The Worst Night Kabanata 2
The Worst Night”
Kabanata 2
Sharmaine Pov.
Iyak lang ako nang iyak dito sa loob nang condo ko, dahil sa naabutan ko kanina.
•||Flashback||•
Papunta ako ngayun sa condo ni Callix para Sana tanungin ang mga sinasabi sakin ni Stacey, pero maaga kung nalaman ang katotohanan, nanghihina man ang mga tuhod kung ituloy pero hindi ako nagpatinag.
Nakita ko si Callix.
Na may b*inab*yo aa loob nang kanyang kwarto.
Rinig na rinig ko ang mga ungol nang babae, ganun din si Callix.
Napalunok nalang ako sa pag pipigil nang mga luha..
“Mga hayop kayo!! ” Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa pag sigaw.
Nakita ko ang dali daling pag kumot nang babae, ganun din si Callix.
“Ang bababoy nyo!” Muli kung sigaw.
“Totoo nga ang sabi sakin ni Stacey, ginagamit mo lang ako”
“Bakit? Sa tingin mo mamahalin kita sa paraan na gusto mo? No. Oo Ikaw ang ginagamit ko…sa paghabol Kay Stacey, but you? I’ve never loved you.” Sabi niya.
•||End of flashback||•
Ganun naba talaga ako hindi kamahal mahal?
Imbes na mag mukmok sa loob ng condo ko, naligo ako tsaka ako nag ayus para pumunta sa apartment ni Stacey.
Hindi ako galit sakanya, Kay Callix ako galit, kahit kailan hindi ko ginawang magalit kay Stacey, she’s my one and only bestfriend, hindi ko na siya ipagpapalit sa kahit ano.
She’s almost lime my sister too.
Bigla nalang akong kinabahan, dahilan para bilisan ko ang pag bibihis.
Pag katapos ko nagmadali akong pumunta sa kotse ko at pumunta Kay Stacey.
Stacey POV.
(W-wag a-ayoko, para mo nang awa!)
Nagising ako sa masamang panaginip.
Napa-upo ako tsaka ko niyakap ang sariling mga tuhod.
Umiyak ako sa pandidiring nararamdaman ko ngayun.
Ayoko na nang ganito, ayokong maging tumpulan nang usapan.
Kaya kumuha ako nang lubid sa ilalim nang lababo ko, tsaka ko sinabit sa ceiling.
Ininom ko ang mg gamot na nasa kusina na mga expired na, Wala nakong magiging silbi sa mundong ‘to.
Nakaramdam ako nang pag kahilo, pero bago ako pumikit ay pumunta ako sa upuan kung saan nakatapat ang lubid.
Dali-dali kung sinukbit sa leeg ko ang lubid, naramdaman ko ang sakit sa leeg ko, mas mabuting mamatay nalang ako kesa ganito.
Unti unti kung naipikit ang mga mata ko.
‘nandyan Nako ma, pa’
Sharmaine Pov.
Nag madali akong bumaba sa kotse ko, tsaka ako dumiretso sa loob.
Pag bukas ko Nakita ko si Stacey nakatalikod pero…
N-nakasabit.
“N-no!”
Dali-dali kung nilabas ang baril ko tsaka ko pinutok sa lubid.
Pag bagsak niya nilapitan ko kagad siya.
Tinignan ko kagad ang pulso niya, Meron pa Peri mahina na.
Lumabas ako tsaka humingi nang tulong.
May dalawang lalaki na lumapit sakin, pinabuhat ko sakanila si Stacey para ilagay sa kotse ko.
Hindi Nako nakapag pasalamat, dahil pinaandar ko kagad ang sasakyan ko papunta sa malapit na hospital.
Pag karating ko sa hospital inintindi Naman Siya kagad.
Lumipas ang Ilang minuto hindi pa lumalabas ang mga doktor.
Ilang segundo lang ay lumabas narin sila.
“How’s Stacey doc?”
“She’s now ok, kailangan lang nang konting pag iingat dahil baka ulitin niya pa ulit yun, excuse me” sagot sakin nang doktor.
Dali-dali akong pumasok sa kwarto niya, dun ko nakita ang malungkot niyang muka.
Narape Siya, hinayaan ko siyang mag isa, napakatanga mo talaga’ Sharmaine, hinahayaan mo ang kaibigan mo na makulong sa trauma.
She’s been rape pero iniwan ko siya mag isa, napaka walang silbi ko talagang kaibigan.
“Hmmm” narinig ko ang ungot niya, dahilan para mapalingon ako sakanya.
Stacey POV.
Dahan-dahan kung minulat ang mga mata ko.
Nasa langit naba ako?
Teka pero bakit amoy mga gamot?
Ganito ba sa langit?
Pero pag baba ko nang tingin Nakita ko si Sharmaine.
Teka? Patay na rin ba Siya? Sinong pumatay sakanya?
No!
“S-sharmaine nasa langit na ba tayo? P-patay ka narin b-ba?” Tanong ko
” Sira! Hindi ako patay, at hindi karin patay, sira ulo ka talaga kahit kailan, papatayin Moko sa kaba alam mo ba yun?”
“Bakit mo naman kase ginawa yun? Nandito pa Naman ako ah? Hindi naman kita papabayaan ehh”
“Sorry” maikling sabi ko.
“Bakit nga?”
“Kase akala ko galit ka saken, t-tapos y-yung nangyari sakin” malungkot...
