SIR MAGAGALIT BA ANG CHEMISTRY KUNG MAS KINIKILIG AKO SA‘YU?”
[Warning: not suitable for young readers)
walang halong pag aalanganin na tinanong ko‘yon sa binata naming teacher.
“Well ms? According to our topic en chemistry tha’t kind of—
“No!No! Sir. According to my heart mas kinikilig ako sa mga ngiti mo kaisa sa mga itinuturo mo.”
Pagpuputol ko sa sasabihin nya.
“YIIIIIIIEEEE KAYA NAMAN PALA EHH!”
“SANA OLL KINIKILIG HAHAHAHA.”
“CURRENT NABA ANG TAWAG DYAN?”
sunod sunod na pang aasar nang mga klassmate ko.
Habang si sir naman naibaba nya ‘yon stick na hawak nya at napa chuckles tangina ang dimple talaga eh.
“I don’t care kung mas kinikilig ka sa pag tuturo ko ms.”
“Sir, alam mo ba? kung bakit tumitibok ang puso nang isang tao?”
“what!”
“Para sa taong mahal nila.”
“The point is?”
Seryusong tanong nito sa‘kin kaya naman napakagat labi ko at unti unting ngumiti.
“May point is… Mahal kita.”
“Damn it!”
Dinig kung mura nito....

HAHAHAHA
“AYIIIIIIIEEE SI SIRR OH KINIKILIG.”
“NAAKKKSSS IDOL HANEP NANG BANAT MO AH. ANG ANGAS HAHAHA.”
“class listen! Ms mondragon pwede bang ipagpaliban mo muna yang mga sinasabi mo at na aabala ang mga lesson ko?”
“sir?”
“Sir!”
“SIR?!”
“WHAT!”
“kung hindi man ako ang magiging asawa mo? Pwes pilitin natin hanggang sa makabuo tayo.”
Kinikilig na banat ko. Oo ako ang kinikilig sa banat ko umay HAHAHA
“MS CHELSEA MONDRAGON! KUNG HINDI MO ITATAHIMIK YANG BUNGANGA MO , pati bunganga mo sa baba isasabay ko sa pagbibigay nang parusa sa‘yu.”
Cold na may hawak iwan ang pagkakasabi ni sir sa‘kin na kina hiyawan naman sa loob nang room.
“Si-sir.”
“Ok class dissmiss, Tomorrow ms mondragon is excuse baka di sya makalakad sa gagawin kung parusa sa kanya mamayang gabi.”
Dagdag nito at seryusong tumingin sa‘kin na kinabilis nang tibok nang puso ko.
Omygoshh.
—clia writer’s
Don’t copy this..
Repost sorry mga bibi.. Busy pa talaga eh