THAT MAFIA IS THE FATHER OF MY SON CHAPTER 13
SARAH PORTUGAL’ POV
Panibagong araw na naman, biglang pumasok sa aking isip na malapit na ang kaarawan ng aking anak. Matagal na rin kami rito sa Canada at marami kaming nabuong masayang ala ala rito. Pero wala pa bang balak si Damion na umuwi.
Napasimagot na lamang ako, at isa pa saan ba nagpunta si Damion bakit kanina ayaw niyang sabihin kung saan siya pupunta. Actually I miss him already tagal naman niyang bumalik, naiinip na ako rito. Hindi na lang niya sana ako sinama para hindi naman ako mag isa rito.
Tumayo ako sa aking pagkakaupo at nagtungo ng kusina. Ano kaya pwede kong kainin muna rito, agad ko na hinatak ang mini Ref sa kusina at binuksan ito. Agad nahagip sa aking mata ang icecream kaya agad ko na itong kinuha. Halos tatalon na ako sa saya dahil sa hawak ko ngauyon. Agad na akong naupo sa stool at nilapag ko ang hawak ko sa counter island.
Bigla naman ata ako natakam sa ganitong pagkain, marami na rin akong ibang nararamdaman simula nung nagdaang araw. Nakailang subo pa lang ako ng tumunog ang phone ko. Kaya agap ko na itong sinagot.
“Hello” sagot ko rito.
“Sarah, kailan pa uwi mo ijah” medyo may pagkabang tanong sa akin ni Tita Rose, teka nga lang bakit ganyan ang boses niya, may nanyari bang masama, medyo bigla naman akong kinabahan.
“Ijah, ang tatay mo sinugod sa hospital, inatake ng highblood, ijah pwede bang umuwi ka na kasi dito sa bahay may hindi magandang nangyari may pumunta kasi rito sa bahay na matanda, saka ko na lang ipapaliwanag pag nakauwi ka na” naiiyak nitong ani, bigla naman ako binagsakan ng loob ng marinig kong may nangyari ng masama kay Tay.
“Kamusta na ba si Tatay, tita sumagot kayo” nag aalalang tanong ko, hindi maari to.
“Sabi ng Doctor medyo critical ang kalagayan, sabi nga nila muntik ng pinutukan ng ugat, iha natatkot na ako” hahulgol nito.
“Sige ho, sasabihin ko po kay Damion ang nangyari kay Tatay para bukas na bukas ay makakauwi na kami riyan” naiiyak kong sinabi. Agad ko nang nailapag ang phone ko,kailangan kong hanapin ngayon si Damion, kailangan ko nang makauwi. Ayaw kong may mas malala pang mangyari kay Tatay. Nawala na nga si Nanay ng maaga tapos pati pa ba naman si Tatay baka mawala na rin sa akin.
Hindi ko na rin naayos ang kinakain ko agad na akong lumabas ng room, mabilis akong humakbang nilibot ang aking paningin sa paligid para hanapin si Damion. Ilang minuto ako naglilibot ngunit hindi ko mahanap si Damion.
Saan ka ba nagpunta Damion, kailangan kitang makausap. Bulong sa aking isipan wala akong nagawa ang mapaubo sa buhangin. Dahil hindi ko mahanap si Damion, kailan ba siya babalik. Nag aalala na rin ako kay Tatay.
Paglingon ko sa kaliwang bahagi ay may nakita akong parang luma na building abounded building na ba to. Hindi ko namamalayan na dinadala na pala ako ng aking mga paa ko sa lugar na to.
Marumi na rin sa loob nito at ang gulo nilibot ko ang aking paningin at agad napadako ang tingin ko sa may hagdan pag apak ko pa lang rito ay may narinig akong boses na nanggagaling sa taas. Nagtaka naman ako kaya maingat akong umakyat palakas na palakas ang boses at medyo may naririnig pa akong nahihirapang magsalita.
