The Broken Angel🌻
Good morning, readers.
Nine:
Katahimikan ang namayani sa loob ng bahay o bahay pa nga ba ang tawag dito, para sa akin kasi mansiyon na ito. Tahimik siya pinagmasdan ako na kumakain, naiilang ako sa titig niya, nanginginig ang aking kamay at dahil nga ayaw kong ipahalata sa kanya ay ibinaba ko ito.
“If your done eating, go to your room and change clothes, may trabaho ako.” It’s saturday kaya wala akong pasok and every saturday and sunday ay isinama niya ako lagi sa opisina niya. As what I’ve said he’s a business man, he manage some of his father’s business and that’s include the hacienda too. The Hacienda de Ventura.
“Bakit?” Wala naman kasi akong ginagawa doon, kumakain, nanood kung sinong pumasok sa opisina, nakikinig sa mga katawagan niya sa trabaho, natutulog, nanood ng movie at minsan ay kinukulit siya para umuwi.
“Walang mag-aalaga sa iyo dito, wala si Manang and other house help too.”
“Hindi na ako bata para alagaan. I can handle myself very well.” Saad ko.
“Kaya kahit alam mong mali ay ginawa mo?”
“Huh?” Hindi ko kasi makuha ang ibig niyang sabihin.
“Tss.” Sumimangot ako at tinapos agad ang pagkain.
Bakit ba kasi ako isasama? Wala naman akong itutulong doon, tapos maiinis siya sa akin dahil mangungulit lang ako sa kanya gaya nung nakaraang sabado, pagkarating namin sa opisina niya ay agad akong umupo at wala pa nga’ng isang oras ay nagsimula na akong magreklamo.
“Hindi pa ba tayo uuwi?” Nakanguso kong reklamo sa kanya, ang tingin niya ay nasa mga papel, hindi ko alam kung anong meron sa papel at mas binigyan pa niya ng pansin kaysa sa akin, nung nakaraang sabado ang mga papel din iyan ang mas binigyan niya ng pansin.
“I’m so bored.” Ni lingon ay hindi niya ibinigay sa akin.
What’s with the paper really? Mas importante pa ang papel kaysa sa akin?
“Gutom na gutom ako.” I am not really hungry, naiirita lang ako dahil hindi niya ako pinansin.
“Ouchh! My tummy is really hungry.” Sinulyapan niya ako at pagkatapos ay kinuha ang cellphone at may kinalabit doon at agad din ibinalik ang kanyang atensiyon sa papel.
Pag ako nainis dito, susunugin ko talaga ang papel na iyan. Makikita niya.
“Knock..knock..”
“Come in.” Napalabi ako ng may pumasok na babae at may dalang pagkain, itinuro ni kuya ang banda ko at agad na inilapag ang pagkain.
“Thank you, Nicka.” Ngumiti ang babae at agad din namang umalis.
“Eat that. Gutom ka diba?” na tila nauubos na ang kanyang pasensiya sa akin.
“Bumaba ka sa lamesa.” Umirap ako at dinungaw ang mga papel na binigyan niya ng atensiyon.
“What? Bawal akong umupo dito? Pero yung mga papel na iyan pinatong mo sa lamesa tapos ako pababain mo?” Hindi ko talaga gusto na mas binigyan pa niya ng pansin ang mga papel kaysa sa akin.
“Saan ko ba ilalagay ito? It’s important, it’s bout business so I should study hard about this.” Nakita ko ang pag-ngiti niya, tinaasan ko siya ng kilay.
Hah! Importante? Mas importante pa sa akin? Kung sunugin ko kaya iyan.
“Saan mo ilalagay? Sa basurahan at sunugin mo.” Supladang wika ko sa kanya, dinala lang niya ako dito para tingnan siyang kasama ang papel? Sana hindi niya ako isinama, sana iniwan niya lang ako sa bahay.
“Bakit ang laki ng galit mo sa mga papel na hawak ko? Hmm.” Hinila niya ako kaya uminit ang aking mukha, siya nasa upuan habang ako ay nasa lamesa, my legs pread widely and he then position himself in between. Nasa pagitan ng hita ko siya.
“Galit ba ako? Mukha ba akong galit? Bakit naman ako magagalit sa mga papel na iyan? Bakit naman ako magagalit sa papel na kanina mo pa binigyan ng pansin? Mas importante pa kaysa sa akin kaya hindi mo ako pinapansin? May mga papel ka naman palang kasama at mas importante dahil tungkol iyan sa business, bakit mo pa ako sinama dito? Kaya hindi ako galit.” Taas babang saad ko, mas hinila niya at niyakap ng mahigpit, tinulak ko siya ngunit para siyang linta kong makadikit.
“Ano? Ano? Kung maari bang pwede na akong makaalis at ng makasama mo ng boung araw ang mga papel na iyan?” Humahalakhak na talaga siya, mas lalo akong nainis ng pinagtatawanan niya ako.
What’s funny?
“Sweetheart, hindi ko...

