MAHAL, PÀALÁM NA”
Written by: Reese Manunulat
“Marco, maghiw*lay na tayo. It*gil na na’tin ‘to” Pin*lit ko’ng hindi maiyak sa harapan ni’ya.
“Again? Lieze, mahal kita. Mahal na mahal kita, tapos ikaw sus*ko ka kaagad? Please ay*w ko” Nakita ko sa mga mata ni, Marco na malapit ng tum*lo ang luha sa mga mata ni’ya.
“Marco, hindi na kita minahal. Ay*w ko na sayo. May iba na ako at pèrà mo lang ang gusto ko sayo.” Mahal kita, mahal na mahal, pero ito ang tama.
“W…W-Wow, as in wow. Pèrá? Hindi ako nanin*wala. Alam ko’ng mahal mo ako at alam ko’ng ‘yun pa ‘rin ang nararamdaman mo sa akin hanggang ngayon.” Umiling kaagad ako sa sinabi ni’ya.
“Hindi, Marco. Huwag ka’ng um*sa na minahal talaga kita. Hindi ko kayang mah*lin ang kagaya mo. Mayaman ka at yung yaman mo lang ang gin*sto ko sayo…..S-Sorry” Hul*ng sambit ko at tul*yan na ako’ng tumalikod.
Sa pagkatalikod ko ay doon ‘rin tumulo ang luha na kanina pa gustong lum*bas.
Pàtáwad Marco, pat*warin mo ako kung nas*ktan kita. Ito ang tama. Mahal kita, pero alam ko’ng darating ‘din ang araw na iiw*n mo ako. Sana mapat*wad mo pa ako balang araw.
Para sa ama ko, lahat gagawin ko. Handa ako’ng is*ko ang sariling kaligayahan ko.
[FLASHBACK]
“Ma’am, ano po’ng ginagawa ni’yo dito?” Nagtatakang tanong ko sa nanay ni Marco.
“Here” Pab*gsak n’yang nilapag ang bag sa sahig. “2 million, iw*n mo ang anak ko. Hindi kayo bagay sa isa’t-isa. At alam ko naman na ‘yan lang ang gusto mo sa kanya. Mah*rap ka at mayaman ang angkan namin. Ang mga kagaya mo na mahih*rap, ay pèrá lang ang gusto sa mga kagaya namin, na mayayaman. Kaya ayan, hija ang pèrá para lang lay*an mo si, Marco” Dag-dag ng, Mommy ni’ya.
“Hindi ho pèrá ang kailangan ko sa anak mo, Mrs.Sivlas at mas lal*ng hindi ako mukhang p*ra.” Seryosong sagot ko.
“/*f4ke laugh*/ Oww c’mon, hija stop ly*ng. Ayan na ang p*ra sa harapan mo, kaya tanggapin mo na. Oww wait, ‘di ba nasa hospital ang tatay mo? Pwede mo’ng gam*tin ang pèrá para pamb*yad sa hospital bills ni’ya. For sure sobra pa ‘yan at makakapag tayo pa kayo ng negosyo. Hija, pakik*pag hiw*lay lang ang hiling ko sayo, dahil ikakasal na next month, si Marco doon sa anak ng amiga ko.” Tinignan ko siya nang seryoso at naiy*kom ko ang dalawang kam*o ko.
Napay*ko ako at doon na nag-umpisang pum*tak ang luha ko. “Si-Sige h-ho” Yuk*ng tugon ko at ramdam ko ang paglakad nila paal*s.
Napab*gsak na lamang ako sa sahig at napahag*lgol.
Para kay, papa lahat gagawin ko. Pat*wad mahal ko. Pat*wad, Marco.
[END OF FLASHBACK]
“He’to tubig umínòm ka muna” Pil*t ko’ng nginitian si, Lyra.
Si Lyra, ay aking matal1k na kaibigan. Si’ya lang ang nasasandalan ko kapag ganito ako kalungkot.
“Nakip*ghiw*lay kana naman?” Tanong ne’to sa akin, kaya mar*han ako’ng napatango.
