel : magandang hapon po aling marissa.
Marissa : magandang hapon naman,kumusta ang pamamasyal nio sa ilog?
Ariel : ayos naman po.
Marissa : yang si Annabelle nagmamaktol kanina, at gusto din niyang pumunta ng ilog..umiiyak kanina gusto niyang sumama sa inyo kanina.
Ariel : baby, gusto mong magpunta ng ilog?
Annabelle : opo.
Ariel : sige, pupunta tayo.ipupunta ka namin ni Tita mo.
.
Kumalas sa pagkakayakap sa tita niya, at lumapit siya kay Ariel at niyakap niya ito..natuwa naman si Ariel dahil napakalambing ni Annabelle..at hanggang sa masaya ng nakikipag-kwentuhan si Ariel kay Annabelle, nagpapakwento si Annabelle kay Ariel, mabuti na lang at madaming baon na kwento si Ariel..at si Mary Ann naman ay hiniwa na niya yong cake, at pinagsaluhan nila, nagtimpla naman ng kape si Aling Marissa.
.
Annabelle : tito Ariel kelan po tayo pupunta sa ilog?
Ariel : ah kailan mo ba gustong pumunta?
Annabelle : mamaya po!
Marissa : ay apo hindi pwede mamaya, dahil mamaya ay madilim na, gabi na..hindi na pwedeng lumabas ng bahay..bukas na lang.
Annabelle : opo lola, bukas na lang po.tito Ariel punta po tayo bukas ha.
Marissa : naku, baka may gagawin si Tito Ariel bukas, baka hindi siya pwede!!
Annabelle : gusto ko po kasama si Tito Ariel bukas.(pamaktol niyang sabi)
Ariel : sige sasama ako sa inyo bukas sa ilog..
Annabelle : yehey!!!!
.
hanggang sa hindi pa din pinapakawalan ni Annabelle si Ariel nagpapakwento pa ito, natutuwa naman si Ariel at gustong gusto naman ni Annabelle ang mga kwento niya, naupo sila sa may duyan na dalawa, hindi nahihiya si Annabelle kay Ariel, nakapakandong pa ito, animoy matagal na niyang kakilala si Ariel, at hanggang sa dumating na nga si Mang Andres at Benjie.
.
Annabelle : tatay, lolo!!!
Ariel : magandang hapon po mang Andres, kuya Benjie!
Andres : magandang hapon din señorito.
Benjie : naku señorito, mukhang nabiktima ka ng anak ko sa kakulitan niya ah.
Ariel : ayos lang yun kuya, masarap ngang kausap itong si Annabelle at matalinong bata.
Annabelle : tatay kiss po!
Benjie : mamaya na anak ko, puro pawis si Tatay eh. Ligo muna ako anak ha.
Andres : kumusta naman yong pamamasyal nio, natuloy din ba kayo señorito?
Ariel : opo.
Marissa : Andres eto ang kape oh.
Andres : salamat, bakit iisa lang, baka gusto ni Señorito Ariel.
Ariel : kakatapos lang po naming magkape mang Andres..
Andres : ganun ba, ikaw naman apo, bakit naman nagpakandong ka pa kay señorito, baka naman nangangawit na si Señorito Ariel.
Annabelle : hindi po lolo, eh kasi po kukwento siya sa akin po eh..di ba po tito Ariel di ka ngangawit??
Ariel : oo hindi, okay lang..
Annabelle : kwento na ikaw tito Ariel!!
Andres : naku señorito pasensiya na po kayo sa apo ko, at talagang kakambal niya ang kakulitan.
Ariel : wala po yun mang Andres, nakakatuwa po talaga itong apo nio.
.
Madilim na ay hindi pa din nauuwi si Ariel dahil ayaw pakawalan ni Annabelle.
.
Marissa : Ariel dito ka na maghapunan.dinagdagan ko ng magluto kaya dito ka na kumain.
Andres : oo nga señorito Ariel..
Ariel : sige po Aling Marissa, mang Andres.
.
At samantalang si Mary Ann naman, ay nakatapos ng maligo noon..lumabas na si Mary Ann para harapin naman si Ariel, pero kasama nga ni Ariel si Annabelle, at nagpapakwento pa din.
.
Mary Ann : mapapagod kang magsalita diyan sa bata na yan!!
Ariel : ayos nga eh, hindi ako mapapanisan ng laway(nakatawa niyang sabi).
Annabelle : tita nikukwentuhan po ako ni Tito Ariel eh.
Mary Ann : ganun ba baby, pero pagod na si Tito Ariel mo, kailangan niyang magpahinga..
Annabelle : pero tito Ariel bukas po ah, pupunta po tayo sa ilog..
Ariel : oo pupunta tayo.
Annabelle : promise??
Ariel : promise!!
Mary Ann : sige na baby, punta ka na kay nanay at magpalinis ka na.
Annabelle : opo tita, sige po tito Ariel, salamat po sa pagkwento nio po!(sabay halik sa pisngi ni Ariel)
Ariel : you’re welcome baby!!
