THEY’RE INTO EACH OTHER
Chapter 9
Palabas na kami ng school nina andrew at bes ng hinabol kami ni danfort. hingal ito at nagtataka raw sa mga ikinikilos ko mula pa kanina. syempre, para hindi naman niya ako mahalata ngumiti ako sa kanya and sinabi na medyo pagod lamang ako at may mga bagay na inaasikaso.
Sumama siya sa amin and kasama namin siya sa paghatid sa amin, medyo nakakailang lang kung iisipin pero, ito na marahil yung way para makilala niya ako ng paunti-unti. hindi ko na sila pinapasok pa sa bahay dahil baka hindi rin maganda maging takbo ng pagpunta nila rito kase naman si mom hanggang ngayon galit parin siya sakin.
“Parang iniiwasan mo yata ako cath” sabi ni danfort ng sandaling pumapasok na ako sa loob. sina andrew at bes naman nakatingin lang sa amin.
“Pre, bakit parang naging interesado ka sa future girlfriend ko?” natahimik naman si danfort that time habang kami ni joanah nagkatinginan at sinusubukan kong mag escape sa ganitong topic.
“Nanliligaw ka sa kanya?” sabi ni danfort sa pagkakabigla nito. tumingin naman siya sakin habang ang mga mata nito ay nangungusap parin.
“Naku, wala naman pag asa itong kaibigan namin dahil, may gustong iba ang aking bes” nag iba ang expression ni danfort ng oras na yun ewan kung ano nasa isipan niya.
“Ay huwag kayong maniwala sa bes ko. basta ang alam ko at para sa akin focus lamang ako sa aking pag aaral. kaya yung boyfriend na yan? wala yan sa isipan ko” nagpaalam na akong pumasok sa loob habang sila naman umalis na rin.
Inilagay ko yung bag ko sa upuan saka dumiretso ng kusina upang kumain na. inaya ko na rin si mom ngunit wala ito sa kanyang room. tinawagan ko mga kamag anak namin upang alamin kung kasama nila si mom pero wala pati na rin sa mga friends nito.
Hinanap ko siya sa labas and kahit mainit yung panahon tinitiis ko dahil ayoko naman pabayaan si mom. minsan na rin kase siyang nagtangka ng kanyang buhay and ayoko na yun mangyari pa.
Lumipas ang ilang oras ng aking paghahanap at nakita ko naman ito may kausap na isang lalaki at tila binabast*s ito. kaagad naman akong lumapit at sinubukang isama pauwi si mom ng bigla niya akong samp*lin at sigaw sigawan.
“Sino ba itong magandang babaeng ito cristy?” sabi nungblalaki na medyo may katandaan lamang kay mom. I think magkasing edad lang sila ni dad.
“Mom halika ka na ho!” sabi ko at kahit maka ilang ulit niya akong saktan okay lang basta mailayo ko lamang siya sa bast*s na lalaking ito.
“Pwede ba catherine hayaan mo ako! saka wala kang pakialam sa gagawin ko kaya umalis kana at bumalik sa bahay!” sigaw nito sakin.
“Anak mo ba yang pakialamerang yan baby?” sabi pa nito kay mom and medyo disappointed ako sa mga ginagawa ni mom. bakit niya ginaganito sarili niya.
“Pwede ho ba may asawa ang mom ko and lubayan niyo kami!” sabi ko sa lalaki na pangiti ngiti pa ng nakakal*ko.
“Grabe ka naman iha, sa pagkaka alam ko iniwan kayo ng babaer* mong ama kaya heyo single mom ang aking baby and walanh masama na maging kami” pinipigilan kong magbitaw ng masasamang salita hanggat kaya ko kaya sinubukan kong ulit kausapin at isama pauwi si mom ng kumalas ito.
“Hindi na ako babalik sa bahay na yun!” galit na sabi nito habang ako naman nagsisimula ng magsipag tuluan ang aking mga luha.
