LAURA POV”
Naisin ko man na mag stay sa kanya pero diko manlang magawa.
Dapat ako ang tao na nandyan para sa kanya ngayun.
Nasasaktan parin ako hanggang ngayun
Pes***g buhay naman to,
Lahat na sinakripisyo ko na para sa taong to.
Bakit di man lang niya ako maintindihan kung bakit ko siya iniwan noon.
Dahil ba masaya na siya ngayun sa girlfriend niya na di naman ka gandahan.
Mas maganda patong Laura mo.
Umalis na ako sa lugar na bwesit nato.
Siguro ito na yata ang kapalaran ko ang mga taong mahal ko kusang lumayo na sa akin.
Kahit namumula at namumugto ang mga mata ko wala akong paki alam.
Luha lang to magiging omey din ako.
Bakit ba ang sakit parin dapat wala nato. Akala ko handa ko na siyang makita pero ngayun lalo ko labg pina pahirap ang sarili ko.
Magiging masaya na siya sa babae niya.
Kung yan ang magpapasaya sa kanya kaya ko naman ulit mag sacrifice.
Mas mabuti pang mamatay nalang.
Para isahan nalang kaysa unti unti akong pinapatay sa sakit.
Wala ako sa sarili kong nakalabas sa gulsaling yon.
Gusto ko lang ngayun ang mamatay.
Oo tama para tapos nato.
Malaya na siya.
Gusto kong tawirin ang ang mga humaharorot na sasakyan para madali lang ang buhay ko.
Desperada na kung tawagin pero di nila alam ang nararamdaman ko ngayun.
Luhaan bigo wlaang kwenta….
Masiglang nag uunahan ang aking mga luha pikit matang tiwaid ko ang kahabaan na daan.
Sa bawat hakbang ko inaalala ko ang sinabi ni Shad sa akin.
Ang mga masasakit niyang salita at mga matang kulang nalang ay tunawin ako sa kanyang galit.
Lord kunin nyo na po ako pagud na pagud na po akong mag isa at mag tago.
Kanina pa ako dito sa gitna ng daan pero bakit d pa na feel na binagga ako ng mga sasakyan.
Dahan dahan kong minulat ang aking mga mata para makita kung anu ang nangyari.
Pero patuloy naman dumaan ang mga sasakyan pero iniwasan lang...