.
bumaba na sa duyan si Annabelle at nagtungo na ito sa kayang ina na si Evelyn.
.
Ariel : ang sweet naman ng pamangkin mo. Nakakatuwa..
Mary Ann : ay oo sinabi mo pa.
.
Hindi nagtagal ay tinawag na sila ni Alung Marissa para kumain.
.
Andres : Mary Ann, señorito pasok na kayo at nakahain na. Tayo na kumain.
Ariel : opo, mang Andres.
Mary Ann : tayo na kumain..
Ariel : sige.
.
naka dulog na sa hapag-kainan sina mang Andres, naroon din sina Benjie at Evelyn, pati na si Annabelle.
,
Benjie : Señorito tayo na po kumain!
Ariel : oo,kuya Benjie.
.
dumulog na din sa hapag kainan sina Mary Ann at Ariel..
.
Marissa : pagpasensiyahan mo na Ariel, medyo maliit lang ang lamesa namin.
Ariel : ayos lang po yun, sanay po ako sa ganito.
.
Humahanga naman ang mag-anak sa kanilang amo. Hindi maselan, na kagaya ng ibang mayaman, ang pamilya ni Ariel na kahit na nakakaangat sila sa buhay, ay hindi nila ipinagmamalaki na sila ay mayamam, nananatiling mababa ang mga ito, at Naging maswerte sila dahil ang katulad nila ang naging amo..at hanggang sa nakatapos na silang kumain..
.
Marissa : kami na ang magliligpit Mary Ann, samahan mo na lang si Ariel..
.
lumabas sila Mary Ann at Ariel sa kanilang terrace,
.
Mary Ann : mamaya ka na umuwi, magpahinga ka muna sandali, matatagtag ka sa byahe, baka sumakit yong tiyan mo.
Ariel : oo nga. Napadami yong kain ko, ang sarap kasi ng ulam na niluto ni Aling Marissa. Noon lang uli ako nakatikim ng pinakbet!!
.
Sa pag-uusap nila Mary Ann at Ariel ay may di inaasahang bisita..si Franco!! May dala-dala itong isang bugkos na bulaklak..si Andres ang nagbukas ng tarangkahan para kay Franco, nakaramdam naman ng inis si Ariel dahil may istorbo, at si Mary Ann naman ay may pagkadismaya, gayon pa man ay pinakiharapan pa din niya ng maayos si Franco.
.
Franco : magandang gabi Mary Ann, para sayo!(inabot ang bulaklak)
Mary Ann : salamat, (at kinuha ang inaabot na bulaklak)..pasok ka muna sa loob at maupo.
.
Pumasok naman si Franco sa may sala at nadatnan ni Franco si Annabelle na nanunuod ng TV, at nakita ni Annabelle na inilapag ni MaryAnn ang bulaklak na bigay ni Franco sa may lamesita..nagpasalamat naman si Franco at hindi nagluko si Annabelle ng pagkakita sa kanya, ayaw kasi ni Annabelle na may nanliligaw sa tita niya, kaya sa isip ni Franco ay nagbago na ang ugali ng batang babae..lumabas muli si Mary Ann upang kausapin niya si Ariel.
.
Mary Ann : Ariel, pasensiya na ha, di ko alam na pupunta pala si Franco, pakikiharapan ko muna ah.
Ariel : uuwi na din ako.
Mary Ann ; ah o sige.
.
pumasok si Ariel sa loob ng bahay, at magpapaalam siya kay Aling Marissa, at ganun din kay mang andres, nang makapagpaalam ay lalabas na sana siya ngunit hinarang naman siya ni Annabelle sa may sala..
.
Annabelle : tito Ariel, uwi na po ikaw?
Ariel : oo baby!!
Annabelle : bigyan nio din po si Tita ng bulaklak bukas po ah.
Ariel : oo sige baby, hayaan mo bibigyan ko din ng bulaklak si Tita mo ha!
Annabelle : yehey!!(naglulundag pa sa tuwa ang bata)
Ariel : sige baby, uwi na ako ha.
Annabelle : ingat po tito Ariel, kiss po!!
.
Naupo si Ariel upang maabot ng bata ang pisngi niya, at niyakap pa niya ang bata sa katuwaan niya dahil napakabait sa kanya ng pamangkin ni Mary Ann.
.
Ariel : sige Mary Ann bukas na lang uli.
Mary Ann : oo sige. Salamat ha!!
Ariel : salamat din sayo, dahil nag-enjoy ako!!
.
Ngiti lang ang tugon ni Mary Ann, samantalang si Franco ay dinig na dinig niya ang pinag-usapan ng dalawa, nakaramdam talaga siya ng selos kay Ariel, at masakit sa kanya ay baka naman nagkaka-igihan na ang dalawa. Sa isip niya na baka kaya, hindi tinutugon ni Mary Ann ang pag-ibig niya ay dahil sa Ariel na iyon, pero sabi niya sa sarili niya na hindi siya susuko..
.
Itutuloy..
Salamat po sa mga sumusubaybay sa kwento ni Mary Ann at Ariel.