Prologue

The Depature

“Ano ba Zara? Alam naming lider ka namin ngunit hindi mo ba alam na may pinagsamahan rin tayo?” Aniya’t ginulo ang kanyang buhok mula sa kanyang iritasyon.

“Oo nga naman, Zara. Hindi naman porket lider ka ng Fearless Queens ikaw na ang masusunod. May pinagsamahan tayong lahat dito mula bata, okay?” Singit naman ni Drina na siyang nagpatahan sa galit ni Risha habang tinatapik ang likod nito.

Risha is also a spoiled brat like me or let’s just say kaming lahat nalang. Pare-pareho kaming lahat ng ugali ngunit para sa akin ay ako pa rin ang naiiba rito. Ibang-iba sila sa akin.

“You know what? Just forget it. Hinding hindi naman yan gagawin ni Zara.” Sagot ni Gairel na para bang wala lang sa kaniya ito habang nagbabasa ng libro mula sa lamesa habang naka-salamin ng malaki.

Gairel likes to read kaya lagi siyang madaming alam tungkol sa buhay. Sa pagkakaalam ko ay siguro malabo na ang kanyang mga mata dahil sa kakabasa sa mga libro kaya naka-salamin siya ng pagkalaki-laki. This image of her ay pwede siyang pagkamalang nerd but I know na hindi iyon magpapa-api kasi like what I said, she is one of us. She can figured our problems too pero minsan lang iyon mangyari dahil hindi naman kami nagkaka-problema dahil isa kaming Fearless Queens. Iyon lagi ang nasa isip namin.

“What? Seriously, Gairel? Wag ka pasisiguro diyan sa mga sinasabi mo. Baka hindi natin alam ay may binabalak siya nang hindi natin alam.” Sagot muli ni Risha mula kay Gairel ngunit hindi naman pinansin ni Gairel ang kanyang sinabi kundi nagbasa nalang ulit siya ng tahimik. Ngunit ilang segundo ay hindi makatiis si Gairel mula sa kaniyang kinauupuan kaya sumagot siya. Tss. I knew it.

“Bahala kayo diyan. Hahanapin ko lang yung dalawa sa labas.” Sabay tayo niya’t umalis sa bahay may kasabay narin itong dabog habang sinara ang pinto.

“Ano na? Did you fucking made up your mind?” Tanong ni Drina sa akin na may halong emosyon na hindi ko maipaliwanag. It’s either nalulungkot o nagagalit. I’m sorry Drina but I really have to do this.

“Once I’ve said it. I won’t go back to my word anymore.”

Iyon lamang ang tanging lumabas na salita mula sa aking bibig dahil ito ang lagi kong sinasabi sa tuwing buo na ang desisyon ko at wala nang makakapigil nun. Cause ‘Once I’ve said it, I won’t go back to my word anymore.’ I always think before I decide but, I already made up my mind.

Pumikit ng ilang segundo si Risha bago magsalita. “Fine. Tatangapin ko yan kahit mahirap sana ay huwag kang magsisi sa desisyon mo.”

I can see na pilit lamang iyon. But I don’t care, babalik naman ako pero matagal pa iyong panahon na iyon. Sa sitwasyon ko ay nararamdaman ko na ang aking luha na papalapit nang tumulo pero hinayaan ko lang iyon at hindi pinahalata gamit ang aking side bangs na ito upang itago ang nakaalis na luha mula sa aking kanang mata. Mahirap para sa akin sabihin sa kanilang lahat ang aking lihim. Hindi ko alam kung papano kasi sisimulan iyon i-kuwento, kaya sarili ko na lamang ang nakakaalam kaya nais ko umalis upang mapalayo sa kanila. Hindi sa ayaw kong makasama sila pero iyon ang tanging gusto ko para sa ikabubuti nila dahil delikado para sa kanila sa tuwing kasama nila ako.

“We’re back.” Halakhak ni Victoria mula sa pintong bumukas habang nakaakbay kay Gwen. Habang si Gairel ay hindi parin nakaalis ang kanyang seryosong tingin sa tuwing nagbabasa siya ng libro. Bumuntong hininga ako at nagsalita.

“Makinig kayo sa akin.” Pagkasabi ko nun ay halos lahat sila ay may bunyad na tingin mula sa akin. I can see Victoria and Gwen’s curiousity in their eyes.

“What’s wrong, Zara?” Halakhak ni Gwen at nagawa pa akong akbayan habang naka-ngiti. God. I swear na mapapalitan ng lungkot ang ngiti mo, Gwen… for sure.

“Stop that, Gwen! Just let her speak.” Singit ni Gairel na hanggang ngayon ay hindi parin naiaalis ang pagka-seryoso niyang tingin. Siguro noong huli ko siyang nakitang naka-ngiti noong pumunta pa kami ng bar then after nun ay hindi ko na siya ulit nakitang ngumiti. I guess this is my fault. Muling bumalik si Gwen na umupo habang hinihintay ang aking sasabihin.

