ADAM DAVID: The Heartless Mafia 🌹
Chapter 4:
HINDI ko alam kung ilang beses akong umiyak, nagmamaka-awa huwag lamang dungisan ang kapurihan ko ngunit sadyang kay tigas ng puso ng lalaking bumili sa akin, kasing tigas ng bato at kasing lamig ng yelo.
“Boss, may nahuli po kami, tauhan ng mga kalaban. Anong gagawin namin sa kanila?” Ang mundo nila ay masyadong nakakatakot, marahas at kahit kailan hinding-hindi ko papasukin ang mundong meron sila ngunit andito ako bihag nila.
“Whoever tresspass to my territory shall face punishment and that is death. Kill them all.” Nanlaki ang aking mata at nagsimula na naman akong umiyak dahil sa takot.
Paano niya nasabing patayin ang bihag nila na parang isang hayop lamang, bakit ang dali lang sa kanila ang pumatay?
“Roger, Boss.” Saad ng kanyang tauhan at agad na umalis, malaki ang mansiyon na mayroon ang lalaking nakabili sa akin, ang bawat sulok ay may tauhan na nakabantay, malaki ang katawan at laging may dalang baril. Hindi mo makikitaan ng kahit isang ngiti ang kanilang mukha dahil lagi itong seryoso at parang laging may galit sa mundo.
“Go to your room my heron and take a shower.”
“Please I will do anything you want. I can be your slave huwag lang ang maging parausan.” Ang mukha niya ay ganoon pa rin, wala kang mababasa kahit anong expression sa mukha niya, tanging malamig at walang buhay kong makatitig.
“I brought you to pleasure me sa tagalog. Binili kita para paligayahin ako…sa kama..” tinuro niya ang isang kwarto at alam ko na kung anong ibig niyang sabihin.
I wanted l to warn the town people what’s the secret behind the forest, delikado ang taong bayan, lalo na ang mga batang babae at dalagita. Human trafficking is a freaking illegal and I want justice for every woman they abused.
Paano ko makakamtan ang hustisya kung sarili ko nga hindi ko kayang ipagtanggol. I need to think.
They are somewhat a Mafia and people like them were heartless, wala silang awa kaya paano ako makakatakas dito?
NAPAYUKO ako ng marahas niyang hinila ang aking braso, masakit at alam kong magkakapasa ito lalo na’t maputi ako.
“B*t*h..you really want me to force you, huh!” Takot na takot ako at nanginginig ang aking binti sa subrang takot, kinuha niya ang baril at itinutok sa aking ulo, nanlamig ako para akong hihimatayin dahil sa ginawa niya.
“M-aawa..po..kayo.” Hinila niya ang aking buhok at itinulak ako sa kama, ang mata niya ay nanlisik dahil sa galit.
“Next time you will disobey me, I will plant bullet in your head.” Sa edad kong labing anim kahit kailan hindi ko pa nakikita ang karahasan ng mundo, hindi ko nakikita na may taong kayang pumatay ng kapwa nila, ang taong nasa harap ko ay walang awa at kahit anong oras kaya niya akong patayin.
“Sorry… sorry.” Ibinaba niya ang hawak niyang baril at lumapit sa akin, hinawakan niya ang aking baba para pumantay ang aming mukha.
“Always remember that I owned you. You are Adam’s property, you are the Mafia boss property.” Kasabay ng pagsasabi ng katagang iyon ay ang paghalik niya sa akin ng marahas.
I am no one’s property, I owned myself hindi porket binili niya ako ay may karapatan na siyang saktan ako.
“And remember this whoever tresspass to my territory shall be punish. Death is the punishment.” Aniya at lumabas sa kwarto.
Pagkalabas niya ay napahagulhol na lang ako, tama nga ang babaeng nakakausap ko noong nasa underground pa ako. Walang puwang ang salitang pagmamahal sa puso nila at ang taong hindi marunong magmahal ay nakakatakot. Gusto kong makatakas ngunit paano? Ang bawat sulok ng mansiyong ito may nakabantay, wala akong pag-asang makatakas, ang dalangin ko lang ay darating ang araw kung saan malaya na ako.
PAGOD na pagod ako dahil sa parusa...

