SEKSWALIDAD :
VAMPIRE DAW SIYA
Weird. Sobrang weird. At para akong napagtitripan. May camera ba sa paligid? Nasa isang show ba ako? Malabo namang may mangtitrip sa akin dito. Trabaho ba talaga ang pinunta ko bilang crew o clown? At the same time nakakaramdam din ako ng takot. Malay ko ba. Sh*t!
Iyan ang mga naramdaman ko matapos ko makapasok sa isang crew sa isang malapalasyong hotel para manilbihan o mag-serve sa mga tao dito na mayayaman. Noong una maganda naman kasi amakin mo nga kahit na napakalaki ng hotel ay nakakapag-enjoy naman matuto lalo na magagamit daw namin ito sa ibat-ibang bansa kung sakali makapagbukas na sila ng franchise from different country. Saka magandang bagay din namay mga nakakasalamuha ka na ibat-ibang mga tao dahil hindi basta-basta lang na tao ang mga narito sa high class hotel na ito. Mga kilalang multi-millionaire at billionaire.
Higit pa sa lahat ay mataas ang pasahod sa mga employee.
Okay lang naman kasi talaga ang lahat noong una pero magbabago iyon noong maatasan ako sa isang bagay bilang baguhan na tao dito. Ang mag-serve sa isang mysteryosong guest namin.
Mysteryoso?
Oo may naririnig kasi ako na kakaiba daw itong pinagsisilbihan namin na ito. At hindi kami puwede tumanggi dahil sa lahat ng guest ay siya ang pinaka-mayaman. Parang naliligo sa gold bars sa madaling salita. Trillionaire. Sa totoo lang wala pa ako dito at ilan pang matatagal na nandito tulad ng walong taon. Ay narito na daw ang guest na iyan. Iyon ang bulong-bulong sa akin ng mga kasama ko.
Sa sobrang pagka-mysteryoso din ay never pa nila ito nakita at sa tuwing magse-serve sa taong iyon ay nakikita nila na wala ito sa kuwarto nito na siyang bulong-bulongan din na baka halimaw ang guest namin.
Kaya naman sa tuwing magse-serve daw doon ang naatasan, ay hindi nagpapatagal sa floor at unit room na iyon. Kumakaripas sila ng takbo at walang sawang nagdadarasal hanggang sa makababa doon. Lagi din na may baong rosario na nabindisyunan na ng simbahan.
OMG! Biglaan akong tinaasan ng mga balahibo sa katawan sa mga naririnig ko na iyon. Goodluck daw sa akin sabi ng mga kasamahan ko. Lakasan ko na lamang daw ang loob ko alang-alang sa propesyon namin. Wala naman daw kaming magagawa. Ang utos nang nasa itaas sa amin o boss namin ang siyang masusunod. Employee lang kami. We had no choice.
Ako nga pala si Timothy Hernandez, 26 years old.
—
“BE critical to your actions and initiatives. Whatever you hear will remain with you only and cannot be spread. This job is now assigned to you. Do everything you can to make the costumer satisfied with your service. Do your best!” sabi ng manager namin sa akin noong padalhin niya ako ng mga bagong kumot at unan sa fourth floor ng hotel namin nandoon daw kasi ang nag-iisang room noong aming big time guest na may pagka-mysteryoso.
Kaya nga lang nakakapagduda na kailangan gabi ako pumunta sa itaas at bawal sa umaga. At sa tuwing magse-serve daw ako doon ay gabi lamang din.
Pero sino ba naman ako para questionin iyon? kaya ang ginawa ko ay sumunod na lamang ako. Pero noong nasa elevator ako parang biglaang nag-flashback iyong mga naririnig ko sa mga kasamahan ko kaya naman kung sino-sinong santo na ang tinawag ko habang nagdadasal. Wala namang mawawala sa akin kung susubukan ko, kahit na mahirap din magpaniwala. Hello? Nasa realidad kaya kami.
