The Broken Angel: WAKAS
The Broken Angelπ»
WAKAS:
“Sweetheart..get up.” Napa-ungol ako dahil sa inis ng gisingin ako ng asawa ko, siya ang dahilan kaya ako napuyat, paano ba naman kasi hindi ako tinigilan kagabi, balak ata niyang sundan agad si Jechar. Ang sabi ko sa kanya tsaka na namin sundan si Jechar kapag malaki na siya.
“Mamamayanapuyatako..”
“Get up.” Pumikit ako ulit para matulog ngunit may humalik sa aking leeg at at humawak sa aking dib-dib. Ang aga nangmamanyak na naman po si Kuya.
Actually, kapag kami lang dalawa tinatawag ko siyang kuya pero kapag may kasama ay Love ang tawag ko.
“Hmm.. tigil ka nga..Kagabi ka pa.” Bumangon ako at sinamaan siya ng tingin, kinuha ko ang comforter para itakip sa hubad kong katawan.
“Ayaw mo kasing gumising.”
“Tapos anong konek ng pangmamanyak mo?” Tanong ko.
“Nagrereklamo ka pero kagabi nagmamaka-awa ka pa sa akin na kainin kita.” Itinapon ko ang unan sa mukha niya.
“Shut up! Puntahan mo si Jechar sa kwarto niya at gisingin mo.” He laughed so hard and followed what I asked for.
Limang taon na ang lumipas at limang taon na rin kaming kasal, limang taon na rin si Jechar. Hindi naging madali ang lahat, ang sakit, ang paghihirap ngunit nakaya ko iyon dahil kasama ko si Dimetri.
Sa limang taon marami ang nangyari, masalimoot man ito ngunit hindi iyon batayan upang sumuko sa buhay.
“Mommy…papa hindi buhat Jechar.” Napangiti ako ng makita kong nakasimangot ang aking anak, ngayon ay may pupuntahan kami.
“Your a big boy na. Papa masakit likod.” Alibi ni Dimetri sa anak namin, kahit saan angulo mo tingnan ay kamukhang-kamukha niya ang anak namin.
“Hayaan mo na anak, matanda na kasi si Papa kaya masakit na ang tuhod niya.” Ngumiti naman ang anak namin at yumakap sa akin.
“Malakas ako sa kama, kaya kitang buhatin habang nakatayo ako at pinasok ka ng hindi sumasakit ang aking tuhod.” Bulong niya sa akin, mula ng naging asawa niya ako ay parang lumala ang kamanyakan niya.
“Tahimik ka baka marinig ka ng anak natin.” Napangiti naman siya.
Ito ang buhay na gusto ko, ang magkaroon ng sariling pamilya, ang may masasandalan at magmahal ng walang katapusan.
“Where here na Mommyma.” Si Jechar.
“I and lolo were have the same name.” Ibinaba ko ang aking dalang bulaklak, at hinaplos ang puntod ni Tito.
Kung alam lang ng anak ko na sa Lolo ko talaga kinuha ang first name niya.
Jechar Gabrielle Salvador Ventura.
Tito may anak na po ako at may sarili ng pamilya hindi man maganda ang ala-ala ko na kasama ka ngunit iyon ang ala-ala na hindi ko makakalimutan. Matagal ko na po kayong pinapatawad and sorry din sa lahat. Patawad dahil ipinakulong kita, patawad po.
Tito Jechar was diagnosed na may sakit sa utak, nabaliw siya at hindi naglaon ay kinuha rin.
“Sweetheart, it’s not your fault. Stop crying na.” Ngumiti ako sa kanya, hinalikan niya naman ako sa aking noo.
“Daddypa! Umulan.” Saad ng anak ko, bago pa kami makatakbo para sumilong ay bumuhos ang napakalakas na ulan.
“Let’s play.. Jechar play..” Saad ng anak ko.
Tumakbo si Dimetrio kasama ang anak namin, ang patak ng ulan ay nanunuot sa balat ng aking katawan dahilan upang makaramdam ako ng ginaw, kay sayang pagmasdan ang mag-ama ko na tumatakbo, siguro napansin nila na hindi ko sila hinahabol dahilan upang tumigil sila.
“Mommyma…ikaw na ang taya.” Natatawa akong hinabol sa kanila, hindi ko na pinansin ang putik say aking katawan.
“Baby, ako ang unahin mo.” Si...