“W-Wala ako’ng choice eh” Sagot ko.
“Shhs andito lang ako, okay?” Yinakap ako ng kaibigan ko, kaya yumakap ‘rin ako pabalik at doon ay muling tum*lo ang luha ko.
KINABUKASAN, pagl*bas ko sa isang shop ay napah*nto ako nang makita ko sa aking harapan si Marco.
Akmang lalakad na sana ako paal*s pero bigla n’yang hinawakan ang kamay ko.
“K-Kapag um*lis ka…kakal*mutan na kita. Tul*yan na kitang bub*rahin sa isip at puso ko.” Bakas ang lungkot sa boses ni’ya habang sinasabi ni’ya ‘yun.
Napap*kit na lamang ako at in*lis ko ang kamay ni’ya tsaka ako lumakad paal*s.
Hindi ko ‘man gustong kalim*tan ni’ya ako, pero siguro ‘yun na ang tama. Kahit mahal ko si’ya, kahit ay*w ko’ng maw*la si’ya, siguro mas mabuting kalim*tan ko na ‘rin si’ya. Mas matatahimik kame kapag pareha naming kinal*mutan ang isa’t-isa.
Tama lang na pal*yain ko si’ya.
{PHONE BEEPS ON}
“Lyra, na-napatawag ka?”
[L-Lieze, w*la na….w-w*la na ang papa mo *sobs*]
{PHONE BEEPS OFF}
Para ako’ng bin*gsakan ng langit at lupa dahil sa narinig ko.
H-Hindi pwede!
Si papa, nalang ang meron ako. In*wan na kame ng nanay ko.
Hindi!!
Dali-dali ako’ng tumakbo papunta sa hospital. Medyo malapit ‘yon dito, kaya tinakbo ko nalang.
PAGPUNTA ko sa hospital ay kaagad ako’ng nagtungo sa kwarto kung saan ay naka-confine ang papa ko.
Pagbukas ko sa pinto, naabutan ko si Lyra at kaagad s’yang lumapit sa akin.
“P-Pa! PAPA!!” Sigaw ko at tumakbo kaagad ako papunta sa katawan ni papa, na ngayon ay nakab*lot na ng puting tela.
“Pa-Papa, *sobs* huhuhu”
“S-Sabi mo lal*ban ka? *sniff* p-papa, naman eh huhuhu”
[FLASHBACK]
“Lab*n lang, Pa” Ngiting sambit ko
“Anak, lal*ban talaga ako, dahil hindi ko kayang iw*n ang nag-iisang Prinsesa ko” Ngiting tugon ni, Papa.
[END OF FLASHBACK]
DALAWANG buwan na ang lum*pas at hanggang ngayon ay hindi ko pa ‘rin talaga tanggap na wala na si, Papa.
“Lieze, tara na” Tumango ako kay, Lyra bilang sagot.
Bibisitahin kase namin ngayon si Papa, sa punt*d ni’ya.
“Ayos ka lang ba, ang t*mlay mo eh?” Biglang tanong sa akin ni, Lyra habang naglalakad kame.
“Oo, Lyra. Baka dahil lang ‘to sa pagpup*yat ko kagabi.” Pil*t ngiting sagot ko.
PAGDATING namin sa semèntéryo ay kaagad ko’ng nilapag sa tabi ng lap*da ni, Papa ang dala ko’ng bulaklak.
“Pa, malapit na ang b-birthday ko. Say*ng kase wala ka na. H-Hindi na kita *sniff* makakasama na mag celebrate. Ang d*ya m-mo kase eh, *sobs* in*wan mo kaagad ako” Umiiyak ko’ng saad at ramdam ko naman ang pagh*god ni, Lyra sa likod ko.
MATAP0S naming dumal*w ay kaagad na ‘rin kameng umuwe.
LYRA POV
KINABUKASAN, paggising ko ay ako na ang naghanda ng umagahan...

namin ni Lieze. Mal*mang kase ay tulog pa ‘rin ‘yun hanggang ngayon.
