Warning: Mispelled Words and Wrong Grammars ahead.
SIMULA
“Why can’t you love me back?” paos na sigaw nito sa kaharap niyang babae. Umiiyak ito at nakaluhod pa. Kahit umuulan sa gabing iyon ay maririnig mo ang hagulgul ng binata. Sinubukan niyang hawakan ang dalawang kamay ng dalagang nasa harapan niya. Pero di pa man niya nahahawakan ito ng maayos ay inawas ng dalaga ang kamay nito saka nagsalita. “I’m sorry, After what I found out I don’t think I can still love you. Kaya tumayo ka na jan!”. Imbes na tumayo ito ay napa upo siya sa sahig na basang basa at tinignan ang paanan ng dalaga habang umaagos padin ang luha nito. “Kath? Did you ever love me?” walang buhay niyang tanong at hindi mo na maririnig ang tunog ng iyak niya. Napaupo at hinarap niya ang binata. “I’m sure I did” sagot nito na may halong pekeng ngiti saka tumayo. “I’m sorry Yves but you already hurt me” dagdag pa nito saka...

akmang aalis ng mag salita muli ang binata. “Then why didn’t you ever listen to any of my explanation?”. Napatigil ang dalaga at humarap sakanya. Tumingala ang binata at nakita niyang malungkot na ngumiti ang babae. “What I saw is enough.” sagot nito at tuluyang umalis. Naiwang umiiyak muli ang lalaki sa gitna ng ulan. Niyakap niya ang mga tuhod niya at umiyak.
“YVES!” sigaw ng isang boses na kinagising niya. “You’re having a nightmare again? Wipe your tears.” tuloy nito at nag abot ng tissue. Bumangon siya sa pagkakahiga at kinuha ang tissue at pinunasan ang mukha niya. Inabotan siya nito ng tubig at agad niya itong inubos.
“I hate my life” tanging nasabi ng lalaki at nag deretcho na sa banyo. “Come down breakfast is ready!” rinig niyang sigaw nito sabay sa pag kasara ng pinto. He wiped his face using his hands and stared at the mirror. Bumuntong hininga siya at naghilamos.
-// Thank you 😊 Baguhan lang sana magustuhan niyo💗