“Aalis ako ngayon. Sana ay matanggap niyong lahat kahit na wala akong rason para umalis. It’s just, We have to learn that ourselves is not young anymore. We have to learn how to be independent at para sa ikabubuti nating lahat. Don’t worry hindi natin kakalimutan ang isa’t isa. Pwede naman tayong mag video call, right? It’s simple–”

Naputol ang aking linya dahil sa malugod na sigaw ni Victoria. No, This isn’t good. Saan pupunta itong pag-alis ko? Baka manatiling mag-away away kami dahil dito bago ako umalis. But, I won’t let that happen.

“What do you mean by simple?! How could you s-say that to us?!” Sigaw ni Victoria na may halong iritasyon mula sa aking mga sinabi. Ayoko nang lumayo itong pangagalinggan niya kaya muli akong nagpatuloy. I don’t care on this kind of sitaution basta’t makaalis ako dito, masyado lang talaga akong nag-alala sa kaligtasan nila.

“Yes. You guys can blame me. I don’t care kung ayaw niyo pa iwan ang isa’t isa pwede kayo magsamasama. But for me–”

Muling naputol ang linya ko dahil sa isa pang sigaw mula kay Gwen. Sa hagip ay tama ako na mapapalitan ito nang lungkot ngunit galit sa pahayag na ito dahil siya’y sumigaw. Hindi ko na maisip kong ano nalang ang mangyayari sa amin pag nawala ako pero tanging nais ko lamang ay protektahan sila.

“For you what?! Wag mong sabihing mabubuwag na ang Fearless Queens? Akala ko ang Fearless Queens ay kayang kaya gawin ang lahat at hindi natatakot sa anumang mangyari at kahit kailan ay hindi masisira ang lahat. But, I can’t believe it na ikaw! Ikaw pa mismo na lider namin ang sumira. What now?!” Sigaw ni Gwen at siyang tumulo mismo ang aking mga luha nang mabilis dahil sa mga sinabi ni Gwen. Wala pang isang segundo ay pakiramdam kong malakas ang pag-agos ng luha ko mula sa mga pisngi ko.

Gwen is actually right. Sa una ay kinatakot kong mabuwag ang Fearless Queens dahil dito sa pag-alis ko tsaka… ang kaniyang...

mga binanggit na ang Fearless Queens ay kayang gawin ang lahat ngunit sa huli ay wala kaming nagawa. Tanging pag-aaway, sakit na nadarama, pagsisisi ang mga naramdaman namin.

“At kayong tatlo. Bakit hindi kayo nagagalit sa desisyon ni Zara?” Sarkastikong tanong ni Victoria habang ang tatlo ay natahimik lang at walang nasabi. No, I was wrong! Drina actually hesitate to answer her. Sana ay wag kayo mag-away.

“Tanggap na namin ang desisyon ni Zara ng buong-buo. Sana’y ganon narin kayo ni Gwen, Victoria. We know Our Fearless Queen leader knows the best. You know mahirap din para sa amin ngunit alam naming may dahilan siyang hindi niya masabi. At umaasa kami na hinding-hindi niya kayang gawing iwan tayo, gaya ng sinabi ni Gairel kanina habang wala kayo dito, kaya sana matanggap niyo na din. Huwag na natin siyang pahirapan pa.” Drina slowly answered habang ako ay napahanga sa kanyang mga sinabi. Drina actually know what’s on my mind. Tama ang kanyang mga sinabing may mga hindi ako masabi. Pero hindi parin ako makapaniwala na wala parin akong nagawa para sa inyo. Am I still good leader? for the Fearless Queens?

“Tama si Drina. Sana ay habang wala ako ay hindi kayo nag aaway-away. Ngunit kay bilis nang oras at kay lapit na mag alas-diyes ng gabi kaunting panahon na lamang ay aalis na ako. Pwede ko ba kayo mayakap isa-isa?” Hindi ko na hinintay ang kanilang sagot kundi yumakap ako agad sa kanila isa-isa. Ito na ang huling panahon ko sa kanila. I will miss them damn so much!

“I’m sorry na sa inyo Drina, Risha, at Gairel. Hindi lang ako makapaniwala na aabot sa ganito na basta nalang kayo pumayag na aalis si Zara.” Victoria apologized while she wiped her tears pagkatapos ko siyang niyakap. Unti-unti akong naglalakas loob upang umasa na hindi parin mabubuwag ang pagkakaibigan namin dahil sa kanyang pag-sorry.

