Ika-anim ng Hunyo, 1975
Mahal kong Ayong,
Nasaan ka, mahal ko???
Sa unang gabi ng aming pag-aasawa… Sa unang gabi ng pag-angkin niya sa aking dapat ay sa iyo lamang…
Ayong, hindi ko naitago ang mga hikbi sa bawat haplos niya sa aking katawan.
Sa bawat pagpikit ng aking mga mata’y wangis mo ang aking nakikita.
Sa bawat halik na dulot niya’y labi mo ang aking inaasam.
Batid na niyang ikaw ang una sa akin, Ayong. Ngunit hindi iyon naging hadlang upang ako’y angkinin niya ng paulit-ulit.
Wala siyang imik sa magdamag naming pagniniig. Hindi siya nagtanong kahit isang kudlit.
Hinayaan niya akong mahimbing, at sa pagmulat ng aking mga mata sa umaga’y wala na siya sa aking piling…
Buong araw akong mag-isa sa bahay na aming inuwian.
Buong araw akong lumuluha sa tuwing napasok sa isipan ko ang mga tanong na
” Bakit???”
Bakit, Ayong? Bakit???
Hinintay kita sa ating tagpuan hanggang abutin ako ng bukang liwayway. Hinintay kita, Ayong…naghintay ako..
Kahit ang pagkurap ay halos ayaw kong gawin sa kasabikang masilayan kita..kahit sa huling sandali.
Nangako ka, Ayong…nangako tayo sa...

isa’t isa.. Na tanging ikaw at ako lamang ang magsasama patungo sa hangganan.
Kung hindi lamang ako natagpuan ni Ama sa sulok na aking kinalalagyan..hindi ako magdadalawang isip na maghintay sa iyong pagdating. Kahit gaano katagal…
Tinanggap ko ang bawat sampal at kurot na aking inabot…kaya kong magtiis para sa iyo Ayong. Batid mong lahat ay tatanggapin ko para lamang makasama ka.
Ngunit sa mga gabing lumipas mula ng kami ay ikasal, sa bawat araw na dumadaan ay tila ako pinapatay ng lungkot at hinagpis. Sa tuwing kami’y magtatabi sa higaan pakiramdam ko’y nagtataksil ako sa iyo.
Bakit, Ayong?
Bakit kay hirap na tanggapin na di ikaw ang aking kapiling sa bawat gabi?
Bakit tila sinisikil ang aking puso sa tuwing mararamdaman ko ang init ng kanyang mga haplos?
Bakit…bakit hindi na lamang nila hinayaang kitilin ko ang aking sariling buhay sa halip na narito ako ngayon sa piling niya?
Saksi ang Panginoon na di ko kalooban ang lahat ng nagaganap. Saksi ko SIYA kung gaano kita iniibig…aking Ayong.
Ako pa rin ba’y iyo?
Naghihintay pa rin sa Iyo,
Onyang