alam na selosa ka pala. Kahit papel pinagseselosan.” Tinulak ko siya ngunit Hindi talaga ako makawala sa higpit ng yakap niya.
Me? Jealous? Bakit naman ako magselos sa papel? Hindi ako baliw para pagselosan ang walang kwentang bagay.
“Kapal ng mukha! Hindi ako nagseselos! Bakit ako magseselos sa mga papel na iyan na mas importante pa sa akin? Yuckk!” Tiningnan niya ako at dinampian ng isang halik sa labi.
“Nandito ako para magtrabaho kaya huwag mo akong aakitin kung ayaw mong ikaw ang tratrabahuin ko.” Assuming talaga! Hindi ko siya inakit dahil hindi ko naman siya gusto, kuya ko lang siya.
Siya ang may gusto sa akin kaya malamang sa aming dalawa siya ang nang-akit.
“Hindi kita gusto kaya bakit kita aakitin?” Tanong ko sa kanya para mainis siya ngunit ngumiti lang ulit ito.
“Keep on denying. Year’s are enough to know you very well, Sweetheart.” Saad niya.
“Hindi kita gusto.”
“Okay, hindi mo ako gusto.” Damm it! Bakit pakiramdam ko pinagbigyan niya lang ako kaya siya pumayag.
“Uwi na tayo?” Saad ko ng naiwala ko siya sa mga papel na hawak niya, ngayon nasa akin na naman ang atensiyon niya.
“Hindi pa ako tapos sa pagbabasa sa mga papel. It’s a business proposal.”
“Ano? Gusto mo sunugin ko iyan?” He laughed so hard that it’s echoed every corner in this room.
“Okay! Okay! Uwi na tayo.” Saad niya at tumayo.
“Gwapa na selosa, ang akong asawa pero perte ko siya ka loved.” The song was familiar, iniba niya ang lyrics, its visayan song.
(Maganda na selosa ang aking asawa pero mahal na mahal ko siya.) Iniba niya yung lyrics.
“Sabi ng hindi ako nagseselos at mas lalong hindi ako selosa.”
“It’s fine wife. It’s normal to get jealous sa mga papel… though..it sounds weird…ikaw lang nagseselos sa papel.”
“I said I’m not jealous.”
“Sabi ko nga, hindi ka nagselos.”
Ang kulit niya.
“Gwapa na selosa ang akong asawa pero perte ko siya ka love.” Damm that lyrics of him, mali-mali naman..
“Gwapo na seloso ang aking nobyo pero perte ko siya ka love.” Kanta ko rin, bakit sya lang marunong mag-iba ng lyrics?
“So you loved me?” Tanong niya.
“Bakit nobyo ba kita? Hindi naman diba?” Nawala ang ngiti niya at napalitan ng simangot.
Akala niya siya lang marunong mang-inis?
(Helooo everyone! How’s your day? Are everyone good? I hope we were. I will answer all of your questions, charr! Bakit English ang gamit ng story at hindi Tagalog? Hindi naman nakapagtapos sa pag-aaral si Angela bakit ang English siya ng English? Bakit masyadong bata si Angela tapos matanda na si Dimetrio? Bakit inaabuso siya? Bakit lagi na lang siyang nasasaktan? Bakit Ang pangit ng kwento ko? Here’s the answer of your why’s.
*First, ang kwentong ito ay galing sa malikot kong imahinasyon, kapag imahinasyon walang impossible, maaring ang kwentong ito ay napapanahon ngunit huwag kalimutan na imahinasyon ko lang ito, second, ang English ba ay dapat lang sa mga taong may pinag-aralan? Sa mga taong edukado? Please, erase that mindest of yours, ikinulong siya ngunit hindi ibigsabihin nun hindi na sya marunong mag-english, ang Tito niya ay nag-english maaring na adopt niya ito diba? ang English ay ginamit ko lang sa pagsalaysay kung ano ang nangyari sa kwento dahil po sira ang cellphone ko, kapag ginamit ko English hindi na hahaba ang words meanwhile kapag tagalog ay subrang haba at may words limit pa sa fb, intindihin niyo po sana ako, nahihirapan ako sa pagpindot lalo na’t hang ang cellphone ko. And about age Gap? This is Ventura story at nasa plot na po talaga na ang mapapangasawa nila o magugustuhan ay bata, and about sa ang pangit ng kwento ko? Salamat po sa pagsasabi ng totoo, it means a lot to me, wala na po akong magagawa kung ayaw niyo sa kwento ko or napapangitan kayo, hindi ko po ibabahin ang mga scene para lang marami ang magbasa o magugustuhan niyo. I write to express not to empress as what a famous author once said. Kapag ayaw niyo sa kwento ko, next story na lang kayo. Magtanong pa kayo kahit negative pa iyan sasagutin ko. Cricitism is a must. Hindi ako galit sa nagbigay ng negative feedback instead I’m Thankful, nagtanong kayo sinagot ko Lang, please huwag mahiya to express your thoughts about this story. Thank you.*