“Ganun din ako, Sana ay hindi pa mabuwag ang pagkakaibigan natin. Yun na lamang ang hiling ko.” Singit ni Gwen at habang ako’y napangiti sa simpleng ginawa ni Victoria at ni Gwen sa pag-sosorry. Masaya ako na kahit magkagalit sila ay mabilis nila mapatawad ang isa’t isa. Siguro nga ay tunay silang Fearless Queens na maaasahan kay lakas talaga nila sa isa’t isa kailanman ay hindi nabuwag ang Fearless Queens kahit mawawala ako sa kanila. Isa lamang siguro ang kahinaan namin ang mabuwag ang pagkakaibigan namin. Kahit na Fearless Queens pa kami ay may kahinaan parin kami. Parang isang tao lang din na may kahinaan… kahit na hindi naman ako isang tao.

“Hoy! Walang iiyak, ha? Fearless Queens tayo.” Sabay tawa ni Drina habang siya ay naiiyak din. How cute.

“Ikaw nga diyan umiiyak eh.” Tawa ni Gairel at lalong lumapad ang aking ngiti dahil ngayon ay nakita ko na muli ang ngiting nais kong makita sa bibig ni Gairel bago ako umalis at kung sumobra ay tumatawa at nakikisabay narin siya sa amin. Kung sana ay mag-contact lens na lamang si Gairel pero ayaw niya, she said she preffer to wear a glasses. Tss.

“Eh, hindi kaya. Tears of joy lang ito. Kasi kahit papaano Fearless Queens pa din tayo.” Tawa muli ni Drina.

“Yeah, whatever. Basta aalagaan mo sarili mo, Zara.” Angal ni Gwen at inakbayan ako.

“Oo naman. Magkikita-kita pa tayo eh.” Ani ko na may halong ngiti sa mukha. Talagang mahilig umakbay si Gwen gaya ng mga ibang ginagawa ng lalaki. That’s why she has that kind of that style na gusto niya.

“Just remember this, Zara. Tatawag kami tuwing alas-otso ng umaga at everyday yun ah. Para kapag gising mo kami agad yung una mong makikita.” Sabi ni Victoria na para bang nireremind sa akin na parang bata ako.

“Victoria may kulang pa.” Ngisi ni Risha.

“Eh, ano naman?” Tanong ni Gairel at napataas ako ng kilay. Gairel looks attractive when she’s curious, para bang nais mo siyang ma-curious nalang araw-araw. For sure malakas ang dating na ganyan. Tumingin si Risha kay Drina kaya nagsalita si Drina. It looks like alam nila ang sign na iyon.

“Ang point ni Risha ay tatawag din daw kami sayo tuwing gabi bago ka matulog, right?” Ngisi ni Drina sa amin ni Risha. What the heck? Bakit naman sa gabi din tatawag? Nahh, okay then. Inakbayan ni Risha si Drina habang si Drina ay nakiliti dahil siya nga pala ay may kiliti sa balikat.

“Stop it, Risha! May kiliti ako diyan, Do you remember?” Tumawa siya na parang bata.

“Ah, right. Sorry.” Sabay wink kay Drina. Wtf? Be careful Risha. Boys might fall in love with you.

“By the way, what time is it?” Tanong ko.

“It’s 9:55 in the midnight. You still have 5 minutes.” Sagot ni Victoria habang ang kanyang tono ay parang lumungkot.

“Hey! Stop being so sad, Victoria.” Akbay muli ni Gwen.

“Yeah. Zara isn’t dead, okay? So cheer up.” Singit ni Gairel at natawa ako doon. Well? Tama nga naman. I’m not dead… yet. May kung anong kumirot sa puso ko.

“Enough guys, so pwede bang mag group hug tayo bago ako makaalis dit–”

Hindi nila ako pinatapos kundi niyakap nila ako lahat. Wahh. Ngayon palang miss ko na sila. Nakakaiyak pero hindi ko hahayaang tumulo ang luha ko kahit isa. Pagkatapos ay unti-unti muli silang kumalas sa yakap nila.

“So, Si Risha muna pansamantala ang inyong magiging lider, okay? Pansamantala lang. I know Risha can handle this beacuse I trusr her.” I smiled. “But, Don’t worry. I won’t broke my promises. I’ll be back for sure! So, Don’t be sad. May mga tinira akong gamit kaya yan ang proof ko na babalik pa ako.” Ani ko habang kinukuha ang aking luggage malleta, habang sila ay tumango at namaalam isa-isa, At sa huli ay sinarado ko na ang pinto nang nakalabas na ako. I don’t know kung may umiyak isa sa kanila ngayon pagkatapos ko isara ang pinto. Basta may tiwala ako sa kanila. Mananatiling sarili ko lamang ang may alam nito, kaya kong magtiis.

Girls, Don’t worry. Wala man ako sa inyong tabi lagi niyong tatandaan na nasa puso niyo lang ako kahit anong mangyari. You guys only I trusted so much so far. I trusted you guys but for… my secret… I can’t say it that I am a vampire. Do you guys still want me if you know the truth?