My Husband Treated Me as His Mistress
*****Kabanata 3*****
[Raquel P.O.V]
UNTI UNTI kong minulat ang aking mata.
Napabuntong hininga ako nang makita ko ang puting kisame.
‘What happened? Ba’t nasa hospital ako?’ Tanong ko sa sarili.
Bigla kong naalala ang nangyari sa akin bago ako nahim*tay. Bago ko pa mapigilan ang sarili. Tumulo na naman ang traydor na mga luha ko.
Why do I need to experience this? In all of people talaga, as far as I remember I didn’t do worse or bad things. Para karmahin ako o malasin.
Is this because I agreed to be his wife? Is this because of loving him not knowing kung nakamove on na ba talaga siya?
I was on the verge of sobbing. Nang nay kumatok at pumasok sa loob ang babaeng doctor.
Tumingin ito kaagad sa akin,
“Mabuti naman at gising na kayo, Ma’am.” She’s smiling while staring at me.
Pinalis ko ang luha at ngumiti. Baka kung ano ang isipin nito dahil umiiyak ako. Hindi pwedeng maging mahina ako.
“Kung ano man po ang problem niyo, Ma’am. Malalampasan niyo rin po ito. Lalo na at may magiging inspiration kayo.” Saad niya na hindi ko naintindihan.
“What do you mean?” I asked.
“You’re pregnant, Ma’am. 1 month na po. Congratulations!”
Buntis ako? Is this true?
Natulala ako at hindi rumehistro kung totoo ba talaga.
Then para maconfirm ko rin na totoo nga gumamit ako ng pregnancy test. Then it’s positive. Walang dudang buntis nga talaga ako.
Hanggang sa umalis nalang ang doctor hindi parin ako makapaniwala.
I am pregnant and sino pa ba ang ama? Si Pierre lang naman at walang ng iba.
Huminga ako ng malalim.
Kakayanin ko ‘to.
Kailangan ko ring sabihin na magkakanak na kami. Siguro naman pag nalaman niya ay iiwan na nito si Francheska. Pero hindi pa rin ako sigurado.
He thinks that he still love her when in fact he only remember her kase ang naaalala niya lang ay ‘yong noong nobya niya ito pati ‘yung mga pangako niya noon. Kung baket pa kase nangyari ‘to ay hindi ko alam. If only na hindi siya na aksidente then hindi niya makakalimutan ang memorya.
Pero wala, nangyari na eh at kasalanan ko rin kung baket.
Inalis ko sa isipan ang agam-agam ko.
Nang nakalabas na ‘ko sa hospital bumalik nadin ako sa mansyon.
“Ma’am, okay na ba kayo?” Tanong ni Manang Kuring sa akin, ang mayordoma ng mansyon. Nang makasalubong ako nito sa gate.
“Opo, salamat.” Sabi ko naman at ngumiti rito. Okay na ko lalo na’t sa nalaman ko.
Kailangan ko nalang mag-ingat. I know my husband unintentionally do it kanina. Pero hindi ko parin maiwasan malungkot at...

magtampo. Kung nakikinig lang sana ito.
“Uhm, sorry, Ma’am kung hindi na kayo nasamahan nang asawa ko kanina sa hospital. Si Ser kase inuutusan siya na ihatid ang importanteng papeles sa isang kompanya.”
Tumango naman ako dahil naiintindihan ko ‘yon. Bigla itong natigilan sa hindi malamang dahilan kaya nagtaka ako.
“Halika, Ma’am. Labas muna tayo.” Pag-aya pa ni Manang Kuring sa akin kaya mas lalo na akong nagtaka.
“Nariyan na po ba sa loob si Pierre?” Tanong ko.
“Wala pa, Ma’am” Sagot niya.
Huh wala? Eh nakita ko ang kotse nito na madalas ginagamit. Nasa labas lamang nakaparada. So, how can she tell me that he’s not here when I saw his car outside…
Kumunot ang noo ko.
Something’s wrong..
“I saw his car outside.” Sagot ko naman.
“Wag na kayo pumasok– ” hindi na nito natuloy ang sa sabihin ng pumasok ako sa loob and I was shock when I saw them. I’m pertaining to my husband and his mistress.
So, kaya naman pala ayaw ni Manang na pumasok ako sa loob.
Pierre and Francheska k*ssing like there’s no tomorrow. Parang ito lang ang mga nandoon dahil sa ginagawa nila. Hindi man lang nila naisip na pwede silang makita. Hindi lang ako kundi pati na ang mga ibang katulong.
Pinigilan ko ang sariling sumugod sa dalawa. Huminga ako ng malalim.
Hindi nalang sarili ko ang dapat kong isipin.
I’m bearing his child now. So, I should not forget that at gumawa ng ikapapah*mak ko at ng anak namin.
“Damn, you don’t know how much I am f*cking happy to know that you’re pregnant with my child. Thank you, Francheska. Don’t worry I’m always here.”
Natigilan ako sa aking pagtalikod ng marinig ang sinabi ni Pierre. Naramdaman ko na tumulo na naman ang luha ko.
She’s pregnant too? Now, how can I tell him that I also pregnant when in fact he don’t believe in every words that I’d tell.
“Thank you, love. I love you.” Francheska said in return and bago ko pa saktan ulit ang sarili, tumalikod na ko.
Pinunasan ko ang luha habang umaalis.
I don’t want to heard him say ‘I love you’ to her dahil baka pag narinig ko ‘yon ay tuluyan na kong sumuko ‘rito.
Hindi pwede. Hindi dapat akong sumuko.
Hindi ako pwedeng sumuko. Kung meron mang dapat sumuko si Francheska ‘yon, dahil ito ang kabit. Hindi ako na totoong asawa at mahal.
***
Happy New Year po! Salamat sa mga nagbasa or magbabasa palang nito. Pagpasensyahan niyo na ‘yung babaeng bida, mahal na mahal niya lang talaga ang asawa niya. Kaya hintay nalang po na magising siya sa katotohanan at iwan niya na ang asawa niya.