Ang kaso noong nandoon na ako sa floor noong guest namin ay may mga parang sign na ako na nakikita na tila nakakatakot nga dito. Wala kasing mga ilaw dito pagkatapos iyong kuwarto ay nasa duluhan pa. Para bang bago ko marating ang pintuan ng guest ay may hahablot sa akin mula sa dilim. Iniisip ko baka may mga masasamang elemento o halimaw na sa paligid. Nakaka-paranoid. Pawis na pawis na nga ako kahit aircon pa dito.
Nagmadali nalang talaga ako sa paglalakad at pagtutulak ng cart ko namay dala-dalang mga kumot, sapin sa unan, un-cook chickens sa cooler, bote na hindi ko naman ma-recognize dahil ngayon ko lamang nakita. Alam ko ang mga bote at tatak ng mga wine at iba pang alak sa hotel na ito pero itong bote na dala-dala ko ay may kakaibang itsura at laman.
Pagkadating ko naman doon sa harap ng pintuan ng guest ay dali na ako kumatok pero pagka-katok ko ay agad na bumukas iyon na parang hindi talaga isinarado. Mukhang aware na siguro ang guest kaya siguro sa tuwing gabi lang pinapapunta dito. Siyempre bago ako pumasok ay tinignan ko mo muna ang paligid ng loob pagkatapos ay saka na ako pumasok noong sawakas ay may ilaw na at para akong nakaligtas sa kadiliman ang feeling.
Pero napakagat ako sa labi ko, kakaiba ang disenyo ng kuwarto at punong-puno ito ng mga itim na kurtina na siyempre parang red flag na sa tingin at sa palagay ko. Ang mas nakakapanindig balahibo pa ay iyong noong makita ko sa sahig namay mga pulang likido. Nanginig tuloy ako bigla at halos hindi na magkaugaga na ginawa kung ano ang pinunta ko dito. Inalis ko na sa cart iyong mga un-cook chickens na nakalagay sa cooler, iyong bote inilagay sa gilid ng mesa, atsaka ko dali-daling pinalitan ang sapin sa higaan at mga unan namay pagmamadali, nang biglaang saktong tatakbo na ako palabas ay namatay pa ang mga ilaw sa loob.
Scary talaga.
Napasigaw nalang ako at parang domoble pa ang takot na nararamdaman ko kaya hindi ko na lamang iyon pinansin. Isinara ko ang pinto saka ako tumakbo muli papunta sa elevator. Sh*t! Para akong siraulo sa ginagawa ko, pinapagod ko ang sarili ko, tagaktak ang pawis, at hingal na hingal na ako nang dahil sa sobrang takot.
Kaya nga lang noong nasa elevator na ako saka ko naman napagtanto na mukhang nahulog ang cellphone ko at napigtas mula sa leeg ko ang identification ko. Napaka-clumsy ko talaga. Siguro dahil sa impact nang bawat pagtakbo ko kaya nahulog ang cellphone at napigtas ang I.D. ko na siyang siyempre hindi ako nagdalawang isip na balikan. Kahit pa na takot na takot ay nangapa ako sa dilim ng daan hanggang pabalik doon sa loob ng room na wala paring ilaw.
Nang sawakas nakapa ko ang I.D. ko kaya tuwang-tuwa ako noong sakto naman ay magbukas ang mga ilaw ng guest room.
Pero…
“Ano pa ang ginagawa mo dito?! Dapat umalis ka na kanina pa a?” dinig na dinig ko na salita mula sa likod ko sa malalim na tono ng boses, noong pagkaharap ko sa kaniya nang dahan-dahan ay halos mapalundag na lamang ako sa gulat noong makita ko ang isang naka-topless na lalake na tila kasing puti na ng bangkay, sobrang pula ng mga labi, itim na itim ang cornea sa mata, at may pulang likido sa gilid ng bibig.
Siyempre isa lamang talaga ang ibig sabihin niyon hindi nga talaga tao ang guest namin na iyon.
“AAAAHHHHH!!!”