After ko’ng magluto ay nagpunta na kaagad ako sa kwarto ni, Lieze at pagpasok ko ay naabutan ko siya na gising na at nagtat*li nalang ng buhok.
“Tara, kain na tayo” Ngiting aya ko sa kanya, kaya tumango si’ya at tsaka tumayo. “Lieze, ok ka lang?” Nag-aalalang tanong ko dahil para si’yang nahih*lo at sobrang p*tla ni’ya.
“LIEZE!!” Sigaw ko dahil sa gulat nang bum*gsak si’ya sa kama ni’ya.
__________
“Lieze, mabuti naman at gising ka na” Ngiting sambit ko.
Andito kame ngayon sa ospital, dahil nag-aalala na talaga ako sa kalag*yan ni’ya.
“Umuwe na tayo” Tatayo na sana si’ya, pero kaagad ko ‘rin s’yang pinig*lan.
“Antayin muna na’tin yung sasabihin ng Doctor.” Seryosong sambit ko at sakto naman ang pagdating ng Doctor, na tumingin kanina kay Lieze.
“Miss Lyra” Kaagad ako’ng lumapit kay, Doc
“Doc, makakauwe na po ba ang kaibigan ko?” Takang tanong ko.
“Tatapatin na kita Miss Lyra, pero may sak*t ang kaibigan mo. Meron s’yang lùèkémia. May c*ncer siya sa d*go” Seryosong sambit ni, Doc kaya napatingin ako kay Lieze, at alam ko’ng narinig ni’ya ‘yun.
KINAHAPUNAN ay lum*bas na muna ako sa hospital. Kailangan ko ng malilipatang trabaho. Hindi sap*t ang kinikita ko sa karinderya. Kailangan ko ng p3ra, para kay Lieze.
Habang naglalakad ako ay nakasalubong ko si Marco at ang kapatid n’yang babae.
“M-Marco” Pagp*gil ko sa kanya.
Pat*wad, Lieze. Ito nalang ang paraan na naiisip ko.
“May kailangan ka ba sa kay, Marco?” Tanong sa akin ni, Stephanie.
“Pasensya na sa ist*rbo. Pe…P-Pero kakap*lan ko na ang mukha ko. K-Kailangan ko ng tul0ng, para sa kaibigan ko’ng si Lieze” Diretsyong sagot ko
“Pèrá ba ulit ang kailangan ni’ya kay, Marco? O baka naman makikipag bal—”
“Stephanie, hindi mukhang pèrá ang kaibigan ko. Ang nanay ni’yo ang may ay*w sa kanya. Nalaman ‘rin ni, Lieze na ikakasal na pala si Marco, kaya lum*yo ang kaibigan ko. Bin*gyan ‘rin ng Nanay ni’yo si Lieze, ng pèrá. ‘Yun ay para sa tatay ni’ya na naka-confine noon sa ospital. Lub*g na lub*g na si’ya, kaya kum*pit si’ya sa pat*lim. Pakius*p, tulungan ni’yo si Lieze. M-May sak*t si’ya” Hindi napig*lan ng luha ko na hindi tum*lo.
“Sak*t? Anong sak*t?” Gulat na tanong ni, Marco.
“C’mon, Marco, baka mamaya isa na naman ‘yan sa mga pak*lo nila.” Seryosong sambit ni, Stephanie pero umiling kaagad ako.
ANDITO kameng tatlo ngayon sa hospital, dito sa kwarto ni Lieze. Sabi kase ng Doctor, mas mabuti kung nakab*kod ng kwarto si, Lieze.
“M-May, c*ncer si’ya sa d*go. Mahabang gamutan ang kailangan, p-pero wala kameng sap*t na ipon eh. Kaya nakik*usap ako sa inyo, please tulung*n ni’yo ang kaibigan ko.” Umiiyak ko’ng pakius*p sa kanilang dalawa.
Naupo si Marco, sa upuan na katapat ng kama at hinawakan ni’ya ang kamay ni, Lieze.
Bigla namang nagising ang kaibigan ko at gulat na gulat nang makita ni’ya si Marco, na nasa tabi ni’ya.
