Hi everyone my name is Anja (charrrot basta yan nalang itawag niyo sakin hehe) so ayun nag start to nung first year High School ng yare 4 years ago na at naka move on na ako oo so gusto ko lang i-share kase walang nakaalam nito ee kase puro “hindi aa wala lang yun okay ako” yan yung mga word na pang defense ko noon pag yan ang topic so ito start ko na … Na meet ko sya sa school classmate ko sya nung first year sa totoo lang naririnig ko name nia pero dpa kami nag uusap kase hindi naman sya masyadong palakausap sa likod palagi sya nakaupo while ako sa bandang gitna ako naka pwesto kasama ng mga naging close friend ko na lumipas ang isa,dalawa,tatlo nakakausap ko sya pero saglit lang yung normal lang na pag may tinanung at sinagot yun lang pero di kami close btw Eugene ang nickname nia 😆 (Eugene- kase Ghost fighter sya dba wala lang gusto ko lang para unique bakit ba) 😆 so ito na mga september kailangan namin makapasa na ng project on time kase lilipat na yung teacher namin ng ibang school nag ma-masteral kase sya kaya pumapasok din sya kaya nakahanap sya ng school na mas malapit sa pinapasukan nia kaya iiwan nia na kami then naging ka grupo si eugene sa project na to lahat ng classmate ko noon halos lahat may no. Ako sa kanila pero sya yung wala absent ata sya nung nanguha ako ng mga no. Ako leader ng group namin at mag mi-meet kami ng Weekends ng buong group tinext ko na sila tas sinabhan ko na din yung isang barkada nia na ipasa sa kanya text ko kase wala sakin no. Nia kaya lang masyadong maharot si barkada binigyan nia ng meaning yung pag sabi ko na yun at ipinagkalat sa section namin may crush daw ako kay Eugene kaya everytime na nakikita ko si eugene noon ee napapaiwas ako sa kanya natapos din yung project namin at naipasa na nagpaalam yung teacher namin another weekend ulit noon ng may unknown no. Na tumawag sakin sobrang weird kase tumawag sya tas di nagsalita “hey? Sinu ka bat tatawag tawag ka dika marunong magsalita?” medyo uminit ulo ko kase palagi naman pag d nagpapakilala yung nagtetext sakin sinusungitan ko talaga then mga bandang 12 na ng gabi nagbabasa ako ng wattpad noon ng mag text ulit yung tumawag kanina “hi” sadyang ganyan po yung text nia “?” syempre sinu ba sya haha “oy si Eugene to sorry” diko alam pero napangiti ako nung time na yun at parang di ako inaantok hanggang sa mag alas tres nag kwentuhan kaming dalawa...

mga jokes din na wala lang basta lang may ma topic kami hanggang sa nakakatulog nalang kami 2 weeks na yung nakalipas magkatext pa din kami at inaabot ng umaga pag magkatext tapos hindi ko alam kung bakit kumalat sa room na ‘Kami na’ pero wala talagang kami noon kaya ineexplain ko sa kanila walang kami “pero may gusto ka sa kanya?” napaisip ako nun at sabi ko “diko alam” tanging nasagot ko lang until dumating yung araw na inamin ko kay eugene na crush ko sya ok kami nun naging Crush na din yung CallSign namin ganun padin kami textmate parin at inaabot padin ng umaga habang magkatext inabot kami ng almost 3 months na ganun ang set up namin ok kami at sobrang masaya kami magbabakasyon na yun ng December for christmast vacation ng hindi na sya mag text sakin nun so syempre nag alala din ako nun at sobrang namimiss ko lang kase nasanay na ako na sya yung kasabay ko sa pagpuyat nawalan din ako ng gana magbasa sa wattpad ng mga stories dun kase di ako maka focus unti bumalik kami sa school ng January nakita ko ulit sya nun sa room ng mga second year nung una wala lang sakin yun kaya dumiretso ako sa room noon nakangiti masaya ng lumapit sakin yung bakla kong ka klase “hoy, anja dba kayo ni eugene ? Bakit may gf daw na 2nd year” tanung nia sakin “hah? Hindi kami aa wala naman kami noh” sabi ko noon na nakangiti sa kanila lumipas yung araw ko noon na nakikipag kwentuhan sa mga classmate ko at sinasagot yung tanung nila na ‘kung okay lang daw ba ako’ palagi ko lang sagot “oo aa okay ako parang tanga sila ganun ganyan” basta kahit anung word na magco-convince sa kanila na okay ako nun pero deep inside ang sakit sakin nun akala ko nung time na yun sya na ee akala ko sya yung the one ko sobrang natatawa ako sa sarili ko nun kase akala ko okay siya lumipas yung taon na yun na diko na sya kinakausap pero ngumingiti ako sa kanya oag nakikita ko sya tapos back to normal classmate lang kami na parang sa kanya wala lang lahat yun mas nasaktan ako nun pero lahat yun natiis ko din yung kasiyahan namin na yun saksi yung mga ka klase ko dun kung panu kami naging masaya pero nakakalungkot lang kase walang nakaramdam noon na umasa din ako sa kanya na akala ko darating din yung time na para saamin pero wala na hindi na sya nagparamdam simula noon nagpalipat ako ng section noon at dina lang muling umimik pa kahit sobrang sakit na.