Dahil doon nataranta ako. Nakakabigla siyempre walang taong nabubuhay na ganoon unless hes a monster or something, noong dali-dali na akong umalis at tumakbo papunta sa elevator at nanginginig ko pang pinagpipindot ang number papunta sa first floor sa lobby.
Sabay diretso na ako na ibinaba niyon. Hindi parin nawawala ang nginig sa buong katawan ko noong ibalik ko ang cart sa main tapos ay pumunta na ako sa mga kasamahan ko na nakatulala. Ang isip ko ay biglaang blangko mula sa matinding hilakbot.
—
“SO totoo nga pala talaga ang hinala namin. Siguro isa siyang vampire. May ilan tayong kasamahan na sobrang tagal na sa hotel na ito pero nariyan na kaagad iyang guest na iyan. Kaya hindi malabong ganoon siyang nilalang.”
“Vampire?” pag-uulit ko muli sa mga kasamahan ko na nakausap ko. Hindi ko na kasi mapigilan na itago iyon at masabi sa kanila noong nag-aalala sila sa akin kasi nginig na nginig padin ako sa takot. May tiwala naman ako sa kanila.
Tinanong nila ako. “Ano ba talaga nangyari sa iyo? Ano ang nakita ko?”
Siyempre sabi ko nakita ko ang big guest namin na siyang ikinagulat nila at tinanong kaagad kung ano ba itsura niya? Hindi daw ako matatakot at mabablangko nang ganito if walang kinalaman sa haka-haka ng mga kasamahan namin.
“Sobrang puti niya na parang bangkay na ang kutis niya, mapula ang labi, darken ang cornea sa mata, at noong makita ko siya may pulang likido sa kaniyang bibig.” Saad ko saka sila napabuntong hininga at napaisip ng malalim bago ay kinumpirma nilang maaring vampire ang guest na iyon.
Vampire daw siya?
Kumsabagay naalala ko iyong maitim at makapal na kurtina na tinatakpan ang bintana ng kuwartong iyon. Ang alam ko takot ang vampire sa liwanag.
“Pero vampire ba talaga siya?” tanong ko kasi parang kahit paano noong makita ko iyon ay napansin ko na maamo naman ang kaniyang mukha? Kaya nga lang sinabi din ng mga kasamahan ko sa akin na huwag daw ako papaloko sa itsura lalo na confirmed vampire nga iyon.
“Basta kong magse-serve ka muli doon ay mag-ingat ka na lamang na huwag niyang mahuli.” Iyan na lang daw ang magagawa nila. Ang paalalahanan ako kasi wala din silang magagawa kailangan din nila ang trabaho nila at ito ang nai-atas sa amin.
Sabagay kailangan ko din bumalik doon para makuha ang cellphone ko. Makapag-serve lang ako doon at makuha ko sisibat na ako nang mabilis.
At iyon nga lang sana ang plano ko noong mag-serve naman ako ng cake kinagabihan. Pagdating ko doon ay inalagay ko na sa mesa ang cake at kandila pagkatapos ay sinubukan ko na hanapin ang cellphone ko pero hindi ko mahanap.
Not until…
“Ito ba ang hinahanap mo?” dinig ko na salita ko noong nakaduko ako sa sahig kaya mabilis ako na napatayo dahil baka sakmalin ako sa ayos ko sabay harap nang makita ko na hawak ng lalake ang cellphone ko.
“Timothy!” salita niyang muli sabay nanlaki ang mata ko matapos niyang tawagin ang pangalan ko. “Timothy, ikaw si Timothy tama ba? I like your name and I like the every details about you. Only child and you love your mom a lot. Mabuti ka pa nakakasama sila. Ang cute niyo din sa picture niyo. Maganda ang mga mata mo. But what I like to you most is your lips.” Dagdag niya at pagpapatuloy na salita sa akin.
Napakunot ako pinapakialaman niya ba mga documents, social media, at files sa cellphone ko? Humarap ako sa kaniya na nakaduko saka ko sinabi na kinukuha ko na ang cellphone ko. Inihagis naman niya iyon kaagad sa akin pagkatapos ay sinalo ko.
