Chapter 2: Pabidang kokak
Kiray’s POV
“Hi everyone, my name is John Krisstof Salmon.”
Ang lamig naman ni Mr. Salmon, wala man lang ka buhay-buhay ang introduksyon, siguro siya ang prinsipe ng Antarctica, habang sinasabayan ko ng malulutong kong tawa sa aking isip, HAHAHAHA
“Is that all Mr. Salmon? Anything to add? Your parents? Siblings.? Tanong ng aming Prof kay Mr. Salmon.
“I dont have any parents, nor siblings, ang lolo ko naman ay namatay nung bata pa lamang ako kaya kami na lamang ng lola ko ngayon, she’s “the Gold of my Life.” katahimikan ang namuo sa room namin dahil sa kwento ni Mr. Salmon.
“Bes, nakakaawa naman si krisstof, ako na lang mag aalaga sakaniya.
“Oo nga bes eh, pero ngayon ko lang alam na feelingera ka pala, habang naka ngising tinitignan si krish. Kung maka krisstof ka wagas, close kayo ha? I ask sarcastically.
“Oo bakit, siya lang naman ang future husband ko, pag mama yabang at pag tataray niyang sambit habang nakatitig sa akin....

At nag katawanan na lamang kaming dalawa ni krish ng mahina, HAHAHA
Bilang pag basag sa kalungkutan at katahimikan na bumalot sa aming room ay naisipan ni sir. Salazar na tanungin ulit si Mr. Salmon kung ano ang natatago niyang talento.
“Do you have any talents Mr. Salmon? Naging tradition na kasi dito sa amin na pag may baguhan ay dapat nyang shine-share ang kaniyang talento sa klase, right everyone?
“Yes, sir” bilang pag- sang ayon ng aking mga kaklase.
At napuno ng ingay ang buong klase, habang sumisigaw.
Sasayaw na yan! Sasayaw na yan! Sasayaw na yan!
At biglang nag patugtog ang isa naming kaklase
“Lah, lah, lah, sayaw kikay sayaw kikay. At muli namang napuno ng halak-hakan ang klase.
“Sorry guys, i dont dance, but i can play the guitar and sing as well. Tugon ni Mr. Salmon bilang pag basag sa sayang nararamdaman ng buong klase.
Sa cs na lng po ulit😇 reach na po kc ung limit😇 pa approve po mga cute admins💗😇