“momy!momy!”tawag ni carlita sa ina tumatawa kasi ito at bigla bigla na lamang na iiyak..
“Ha ha nababaliw nayang ina nyo!”saad ng kasama nila sa silda kong saan sila nakakulong ngayon,
“Tumahimik ka!!”sigaw ni carmona sa babae
“Aba!mukhang matapang..
bakit?papalag ka huh?huh??”lumapit ito at pinandilatan ng mata si carmona
“Kung wala kayong maitutulong wag na kayong magsalita,mga walang kwenta..
“Ah,ganun!”lumapit ang babae
“Paak!”sinampal nya ang babaeng kausap..
“Hayop ka..
“Walang hiyaaaaa…
Sabay hila nito sa buhok ng babae,mahaba kasi ang buhok niyon at may kapayatan..
“Aray!bitawan mo ko!”pagulong gulong sila sa sahig kung saan sila ngayon..
Kaya napatayo narin si carlita at ang ibang kasama ng isa pa…
“Bitawan mo ang ate,ko walang hiya kaaaa!”pilit na pinaglalayo nito ang dalawa..ngunit hindi sila maawat..
“Sige!hawakan mo sa paa at ako naman sa braso..!”saad ng kasama ng isa
“Bitawan nyo ang ate koo anu baaa!”hiyaw ni carlita
“Mga hayop kayo akala nyo kung mga sino
,mga walang’yaaaa!”sicarmona ,habang patuloy na nakikipag sabunotan sa kaaway nito na kasama din nilang priso..
“Prrrrrrrt!!”
“Magsitigil kayo!”mabilis na pumasok ang pulis na nagbabantay doon,upang awatin ang mga kababaihang nagrarambulan..
Habang ang isa ay naroon lamang sa tabi at patuloy na tumatawa at kung minsan umiiyak din…
Ng maawat sila agad na lumabas ang pulis,ngunit ng makita nya si carmelang tumatawa ng walang dahilan..
“Putres nayan!!mukhang nabaliw na!”bulong nito kaya dali dali syang bumalik sa mga kasama at sinabi ang nakita ngayon lamang..
“Kuya!saan nyo dadalhin si momy huh?ibalik nyo sya please wag nyo syang kunin!”si carlita habang pilit na humahawak sa kamay ng momy nito na mukhang nawala ng tuloyan sa katinuan,
“Bitawan mo sya!hindi sya dito pwede,,dadalhin na namin sya sa mental.nakita mo ba huh?nababaliw na ang ina mo.wala na sa katinuan!”habang pilit na hinihila ang ginang..
“Bitawan mo ang momy namin!”dalawa na sila ni carlita na humihila sa ina,upang hindi madala ng mga pulis..
“Bibitiwan nyo sabiiii!!”sabay tulak sa dalawa..
Ng makalabas sa silda ang mga pulis,agad na nilang sinara iyon..
Naiwang naiiyak na lamang ang magkapatid habang magkayakap..
“Hoy sir!dalhin nyo narin kaya ang dalawang ‘ito mukhang may sayad narin huuu!”hiyaw ng lider ng mga babae sa loob.kaya sinamaan sya ng tingin ni carlita..
“Ooh?bakit?tusukin ko mata mo eh!”galit nitong sabi kaya nayuko nalang ang dalawa habang umiiyak ng tahimik…
“Sofia mahal,nakita ko na ang anak nating nawawala.at kamukhang kamukha mo sya mahal ko.sana lang matanggap nya kami ng kakambal nya.”isip nito habang nakaharap sa puntod ng mahal na asawang si Sofia,habang nasa tabi naman nya ang anak..nagsindi ito ng kandila at naglagay sila ng paborito nitong bulaklak..
orange roses iyon
“Ma,narito kami para dalawin ka,kamusta kana dyan?sana gabayan mo kami lagi ni papa huh?mahal kita ma,salamat sa buhay na ibinigay mo sakin at sa kakambal ko sana makita na namin sya.upang hindi na nalulungkot si papa!”bulong nito sa isip
May ilang minuto pa ang itinagal nila sa lugar na iyon,kinuhaan panga ni mira ng mga dahon ang ibabaw ng lapeda nito..nilinis ang mga damong kumakapit sa puntod ng ina.tuwing katapusan ng buwan ang malimit nilang pagbisita rito ng ama,ngunit ngayon,1week palang ng buwan nadalaw na sila..
Napatingin ito sa ama,nakita nyang may mga luhang namumuo saga mata nito..kaya inakbayan nya ang ginoo at nagsabi..
“Pa?lets go!mukhang uulan na kasi eh,baka maabutan tayo!”mahina niyang sambit habang natitig sa langit..
“Sige anak,halika na!”inakay ni mira ang ama at sabay silang naglakad patungo sa kotseng naghinhintay sa malapit..
Unang pumasok ang ama nito..tsaka sya sumunod..
“,Sa mansyon ng mga Mcgregor !”bulalas ng ginoo..ng marinig iyon ni Mira nagtaka at natitig agad sya sa ama,
Ayaw nya kasi muna sanang makita ang mga taong iyon..
Noong huling kita kasi nila eeh yong nagkasakitan sila ni sellina at mukhang sa banta nya nakunan pa ito.kahit masama ang ugali nya,hindi naman sya subrang sama na ikakasaya nya na mawalan ng anak ang babaeng iyon kahit na pa,kaagaw nya ito sa puso ng lalaki mahal nya..
“Pa?bakit tayo pupunta don?”taka nyang tanong ngunit hindi nagsalita ang ama..diretso lang ang tingin sa harap habang nakadikwatro
“Pa?anu ba?bakit tayo pupunta don?”napalakas na ang boses nito
“Anak,calm down..magtiwala ka sakin,and stop talking okay?”
“Sagutin mo kasi muna ako.just answer my fu*king question!!!!”
“Just stop!!”sagot ng ama na hindi manlang sya tinapunan ng tingin..
Makulimlim nga ng umagang iyon.mukhang nakikiayon ang mundo sa lungkot ng ama nito..
Kaya wala ng nagawa si mira kundi ang ayusin ang upo.nasimangot ito habang nakacross arm.
“Umiiwas nanga ako tapos,pupunta pa don?what the h*ll!”bulong nito
Habang ang ama nitong si enrico ay kinakabahan at natatakot sa magiging reaksyon ng mga anak..
Nasa ganoong ayos lamang ang dalawa..naghihintay na may unang bumitaw at unang magsalita..hindi din kasi makapaniwala si Demon na ganito pala sya namimiss ng asawa..subrang saya nya ng malaman iyon.kulang nangalang magtatatalon ito sa tuwa.yon ngalang nahihiya naman sya sa asawang naiiyak.baka batukan pa sya…
Ngunit natigil ang pag iisip nya ng..
Magsalita si sellina
“Lunch time na,kumain...
sa tingin hindi nila tanggap ang isat isa 🤔🤔🤔🤔