Nagpakilala din siya sa akin na siya si Blaze na tinango-tanguan ko lang.
Atsaka na ako paalis sana noong dire-diretso ako sa pintuan pero bigla niyang hinila ang kamay ko para mapigilan.
“Sandali dito ka lang. Ikaw lang ang unang taong nakita ako at ikaw lang din ang unang taong nakausap ko, dito ka mo muna. Aalis ka nalang ba kaagad? Sandali lang naman.” Saad niya.
“Bakit po ba? Ano po ang kailangan mo sa akin?” nauutal ko na salita.
“Saluhan mo naman ako dito. Sandali lang naman pagkatapos puwede ka na umalis.” Bilang tawag ng serbisyo ko ay pumayag ako. Naupo ako doon sa upuan saka niya ako inutusan na itirik sa cake ang kandila saka ay sindihan, na siyang sinunod ko.
Habang siya ay nakaupo sa higaan namay hawak na baso at iyong bote na dinala ko dito kahapon.
“You know what? Birthday ko ngayon, Timothy.” Salita niya nang mapa-happy birthday naman ako sa kaniya. At pagkakita ko ay iyong laman pala ng bote na iyon na hawak ng lalake ay isang malapot na kulay pulang likido na kung iisipin ay parang dugo.
Nagsimula na naman ako mataranta tuloy. Possible kayang dugo talaga iyong isinasalin niya sa baso niya? Kaya pala kakaiba iyong lalagyan na bote. Nakakatakot talaga.
“Sir puwede na ba ako umalis?” tanong ko matapos ko siya tignan at makita ang iniinom niya.
“Timothy, puwede bang ikaw nalang ang kumain sa cake?” tanong niya saka ako napa-huh nalang.
“Hindi kasi ako kumakain niyan saka sayang naman.”
“How about the candle and your wish?” sabi ko.
“Patayin mo nalang saka mag-wish ka nalang ng para sa iyo. Binibigay ko ang wish ko para sa iyo.”...

Sa sinabi niya muli lamang akong napa-huh sa kaniya.
“Ano namang hihilingin ko?”
“Humiling ka na sana pahabain pa ang buhay mo.” Tugon niya sa akin na biglaang naging red flag sa pandinig ko. Nakatingin siya sa akin habang iniinom iyong kulay pulang likido sa baso niya.
Vampire ba talaga siya? Kasi kung vampire talaga siya. Kaya ba ayaw niya ako paalisin at ayaw niya kumain ng cake kasi ako ang gusto niyang kainin? Sh*t! Gusto ko pa matupad ang pangarap ko kay mama ko huwag naman sana niya ako pagka-interesan kainin.
Matapos ko i-blow ang candle ay saka ko na pilit isinuksok sa bibig ko ang cake kaagad lamang na makaalis.
Pero muling… “SANDALI!” sigaw niya sa akin para mapatigil sa ilang hakbang na lamang ay pintuan na.
“Ano na naman po ba iyon, Sir?” tanong ko.
“Don’t call me ‘Sir’ anymore. Call me by my name Blaze. Atsaka huwag mo narin akong pinopo. Kaedad mo lang naman ako.” Salita niya. “Anyway, bakit parang iwas na iwas ka sa akin. Natatakot ka ba?” dagdag niyang tanong.
Hindi ako nakasagot.
“Sige umalis ka na!” salita na lamang niya noong lingunin ko siya na malungkot ang mukha. Alam ko naman na dapat katakutan ko talaga siya pero noong mga oras na makita ko iyong mukha niya bago ako umalis ay nakaramdam ako ng iba.
Sa pangatlo, apat, at ilang araw pa na sumunod ko na pagpunta sa kuwarto niya para mag-serve ng pagkain niya ay palagi siyang tuwang-tuwa nang sa tuwing makikita niya ako tapos sinabihan ko siya na kumain na siya. Pero muli lamang ako napapangiwi noong sinasabiain niyang ako na lamang ang kumain daw niyon.