“M-mom paano ako? … paano ako kung pati ikaw lalayo sa akin?” mabilis na tumulo mga luha ko habang nakikiusap sa kanya “mom, una si kuya, pagkatapos si dad ngayon pati ha naman ikaw iiwan ako?” doon na tuluyang bumuhos ang aking mga luha habang yak*p siya.
“Matanda kana at kaya mo naman siguro mag isa and alam mo naman siguro na may darating din na lalaki na sasamahan ka and ibinibigay ko sayo yung rights na yun. pwede kanang magka boyfriend” sabi nito. nasaktan ako sa sinasabi ni mom dahil, hindi ito ang kilala kong ina na sasabihin ang ganito.
“Tuluyan kana bang nilamon ng galit mo mom? …mom! nanfito pa ako! iniwan man tayo ni dad andito naman ako para damayan ka” nakiusap akong muli sa kanya ngunit ayaw niya parin makinig.
“Huwag mo na ulit babanggitin sa akin yang lalaking walang kw*nta!” sigaw nito sa akin at kinausap niya yung lalaki na umalis na. hinabol ko naman sila habanggang sa masubsob ako at nagkasug*t sa palad at tuhod.
Iyak lamang ako ng iyak ng sandaling yun at umuwi ng walang gana sa buhay. naisip ko rin wakasan ang aking buhay dahil sa mga kamal*sang nangyaya4i sa aking buhay. hinfi ako kumain at dumiretso lang sa kwarto habang puno ng luha ang aking unan.
Danfort Villasis POV
Papunta ako kina catherine ngayon ng bumungad sa harapan ko si jasmine. may mga dala itong beers and some foods para daw i-celebrate namin yung birthday niya ngayon na nakalimuytan ko na.
“Alam mo dati rati kahit malayo pa yung birthday ko binabati mo ako kaagad and minsan pa nga pinupuntahan mo ako ng kusa kahit hindi kita itext or tawagan. but, nagbago lahat ng dumating at nakilala mo yang catherine na yan!” luhaan na...

siya ng oras na yun habang iniinom yung isang beer na dala dala niya.
“Walang kinalaman si cath dito jas! saka itigil mo nga yang pag iinom mo!”sinubukan kong kunin yung beer kaso hindi siya nagpaawat.
“See? pinapaalala ko nga sayo hindi mo pa ako nakuhang batiin! danfort you’ve changed!” umupo siya habang patuloy niya paring sinisisi sa lahat si catherine.
“I’m sorry, nakalimutan ko lang kase maraming ginagawa sa school at -” tumayo siya saka niya ako pinigilan magsalita.
“At ano? sa oras mo na ilalaan sa babaeng yun? grabe ka sakin danfort! alam mo bang sobra na akong nasasaktan? alam mo ba yun huh?!” yumak*p siya sa akin habang patuloy din ito sa pag iyak “hindi mo na ba ako mahal-l?” naramdaman kong muli mga luha niya sa aking shoulder.
“Jas, listen okay?” iniharap ko siya sa akin habang mugto na mga mata nito at medyo lasing na rin siya dahil nakatatlo na siya “jas, makinig ka sakin. hindi magbabago pagmamahal ko sayo” napangiti siya ng mga oras na yun “mahal kita bilang kaibigan ko” naalis ang mga ngiti nito ng sabihin ko sa kanya yun.
“Kaibigan nalang ba talaga?” humihina yung tono niya habang nawalan ito ng malay. pinatingin ko siya kay nay susan “nanny” na siyang nag alaga sakin mula pa noong sanggol pa ako. siya na kaseng tumayong pangalang ina ng maging busy si mom sa kanilang work ni dad.
Papunta na ako sa bahay nila catherine and ilang minuto nalang makakarating na ako. ipjnarada ko yung motor ko sa harapan ng bahay nila saka nagdoorbell. walang sumasagit at walang lumalabas ng oras na yun kaya pinasok ko na dahil nakabukas naman ito.
