“Yna!”
Sigaw ni Hace papasok sa bahay.
Kakarating lang niya at mag a-alas dose na ng hating gabi.
Alam Kong pag iinitan na naman niya ako.
kung di ako nagkakamali lasing na naman siya.
Dali-Dali akong bumaba ng hagdan upang salubungin siya.
“Hace, ba-bat ngayon kalang?”
Napatigil ako nang makitang namumula ang Mukha nito sa kalasingan.
“Wala kang pa–pakialam.”
Pasalampak itong naupo sa sofa at napapikit.
Napalunok ako.
Pagkuwa’y nilapitan siya upang alalayan papasok sa k’warto niya.
Hinawakan ko siya sa braso at tinulunga’ng tumayo ngunit tinampal niya ‘yung kamay kung nakahawak sa braso niya.
“Bakit kaba Kasi naglasing? Yan Tuloy, buti nalang walang nangyareng masama sa’yo.”
Nag-alala parin ako sa kabila ng mga pananakit na ginagawa nito physically and emotionally.
After all.
I love him.
I love him more than I love myself.
Na kahit anu pang gawing pananakit at pang iinsulto nito sa pagkatao ko, I still manage to smile everytime I saw him.
His eyes that full of unexplained emotions.
His pointed nose.
His Lips.
His smile,
Everything about him.
I really love him eversince.
Na dahilan kung bakit ako sunod ng sunod sa kan’ya kahit Alam kong may girlfriend na siya.
Kahit alam kong malabo na.
But I didn’t expect na ‘yung obsession ko sa kan’ya ay...
ayiee kilig yarn haha next po