Sandali pinapataba niya ba ako para kainin niya? Parati nalang ako ang pinapakain niya sa mga dinadala ko sa room niya. Kaso naaalala ko paano siya? Baka magutom siya? Subalit kahit ipagpumilit ko na siya dapat ang kumain ay ganoon din siya sa akin. Kaya wala akong nagawa noong ako na lamang ang kumain noong pagkain. Kahit na pinag-iisipan ko na sinasadya niyang magpagutom para mabusog siya sa laman ko.
Pero nagagawa niya parin naman ako paalisin at sabik na sabik daw siya kapag babalik ako.
Isang araw nagdala muli ako ng pagkain pero katulad noong mga nangyayari noong nakaraan ako parin ang pinakain niya. Wala akong nagawa. Naupo nalang ako sa upuan at kumain sa lamesa.
Nang maya-maya magulat nalang ako at halos maisuka ko iyong kakasubo ko lamang na pagkain noong biglaan siyang naupo sa harapan ko habang nakalagay sa baba niya ang kaniyang mga kamay.
“Ang sexy mo naman kumain. Last time iyong mga pagkain mabilis mo lang inuubos. You have a big appetite but you still have a fit body. Anyways, asset mo siguro talaga iyang labi mo. Cute na cute din ako sa mata mo.” Biglaan ako inubo sa sinabi niya. Ano bang trip niya?
“Alam mo kapag nakalabas ako dito gusto ko ikaw ang makasama ko kaagad kaso malabo iyon.” Salita pa niya nang matigilan na ako at mapatingin sa kaniya. May something talaga sa kaniya na parang hindi naman siya harmful. Can I considered him as a nice vampire?
“Bakit hindi ka lumabas?” I know the answer but I still asked him.
“Bawal masusunog ang balat ko.” Tugon niya kasi confirmed nga, vampire nga siya. Hindi ko aasahan na makikipag-usap ako sa vampire.
“Pero ngayong nandito ka. Kahit ikaw lang sapat na. Siguro gusto ko ikaw nalang parati ang mag-serve sa akin. Ire-request ko iyan para naman makasama pa kita.”
Teka teka sandali. Bakit kung itrato niya ako ay parang kilalang-kilala na niya at magka-close na kami sa mahabang panahon, e last time lang naman kami nakapag-meet?
Kaya naman tinanong ko siya. “Bakit ako? Bakit parang napaka-possessive mo sa akin?” Ano ba ang nakita niya sa akin?
Ngumiti siya saka niya kinurot ang pisngi ko, nang tila parang hindi ko alam bakit ang bilis ng tibok ng puso ko noong gawin niya iyon.
“Because I like you! I like you a lot! Gusto ko Timothy sa akin kalang magsi-serve. Okay? Only mine, sa akin ka lang.”
Ano ba itong mga pinagsasabi niya at ginagawa niya. Naguguluhan na ako. Hindi ko alam kung totoo ba itong mga ipinapakita niya o mina-manipula niya lamang ako para mapasakay sa plano niya. Naguguluhan na ako sa feelings ko.
Hindi ko naman din kasi aasahan na dadating ako sa point na nadadala na ako sa pagiging ganiyan niya towards to me.
AAACCCKKKKkK!!!
Hindi ko na inubos iyong pagkain inilagay ko na lamang iyon sa cart saka nagligpit bago ay hindi ko na siya pinansin at dire-diretso lamang ako na umalis at hinayaan siya. Para bang ang dating ay binasted ko siya.
Para na naman tuloy akong may kasalanan sa kaniya noong buntong hininga ako at parang takot ako na humarap kay Blaze dahil sa ginawa ko last time. Ang kaso trabaho ko ito. Ang trabaho ko ay trabaho ko. Wala parin akong magagawa kapag pinili ko na huwag sundin ang utos sa akin nang dahil lang sa lintek na nararamdaman ko ay baka mawalan pa ako ng trabaho. Mahirap din makakuha ng trabaho ngayon at napakaganda na ng buhay ko dito dahil nakakapag-ipon ako matapos ko makapagpadala kay mama.
