Hindi madaling magpalaya lalo na’t minahal mo ng tudo ang isang tao.
Dali-dali ako nag bihis upang puntahan ang boyfriend Kong na sa baba.Niyaya ko kasi siyang mamasyal sa huling pagkakataon.
“Babe” saad ko ng naka ngiti.Tinignan niya lang ako ng walang imosyon ang mga mata.
Dali-dali ko siyang nilapitan.
“Sa amusement park tayo” nakangiting sabi ko.
“Ok”tipid niyang sagot.Masakit isipin na ang taong masayang- masayang kasama ka ay biglang nag bago sa isang iglap.
Ng makarating kami Ay bumili ka agad ako ng mga ticket upang makasakay kami.Kahit sa huling pagkakataon makasama ko siya.
Ng matapos kami ay nag street foods kami.
Ito na ang pinaka hihintay ko ang palayain ang taong mahal ko.Mahirap man pero kakayanin ko,wala e kailangan kong palayain lalo na’t ako nalang ang lumalaban sa relasyon namin.
Pumunta kami sa lugar Kong saan namin unang nakilala ang isa’t-isa.Dito kami pina kilala ng mga kaibigan namin.
Pinuntahan namin ang punong lagi naming pinupuntahan noon.Umopo ako doon ng tumabi siya saakin.
” Diba dito...

tayo unang nag nakilala?”tanong ko sa kanya na pinipigilang umagos ang luha.
“Oo bakit?” tanong niyang pabalik.
Ipinatong ko ang ulo ko sa kanyang balikat at nagsalita ulit.”Dito ko rin sanang gustong palayain ka”ngumiti ng mapakla.
“H-huh? anong pinag sasabi mo Jessica?” Inalis ko ang ulo ko sa balikat niya at tinignan siya na nakatingin din pala sa akin.
“Kailangan na kitang palayain,alam ko namang ako lang hinihantay mong magsabi ng mga katagang ito diba?” Usal ko ng tuluyan ng umaagos ang luha.
“So-sorry” yumoko siya.Alam ko magiging masaya siya pag katapos nito.
“Alagaan mo lang sarili mo at sana huwag mong saktan ang bagong mina mahal mo” usal ko na umiiyak.
Sa huling pagkakataon ay
niyakap ko siya.
“Malaya kana” huling katagang sa sinabe ko bago ko siya iniwan.
Pinalaya ko siya dahil alam ko na don siya sasaya.Ang hirap lumaban Kong ikaw nalang lumalaban,kaya mabuti ng sumoko nalang.
Words by: Precious Gwen
Plagiarism is a crime
Photo not mine.
Open for critism.