Lawrence POV
Hindi ko maipaliwanang ang mga nangyayare sakin this past few days, it’s been two weeks since I decided na iguhit ang mukha ng babae sa panaginip ko at sa araw rin na yun bigla nalang akong napunta sa isang lugar na hindi ko alam kung saan, katulad lang din iyon sa lugar namin pero may mga pagkakaiba rin. Ang nakapagtataka nung araw na yon…
Nasa parking lot ako dito sa mundo ko pero nang lumingon ako para tingnan kung may iba bang tao bigla nalang nag iba ang lahat. Nasa ibang lugar na ako, at natigilan ako nang….
“Siya yun!” naisa-tinig ko ng makita ang babaeng pasakay ng elevator, nung nakasakay na siya ay agad akong lumihis ng tingin sakanya. Hindi ko alam parang nanigas ako sa nakita ko.
“Hindi totoo yun Lawrence, hindi siya yun. Hindi yun totoo. Baka kamukha lang niya yun. Wala siya!hindi siya totoo nagha-hallucinate kalang” pagtutol ko sa aking nakita kanina. Napayuko ako at nang pag angat ko ng ulo nasa tapat na ako ng kotse ko. Nagtatakang pumasok ako...

sa kotse. Tuliro parin ako hanggang sa makarating sa unit ko.
“So you’re here! Akala ko kung ano na ang nangyare dahil kinokontak kita pero hindi kita makontak at alam mo bang tatlong oras kanang wala, natapos ang meeting sa office ng wala ka” reklamo saakin ni Darby.
“Tatlong oras? Anung sinasabi mo eh 30 minutes lang akong nawala” pagtatakang turan ko.
“Thirty minutes? Lawrence seriously! Are you really alright? Baka nilalagnat ka or what? Punta na tayo ng hospital now” mahabnang litanya niya.
Nagtataka ako sa sinabi ni Darby pero isinantabi ko nalang iyon dahil litong-lito pa ako.
“Kumain ka na diyan kailangan ko ng umuwi dahil gabi na at pagod ako dahil inyos ko lahat ng schedule mong kumag ka” pagakit na sabi ni Darby.
“Thank you saviour talaga kita e.” sagot ko at mahinang pinitik ang noo niya.
Nang makaalis na si Darby pumasok na ako sa kwarto at inilatag sa malambot na kama ang aking katawan. Tinititigan ko ang larawan ng babae habang kinakausap siya.
“Sino ka ba talaga? Totoo ka kaya?” bulong ko.