Nang agad siyang sumalubong sa akin noon para magdala ng pagkain, bathrobe, at mga soap, and shapoo para sa banyo. Datapwat magugulat nalang ako noong bigla na lamang ako niyakap ng hatak ni Blaze sa likuran ko.
“Akala ko naman tuluyan ka nang hindi babalik dito.” Ang sabi niya.
Sabi ko naman wala ako magagawa saka kapag tumanggi ako at hindi ko siya pinagsilbihan ay baka i-report niya pa ako at mawalan ako ng trabaho dahil big guest siya namin.
“Do you think magagawa ko iyon?” tanong niya sa akin saka ako natigilan, napabuntong hininga, at iniisip na hindi nga niya magagawa iyon. Kahit na ganiyan siya ay alam ko na napakabait ng vampire na ito. Kaya napailing-iling ako sa kaniya nang muli ay bigla niya akong sinunggaban ng yakap noong humarap ako sa kaniya.
“Masaya ako you see me like that. Akala ko natatakot ka sa akin.”
“Natatakot ako siyempre.” Sagot ko saka siya bumitaw sa akin.
“Ganoon ba ako kapangit?” tanong niya nang manlaki ang mata ko.
“Huh!? Hindi ka pangit!” sabi ko. Actually cute nga siya, napakaamo ng mukha niya, at nakaka-attract kapag ngumingiti siya sa akin so bakit niya sasabihin na pangit siya?
“Nang dahil ba sa skin desease ko?” muli niyang salita noong matigilan na ako at napakunot noo ako.
“Huh! Anong skin desease?”
“Itong balat ko na sobrang maputi ako at maputla.”
Sandali. Sandali lang. Teka sandali, bigla ako naguluhan at napailing-iling. May something ako na nararamdaman na hindi tama.
“Hindi ba’t dahil ganiyan ang kulay mo kasi vampire ka?” madiin na tanong ko.
“Yes! I have a vampire —” tugon niya na pinutol ko.
“Sabi ko na nga ba, e!”
“—Syndrome. Vampire syndrome. Mabilis mapaso ang balat ko sa sikat ng araw dahil manipis lang ang tissue sa balat ko.”
Bigla akong naguluhan na natatawa. “So, you’re not really a vampire? As in kumakain ng tao at sumisipsip ng dugo.”
“HINDI! Kaya ka ba mailap sa akin at hindi mo ako matignan noong mga araw na unang dating mo dito. Dahil akala mo talaga vampire ako and I wan’t to sucked your neck and drink your blood?” sagot at tanong niya, napangiti din siya dahil sa pagiging judgemental ko sa kaniya. Siguro iniisip niya I am really a fool or idiot.
Tumango-tango ako tapos sinabi ko iyong tungkol kasi sa mga sign na nakita ko na binigyan niya ng kasagutan isa-isa.
Una — iyong itim na kurtina ay sapagkat tinatakpan niya ang araw na pumasok dahil sa syndrome niya.
Pangalawa — ang nasa bote na kulay pulang likido ay isang uri ng juice na makakatulong sa health niya. Mga berry juice na siyang ipina-amoy at ipinatikim niya sa akin. Berry juice nga.
Pangatlo — nagpa-order talaga siya ng apat na uncooked chicken para sa salad diet niya. May mga time nga naman na naalala ko namay dala akong cooler muli na laman ay mga gulay. Saan ba daw ako nakakita na vampire na kumakain ng gulay.
Pang-apat — Iyong mga pulang likido din sa sahig at iyong nakita ko sa bibig niya ay ketchup lamang. Kumakain siya niyon noong matapon iyon at magkalat. Pumunta siya sa banyo para maghubad ng damit dahil sa kumalat na ketchup kaso nawalan ng kuryente kaya nangapa siya sa dilim and then he saw me.