“Ma..M-Marco? Anong—” Hindi na siya pinat*pos ni, Marco dahil kaagad si’yang yinakap ni, ne’to.
“S-Sorry huhu” Iyak na sambit ni, Marco sa kaibigan ko.
“Iw*n muna natin sila” Seryosong sabi ni, Stephanie kaya tumango ako at lum*bas na kame sa kwarto.
MARCO POV
“I’m sorry” Hinal*kan ko ang kamay ni’ya.
“Marco, *sobs* um*lis ka na huhu” Iyak ni’tong pagtat*boy sa akin, pero umiling ako.
“Dito lang ako. Sasamahan kita. Ay*w ko’ng magsis*nung*ling ka ulit sa akin.” Sagot ko
“M-Marco, yung mga sinab—”
“Alam ko na ang totoo. I’m sorry, Hon. I’m sorry, dahil pumayag ako’ng makipagh*walay ka.” —Me
ISANG LINGGO na ang lum*pas pero pal*la ng pal*la ang sak*t ni, Lieze. Palagi ko ‘rin s’yang dinad*law at kung minsan ay nilal*bas ko si’ya sa hospital at ‘yun rin ang gusto ni’ya.
“MARCO!! MARCO!!” Sigaw sa akin ni, Mom.
“Mom, aal*s na ako.” Wal*ng gana ko’ng sabi.
Pupunta pa kase ako sa ospital para samahan ang girlfriend ko. Nakipag balikan ulit ako at ay*w ko’ng maghiw*lay ulit kame.
“Pupuntahan mo ulit ang babaeng ‘yun?! Pinep—”
“SHUT UP, MOM!!” Gal*t ko’ng sigaw. “Ikaw lang ang sis*sihi ko kapag naw*la sa akin ang babaeng mahal ko.” Gal*t ko’ng dag-dag bago ko si’ya tinal*kuran.
PAGDATING ko sa ospital ay kaagad ako’ng nagtungo sa kwarto ni, Lieze.
“Hon” Masaya ko s’yang hin*likan sa noo. “Gin*pitan ka na pala nila” Ngiting dag-dag ko.
“/*f4ke laugh*/ O-Oo. Ay*w ko nga sana eh, k-kaso no choice” Pin*lit n’yang ngumiti, pero bakas ang lungkot sa mukha n’ya.
“Lal*ban ka ‘di ba? Hindi mo ako iiw*n” —Me
“Sus*bukas ko” Sagot ni’to at pinun*san ko naman ang luha na tum*lo sa mata ni’ya.
___________
“Hon, here, I brought some food for you”
“Salamat”
___________
“M-Marco, mahal kita. Ma-Mahal *sobs* na mahal”
“I love you so much. Magpagaling ka d-dahil ikaw ang g-gusto ko’ng iharap sa altar”
___________
“Ang ganda talagang pagmasdan ng mga bituin”
“Pero mas maganda ka’ng pagmasdan”
________
“H-Hon, *sniff* pag*d na ako *sobs* g-gusto ko na sanang m-magpahinga” Nahih*rapan na sambit ni, Lieze na ikin*tulo ng luha ko.
“I’m sorry *sobs*….tandaan mo, ikaw lang ang mamahalin ko. I’m sorry, pin*lit kita n-na *sobs* lum*ban pa, k-kahit alam ko’ng nahihir*pan ka na.” Umiiyak ko’ng tugon.
“I-I l-love you” Hir*p ngunit nakangiting sambit ni’ya.
“I love you too, Hon” Tugon ko at hinal*kan ko si’ya sa lábí ni’ya.
Hum*walay ako at tinignan ko si’ya. “Ha-Happy Birthday, Hon *sniff*” Umiiyak ko’ng yinakap ang katawan ni’ya na ngayon ay wala ng búhày.
Hindi kita papal*tan sa puso ko.
Ikaw lang ang mamahalin ko sa panghabang búháy.
🦋—THANK YOU FOR READING RECAS
🦋—OneShot only