Hindi naman ako tsismosa para alamin kundi gusto ko lamang malaman kong anong nangyayari rito.
“Tell me who’s the fckng boss na nag utos sayo para pagtangkaang patayin ang anak ng Gobernador” nabigla naman ako ng marinig ang boses na yun. Lumakas ang pintig ng aking puso. Dahan dahan akong lumapit sa nagmumula ng ingay na iyon.
“Why would I, tss hindi ko sasabihin sayo kung sino, I’m not a coward para ilaglag ang boss ko” may pagkapilyong sagot ng lalake. Hindi ko na namamalayan na nakarating na ako sa kinaroroonan ng mga ito. Para akong binuhusan ng malamig na tubig na makita ko si…
‘Damion’ may hawak na baril habang nakahawak ito sa chin niya habng malamig na nakatingin sa lalakeng nakagapos sa isang upuan. May kasama pa siyang nakahawak ng mahabang baril hindi ko alam kung anong ibig sabihin ang klaseng baril na iyan parang baril ng mga sundalo.
“Hmm, you such of hardheaded man, I again who is your boss” seryosong tanong ni Damion nabigla ako ng tinutok nto ang baril sa binatang nakagapos. Para akong estatwa ngayon rito sa kinatatayuan ko. Hindi ko alam kung anong ibig sabihin ng lahat ng nakikita ko.
“Damion” bulong ko.
“Kahit anong gawin mo Mr. Campbell, wala kang makukuha sa akin. Never, kung ako sayo huwag ka na lang mangi elam” matigas na ani ng binata. Nagsisalubungan ang mga kilay ni Damion na mas lalong ikinasama ng timpla ng muka nito. And he clenched. Agad ng kinasa nito ang baril at tinutok ito sa ulo ng binata.
Nanlamig naman ang aking mga kamay at nanindig ang mga balahibo ko ng pinutok nito ang baril na wala lang lakas na ingay ang namuo, doon na akong natuluyang bumagsak. Dahil sa lakas ng panginginig ng aking katawan pakiramdam ko nawalan na ako ng lakas parang lantang gulay akong napabagsak.
Tulala lang ako na nakatingin sa kanila, para wala lang kay Damion ang nangyari hindi man lang siya nagulat sa ginawa niya o pag sisisi lang at konsensiya. Ngunit napakalapad ang ngisi nito na nakapatay siya ngayon. Ano bang klaseng tao siya mamatay tao ba siya o sindikato. Ang gulo ng utak ko.
“Damion” na may takot ang boses na sinabi ko. Nagulat siya ng makita niya ako, tila hindi niya inaasahang narito ako.
“You clean the mess” malamig ang boses na sinabi niya sa kanyang kasamahan.
“Yes master” magalang na tugon nila kay Damion. Bahagya niya akong nilapitan na wala kahit anong bakas na emosyon. Kundi blanko lang muka nito.
“What the hell are you doing here” seryosong tanong nito. Hinawakan niya aking braso patayo, at doon na ako nawalan ng malay…
Napabalikwas ako ng bangon ng makita kong nasa kama na ako teka nandito na ba ako uli sa kuwarto. Agad akong napaatras pakanan ng makita ko si Damion na nasa gilid ko nakaupo. Hindi ko alam kung matatakot ako o ano dahil sa nakita ko. Papatayin rin ba niya ako katulad ng ginawa niya sa lalakeng yun. Heto na ba ang huli ko.
“You killed him” nanginginig ang aking boses na tinanong siya.
“Yes” kaswal nitong ani.
“Why…you killed him, mamatay tao ka ba”
“Yes I am” seryoso nitong sinabi. Nantaas ang aking balahibo.
“What kind of human you are” natatakot kong tanong. Napabuntong hinga muna siya bago lapitan ako. Napaatras naman ako.
“Stop, huwag kang lalapit sa akin” pigil...