Matapos ko marinig ang mga paliwanag na iyon ay parang biglaan ako nawalan ng lakas para tumayo. Napaupo nalang ako sa higaan niya noon at inis na inis sa sarili ko dahil sa sobrang embarrassed. Natakot ako for nothing. Umiwas ako for nothing. Pinigilan ko ang feelings ko for nothing. Nagpaka-abnormal ako for nothing. ACKKKKK!!! Halos mapahawak nalang ako sa ulo ko at napaduko sa kahihiyan.
Inamin ko na nagawa ko pang pag-isipan siya ng masama dahil ibinibigay niya sa akin ang pagkain niya lately. So I thought, he’s just doing that to make me fat and prepare me as his food. Naiiyak nalang talaga ako na pinag-isipan ko siya nang ganoong bagay.
Narinig ko siyang natawa saka siya tumabi sa akin sa pagkakaupo sa higaan. Hinaplos-haplos ang buhok ko saka kinuha ang kamay ko para ibaba ko sa pagtatakip ng mukha ko sa kahihiyan. “You mean you didn’t intentionally avoid me because you didn’t like me. You’re avoiding me just because you thought I was a vampire and would eat you?”
Napaduko muli ako dahil kasalanan din ng malawak ko na imagination. Kasalanan kasi ito ng mga kasamahan ko e. Saka ako napatango-tango sa kaniya bilang sagot.
Narinig ko muli siyang natawa. “Don’t worry I’m not a vampire. But maybe yes! I will eat you.” Salita niya noong bigla akong nagulat doon saka ako napaharap at napatingin sa kaniya nang bigla-bigla ay sunggaban niya ako ng halik sa labi.
Napapikit nalang ako at ipinaubaya ang sarili ko sa kaniya. And then I kissed him back noong simulan niya ako alalayan buhatin para dalhin sa paghiga habang patuloy parin siya sa paghalik sa akin.
Pagkatapos ay hinubad na niya ang damit niya noon at tinulungan niya ako alisin ang uniporme ko para hubadan din ako noong pigilan ko siya. “Sandali. Appropriate ba ito?” tanong ko.
Pinisil niya ang ilong ko. “Wala akong pakialam! Pinagkamalan mo na nga akong vampire tapos tatanungin mo ako ng ganiyan?” sagot niya na tanong saka lamang ako napangiti at natawa sa kaniya.
Bago ay hinalikan niya muli ako sa labi ko noong bumaba iyon sa leeg ko at napunta sa utong ng nipples ko. He has proven that he is not a vampire but he still sucks my neck and nipple.
Then we f*cked.
Kung iisipin puro nga kabaitan naman ang ipinapakita sa akin ni Blaze, kaya malabong maging ganoong creature siya. Noong una ko siyang makita sa likod ng mga pagdududa ko, nagkaroon parin ako ng guts na napakaamo ng mukha niya. Sana iyong guts nalang na iyon ang sinunod ko. Kasalanan talaga ito ng mga kasamahan ko e. Sila na nga ang gumulo sa isip ko, sa kanila ko pa pinakumpirma.
Vampire daw siya.
Nope! Hindi siya vampire.
Kailan nga ba nagka-feelings at nagka-gusto sa akin si Blaze? Nagawa ko siyang tanungin tungkol doon. Then he answered me that when he first met me. Sabi niya hindi daw niya matukoy masiyado, but since he first met me he said he always wanted to see me. And after all cute daw ako at parang mas nakilala niya ako when he got my cellphone.
Hindi ko tuloy mapigilan kiligin sa sinabi niya. Pagkatapos sabi ko ako nagustuhan ko siya noong magsimula siyang maging mabait at possessive sa akin.
“Blaze, tapatin mo nga ako. Kailan ka pa narito sa hotel?” hindi ko narin maiwasan na itanong iyon noong biglaang matahimik at malungkot niya ako sinagot na noong 13 years old pa lang siya.
Pero biglaan nalang manlalaki ang mata ko sa gulat noong sabihin niyang dad niya ang naglagay sa kaniya dito sa hotel. Pinatira siya dito ng dad niya kasi only child siya, at ang dad niya na iyon ay ang may-ari ng hotel din na ito.
HUH?! ANO?!!!
Si Mr. Hilton?