“Your beloved father killed my poor mother. Hindi kinaya ng Papa ang pagkawala ng Mama kaya kinitil niya rin ang sariling buhay. It was all your father’s fault, Threia.”
“I-i don’t know…” ang tanging sagot ni Threia. Na-shock pa rin siya sa mga nalaman.
“Of course you don’t know. Your father hide the truth. Baka kapag nalaman mo ang katotohanan ay kamumuhian mo siya. Ayaw niyang masira ang imahe niya sa sarili niyang anak.” Lumapit si Haje sa kanya. “Ngayon alam mo na kung bakit kita dinukot. Gusto mo rin bang malaman kung ano ang kapalit sa buhay ng mga magulang ko?”
She’s trembling with fear. “P-please don’t hurt my father. Siya lang ang tanging mayroon ako,”
Despite the wrong doings of her father, gusto niya pa rin marinig dito ang katotohanan. Oo, masakit dahil ang kinikilala niyang ama ay malayo pala sa pinapakita nito sa kanya.
She can’t believe her father did that to other people. Hindi niya maisip kung bakit nagawa ng ama ang ganoon kahayupan sa iba.
“Hindi mo ako mapipigilan kung ano ang gusto kong gawin sa ama mo! Sisingilin ko kayo. Kukunin ko rin ang buhay na kinuha niya.”
Umiling siya. Patuloy pa rin ang agos ng luha sa magkabila niyang pisngi.
“Please, huwag mong hayaan idaan ito sa dahas. Just let justice…”
Hindi niya itinuloy because Haje cut her off.
“Fuck justice! I want your father’s lifeless body infront of my eyes. Not that fucking justice! Kung ano ang ginawa niya sa mga magulang ko. Ganoon din ang nababagay sa kanya.” mariin ang bawat salitang binitawan ni Haje.
Napapikit siya nang marahas siyang hinawakan ni Haje sa panga.
“I’ll kill your father with my bare hands, Threia.” He said in a dark tone.
Nahigit niya ang kanyang hininga nang mahigpit ang hawak sa kanya ni Haje.
“No. Please, Haje. No. Please.” She’s begging again. Not for her freedom but...

for her father’s life.
Haje smirked. Haje looked at her intently. Pagkatapos ay bumaba ang tingin niya sa labi ng dalaga.
“Uhuh. Convince me more, Threia.” mapaglarong bulalas ni Haje.
“G-gagawin ko ang lahat… la-lahat ng sasabihin mo. Huwag mo lang sasaktan ang ama ko.” then, she swallowed the imaginary lump in her throat.
Lumawak ang ngisi sa labi ni Haje.
“Lahat?” ani Haje.
Kagat labing tumango si Threia.
“Strip, then.”
Nanlaki ang mata niya. “What?” hindi makapaniwalang sabi niya kay Haje.
“Hubad, Threia. Sabi mo gagawin mo lahat ang gusto ko. Bakit parang gulat na gulat ka?”
She wants to strangle his neck. Oo, gagawin niya lahat gaya ng sinabi ng binata pero hindi niya inaasahang uutusan siya nitong maghubad sa harap niya mismo.
“I thought you’ll do for your father. Why now? Natatakot ka ba?”
“I’ll do it,” There was a quaver in her voice. Gagawin niya ito para sa papa niya kahit pa ikakapahamak niya.
Umatras siya. And with her quivering hands, tinanggal niya ang unang butones ng kanyang blusa.
Haje darkly looking at her. Umigting ang panga niya nang nasundan muli ang natanggal na butones.
She’s in the fourth button, slightly peeking her cleavage, when Haje spoke.
“Stop. Lumabas ka na habang nagtitimpi pa akong angkinin kita nang paulit-ulit.”
Mabilis niyang tinakpan ang sarili at walang salitang tumakbo palabas.
Pagpasok niya sa sariling silid. Agad niyang ni-locked ang pintuan. Mahirap na baka sundan pa siya ni Haje at baka totohanin nito ang sinabi.
Seven ‘o clock in the morning. She woke up with a heavy heart. Panibagong umaga pero masakit pa rin sa puso ang nalaman niya kagabi.
Hindi siya nakatulog nang maayos kagabi dahil maraming gumugulo sa isip niya.
Ano’ng pina-plano ni Haje sa ama niya? Sa kanya?
Tama ba ang naging desisyon niya kagabi na gagawin niya ang lahat para hayaan mabuhay ang kanyang ama?
Makakaya kaya niya?