ng boss ko, dahil sa ginawa ko kanina ay pinarusahan niya ako, pinalilinis niya sa akin ang buong sala ng mansiyon at kanina pa ako nalilito kung saan nga ba ang daan patungo sa kwarto ko, masyadong maraming pasikot-sikot ang mansiyong ito at marami ding kwarto hindi ko nga lang alam kung para saan ito gayong wala namang masyadong nakatira dito.
Ang mga tauhan niya ay nagbabantay sa labas ng mansiyon, sa loob at sa bawat sulok ng kapaligiran. Subrang dami niyang tauhan, nakakatakot at malalaki ang katawan.
“Miss, your not allowed to enter that room. The boss will really kill you.” May nakalagay sa pintoan na ‘Red Room’.
Hindi ko alam kung ano ang nasa loob at wala din akong balak na alamin.
“I’m sorry. Babalik na sana ako sa kwarto ko kaso hindi ko alam ang pasikot-sikot.” Sa tatlong araw na pananatili ko dito masasabi kong kahit isa ay hindi mo talaga makikitaan ng reaksiyon, pakiramdam ko ipinagbabawal ng boss nila na ngumiti.
“Let’s go.” Hinawakan niya ako sa aking kamay tapos ay hinila kahit na hindi ako komportable ay hindi ako nagreklamo dahil sa takot.
Isang hakbang palang ang ginawa ko ay nanigas ako ng makarinig ako ng putok ng baril, umalingaw-ngaw ito sa apat na sulok ng mansiyon, pakiramdam ko ay lumabas ang aking puso dahil sa lakas ng tibok nito, naramdaman kong unti-unting kumalas ang taong humawak sa aking kamay at ganoon na lang ang pagtulo ng aking luha ng makita ko siya duguan sa dib-dib.
“Whoever tresspass to my territory shall face death. Lumagpas ka sa teritoryo ko bata kaya dapat kang mamatay.” Ganito ba talaga ang mga taong ito?
Walang reaksiyon ang kanyang mukha ngunit nakitaan ko ng galit ang kanyang mga mata, nag-aapoy ito at para bang hindi pa sapat ang ginawa niya, napasigaw na ako ng pumutok ang baril na hawak niya sa pangalawang beses ay napaluhod na ako dahil sa pangi-nginig.
Kitang kita ng dalawang mata kong paano natumba ang lalaki at kung paano umagos ang dugo nito sa kanyang ulo. Binaril siya ng kanyang boss sa tiyan at sa pangalawa ay sa ulo.
“Remember this rules. Ang babaeng ito ay sa akin at kung sino man ang humawak sa kanya ay kamatayan ang parusa.” Nakita ko ang kanyang mga tauhan na walang reaksiyon ngunit hindi nakaligtas sa akin ang takot at pagkabahala sa kanilang mga mata.
Sino siya para gumawa ng batas, batas na hindi pantay sa mata namin. Walang ginawang masama ang lalaki at tinulungan niya lang ako ngunit agad niya itong pinatay.
“Sunugin ang katawan niya.” Agad namang kumilos ang kanyang tauhan at kinuha ang bangkay ng lalaking humawak sa akin kanina.
“I will punish you woman.” Naglakad siya sa akin at hinila ako sa aking buhok, napadaing ako dahil sa sakit.
Masyadong marahas at walang puso ang nasa paligid ko kaya hindi na ako umaasa pang mabuhay ako ng matagal dito. Nagsimula ang lahat ng pumasok ako sa ipinagbabawal na gubat, ang gubat kung saan ay pugad ng mga halimaw.
Hindi ko alam kung paano ko mapalambot ang puso nila para makatakas ako, hindi sila marunong magmahal.
Siguro naman kahit gaano pa sila kademonyo ay may puso din sila diba? Tao lang sila at alam kong may kahinaan din ang bawat isa sa atin. Gusto kong makatakas sa empyernong ito ngunit paano?
Paiibigin ko ang demonyong ito at palambutin ang kanyang puso, magtatagumpay kaya ako? Gayong napapalibutan na ng yelo ang kanilang puso dahilan para itoy mamanhid at tumigas.
Kaya ko bang paibigin ang demonyon ito? Kaya ko bang paamuhin ang walang pusong druglord na ito?
*Hello, this is AteGam, real account ko na talaga ang ginamit. Sa naghihintay sa Chapter 4 ito na po. Comments kung ano ang masasabi niyo. I hope this will be posted, Admins.