Pagpasok ko nakita kong nakahiga si cath habang yung mga gamot nagkalat sa floor. wala siyang kasama at sobrang tahimik sa kapaligiran. bigla akong nanghina ng makita ko siyang ganon kaya agad ko itong binuhat at idinala sa hispital.
Hindi ako mapakali at naglalakad lakad lang ako ng paikot ikot habang hinihintay yung magiging resulta at sasabihin ng doctor kung nasa maayaos ng kalagayan si cath.
“Ikaw ba yung pamikya niya?” sabi ng doctor na kakalabas lang.
“Ahm, kaibigan ho” sabi ko and pinakalma niya muna ako dahil daw natataranta ako.
“Okay, mabuti and nasa timing pagdala mo sa kanya rito kung hindi baka hindi na namin siya naisalba” nabunutan naman ako ng tinik ng marinig yun and napaisip bakit niya pinagtangkaan kitil*n sarili niyang buhay.
Kaya tuloy hindi ko maiwasan maitanong sa aking sarili na “ano bang p4obkemang dinadala niya at nagawa niya ito” mga katanungang naglalaro sa aking isipan. nasa maayos naman na siya and naririto ako ngayon para samahan siya.
Nakatitig lamang ako sa kanya habang hawak mga kamay nito at humihingi ng tawad sa mga pambub*lly ko sa kanya noon. ewan bakit ko nagawa yun sa tulad niyang sobrang bait at may malasakit sa kapwa. naalala ko tuloy yung time na may lagnat ako and sobrang pag aalaga niya sakin kaya heto babawi ako sa kanya.
Nakatulog ako na magkahawak kami ng mga kamay hanggang sa magising ako na nakatingin siya sakin. malungkot ang mga mata nito at ano mang oras maiiyak ito.
“Bakit mo pa ako idinala rito? sana hinayaan mo na lamang ako kase hindi ko na kaya” mahina nitong sabi habang yung mga luha niya bigla nalang tumulo.
“Cath, listen. masama yang ginawa mo at kasalan yan sa diyos. ano bang probkema at humantong ka sa ganito?” pumikit siya habang hinihintay ko siyang magsalita.
“Wala naman saysay kung mabubuhay pa ako. lahat sila iniwan na ako” muling bumaksak mga luha niya kaya hinawakan kong muli mga kamay niya.
“Naririto parin naman ako” napaharap siya sakin “i mean, kaming mga kaibigan mo nandito pa naman para damayan at samahan ka. pangako hindi ka namin iiwan” ngumiti siya ng mga oras na yun ngunit panandalian lamang at biglang bumalik sa malungkot na mukha. tumagilid ito habang sinasabi sa akin na pwede na daw akong umuwi at kaya na raw niya mag isa.
Syempre, hindi naman ako t*nga para sumunod at makinig sa kanya. wala pamilya niya rito and sina andre at joanah naman hindi naman nila alam na nasa hospital kami and ako lang bukod tanging masasandalan niya ngayon.
Nag stay ako kahit sinabi pa niyang umalis na ako. hindi ako nakinig sa mga pagtatabuy niya sakin and naririto ako para lpsamahan at alagaan siya tulad ng ginawa niya sakin noon. ayoko kaseng nakikita siyang ganito kase ako mas nasasaktan.
Alam ko kahit hindi niya sabihin lahat alam kong mabigat dinadala niyang problema kaya hanggat maaari nais ko siyang samahan at hindi ako susuko hanggat hindi niya rin ako papapasukin sa kanyang puso. gusto kong siya na ang magiging bahagi ng aking pagkatao o ng aking buhay.
Hindi ko narin mapigilan maiyak ng sandaling makita ko siyang muling tumatangis. ramdam na ramdam ko yung pain niya kase nanggaling din ako sa ganito. masakit mawalan ng mahal sa buhay o maiwan ng mga taong sobra mong mahal.
A/N: While waiting on my update[s] you can also read my two stories na “INSTANT MOM SA SAMPONG BATA & THE FAKE BRIDE REVENGE” salamat pala sa mga readers ko from these stories I’ve mentioned na still here supporting me. I appreciate all of you😍