Pinili pero ‘Di minahal🌻
CHAPTER 2:
nakatayo Lang si Edward sa harapan ng salamin sa luob ng kanilang kwarto, pinag mamasdan niya ang kanyang kamay ba may suot ng singsing.
‘Sh*t, I don’t deserve this ring.’ tiim bagang niyang sabi sa sarili. nang biglang bumukas ang pinto at pumasok mula Duon si rona.
“Edward.” tawag niya dito pero Hindi siya liningon ng asawa.
“Edward, anong gusto mong breakfast?” tanong niya dito habang lumalapit sa asawa at akmang yayakapin Sana sa likod nang biglang umiwas ito sa Kanya.
“rona, Ano ba, lumayo ka nga.” kunot noo nitong sabi sa kanya
“teka, bakit ba Edward?”
“Anong Bakit?”
“umiiwas kaba sakin?”
“of course yes.”
“bakit mo’ko iniiwasan? Asawa muna ako, Hindi mo ako pwedeng iwasan Edward.” at hinawakan niya ang braso ng asawa ngunit pinatid lang ito ng lalake at humarap sa Kanya.
“look rona, yes you are my wife now, we are a couple now, but we were not inlove for each other, ok. itatak mo yan sa utak mo.” pag tapos niyang sabihin yun sa harap ni rona ay lumabas na siya ng kwarto.
naiwan si rona sa loob ng kwarto na ‘di malaman ang iisipin, huminga siya ng malalim at Pilit na pinatatag ang sarili.
‘Kaya mo yan rona,’
‘matututunan ka rin niyang mahalin,’
‘mahal na Mahal kita Edward.’
naluluha niyang sabi sa sarili.
matagal na niyang gusto si Edward, unang kita palang niya dito nung nag family dinner sila ay nagustuhan na niya ito. kaya naman nung dumating ang pagkakataon na humingi ng investment ang daddy ni Edward sa kanyang ama at sinabi ni rona dito na gusto niyang maging asawa ang anak ni Don Alfonso na si Edward Cissor, hindi naman tumutol si Don Alfonso dahil mabuting pamilya naman ang mapapangasawa ng kanyang anak.
—————
lumabas si rona sa kwarto para ipagluto ng breakfast si Edward nang makita niya itong nag kakape sa sofa at nanonood ng TV,
“Edward, ipag luluto kita ng breakfast, Sandali Lang ha.”
“Huwag na Rona, Hindi ako gutom, Ikaw nalang ang kumain.” malamig nitong Sagot sa Kanya.
Hindi na siya pinilit ng dalaga. Di nagtagal ay naligo si Edward at nag bihis.
“saan ka pupunta?” tanong ni Rona dito.
“sa labas.”
“sama ako please.”
“bakit? Hindi muba kayang Mag isa?”
“hmm, Kaya, Pero mas masaya pag magkasama tayo.”
“hindi ako mag eenjoy pag kasama ka Rona.”
“alam mo Edward, Minsan masakit kana mag salita.”
“Deserve rona.” at iniwan na siya nito.
—————
‘tiis Lang rona’
‘pinili mo ang sitwasyon na ito’
‘masusuklihan din nang pag mamahal ang lahat ng ito.’
Bumuntong hininga siya at nahiga sa kanilang k*ma, hinihim*s niya ito habang nakapikit,
’h*neymoom namin ngayon pero bakit parang b*ngungot ang nangyari sakin.’
tumulo ang kanyang luha dahil nakaramdam siya ng kirot sa kanyang puso.
——————
Gabi na ng dumating si Edward sa kanilang condo, sinalubong naman siya ni rona na akmang hahalik Sana sa Kanya Pero umiwas ito sa Kanya.
“ah Edward, ginabi kana ata ng Uwe.”
“oh tapos, Ano...

naman?” malamig nitong Sagot sa Kanya na parang nang iinis pa.
“ah wala naman, halikan. Nag luto ako, kumain na tayo.”
“kumain na ako.” Pag kasabi non ay iniwan na siya nito at pumasok na sa kanilang silid.
‘lagi mo na lang ako iniiwan.’ bulong nito sa kanyang sarili. nawalan narin siya ng gana kumain, sinundan nalang nito ang kanyang asawa. Pag Pasok niya ng kwarto ay wala Duon ang kanyang asawa,
‘naligo naba siya agad’
nahiga na siya sa k*ma nang lumabas si Edward mula sa CR, napatingin sa Kanya si rona, napal*nok nalang ito dahil sa kakisigan ng kanyang asawa.
“ahmm saan ka nag punta kanina? Mag kwento ka naman.” masigla nitong tanong sa asawa.
“pagod ako Rona.” tipid nitong Sagot sa Kanya, nag lakad ito Papunta sa cabinet at naghanap ng pantulog.
“Eto Edward, hinanapan na kita ng pantulog mo.” Pag aabot nito sa Kanya Pero ni Hindi ito sinulyapan ng binata. Nag patuloy sa Pag hahanap ng damit si Edward ng biglang tumayo si rona at N*yakap si Edward na nakatalikod, nagulat si Edward at tinanggal niya ang pag kakayapos sa kanya ni rona.
“Ano bang ginagawa mo rona?” pabulyaw nitong tanong sa Kanya.
“bakit, Mali ba ang ginawa ko?”
“Oo.”
“bakit Mali? H*neymoon natin ngayon baka nakakalimutan mo.”
“so ini-expect mong may mangyayar* satin? Ganon ba un Rona?”
“bakit wala ba? Asawa na kita.”
“asawa kita pero walang m*ngyayari satin rona,wala, wala.” Hindi nakapag salita si rona dahil halo-halong emosyon ang nararamdaman niya sa mga Sandaling iyon. Napaupo nalang siya at mahinahon na kinausap ang asawa na nanatiling nakatayo sa harap niya.
“Edward alam kong napalitan kalang na pakasalan ako, pero Sana naman marunong Karin makiramdam, kase Nakakasakit kana.” Mahaba nitong pahayag Kay Edward.
“alalahanin mo ung mga sinabi ko sayo bago ako pumayag Rona.”
“na ano? Na hindi mo ako kayang mahalin? Na Hindi mo ako matatanggap? alalahanin mo rin Edward na dahil sa pag papakasal natin naisalba ang kumpanya niyo.”
“pero nakatali naman ako sa sitwasyong ito rona, dahil sa kagustuhan mo.”
“dahil mahal kita Edward, una pa lang mahal na kita.” naiiyak na niyang sabi dito.
“pero Hindi kita mahal rona,”
“subukan mo Edward, ha, Su-Subukan M-Mo akong mahalin, ha, Edward bigyan mo ako ng pagkakataon, B-Baka matutunan mo rin akong mahalin.” Pag susumamo nitong sabi Kay Edward habang hinahawakan ang kamay nito.
“stop this issue rona.” bumitaw ito sa pag kakahawak ni rona at kumuha ng kumot at unan.
“sa Sala na ako matutulog, Masyadong mapili ang Kama para satin.”
“Ha, P-Pero H-Hindi naman—”
Hindi na nito natapos ang sasabihin dahil tuluyan nang lumabas ng kwarto si Edward, ni Hindi man lang ito nag bihis dahil sa pag iwas sa Kanya.
‘hanggang Kailan ba ako mag titiis’
Tanong niya sa sarili at tuluyan na napaiyak.
‘pangalawang gabi ng pag sasama namin ngayon pero bakit ganito’
‘ang hirap maging masaya, Hindi pala sapat na kasama mo lang ang mahal mo’
—————
next for Chapter 3:
🌻@ronaxenion