Chesca’s POV
Pauwi na ako matapos kong i-meet si Dale and just like before wala parin siyang mahanap tungkol sa kapatid ko. Hindi ko na alam kung saang lupalop pa ng mundo ko hahanapin ang kapatid ko. Ang isang bahagi ng isip ko nagsasabing tumigil na pero hindi, hindi ako pwedeng sumuko nakaya kong ipahanap siya ng anim na taon at kakayanin ko paring maghintay kahit ilang taon pa. Mahanap lang siya.
“Mahahanap din kita, Mia.” naiiyak na bulong ko sa sarili.
Ringgggg…..
Narinig kong may tumatawag sa phone, nang kunin ko iyon, unknown lang ang nakalagay.
“Hello?” isang boses na hindi ko alam kung kanino.
Nawala din ang tawag at nung di-nial ko ulit hindi na siya makontak. Nagtataka akong nakatitig sa number pero wala talaga akong maalala na may pinagbigyan ako ng number ko.
Nasa elevator ako nang bigla kong maalala na nakalimutan ko sa kotse ang book na binili ko kahapon kaya naisipan ko itong balikan. Nang nakuha ko na ito bumalik agad ako sa elevator hindi pa...

man tuluyang sumara nakita ko ang isang lalaking naka side-view.
“Nakita ko na siya ah!” tanging nasambit ko dahil tuluyan nang sumara ang pinto ng elevator.
Hindi ko alam! Pero bakit hindi ko mahagilap sa utak ko kung saan ko siya nakita? Baka dahil naka side-view lang siya.
Tulala akong pumasok sa unit ko na kahit anong tawag sakin ni Lou at Gladys ay hindi ko agad narinig. Nagulat nalang ako nang kalampagin ni Gladys ang kutsara sa lamesa.
“Lagi kong napapansin ang pagka-tulala mo Ches anu ba ang nangyayare sayo?” nagtatakang tanong ni Lou.
“Hindi ko alam kung ano yan pero sana naman magsabi ka para malaman namin at hindi kami nag-aalala sayo” dugtong nitong turan.
“Miss Ches may pinagdadaanan ka ba?” untag din sakin ni Gladys.
“Whattt? I mean wala akong pinagdadaanan, ok lang ako at wag na kayong mag alala” sagot ko sa kanila at tinapik ang mga balikat nilang dalawa.
“Thank you guys but i’m fine.” dugtong ko nang naka-ngiti bago tuluyang pumasok sa loob ng kwarto.