Tinanggal ko ang braso niyang nakaakbay sa akin balikat at walang lingon na umalis doon. Binilisan ko ang lakad ko nung naramdaman kong sumunod si Travis sa akin.
Suminghap ako nang mabangga ko ang plorera sa gilid no’ng nilingon ko si Travis na nakasunod nga sa’kin, tila mabagsik na hayop at handang sunggaban ako ‘pag sakaling maabutan ako.
Sobrang lakas ng tibok ng puso ko, ramdam ko ang pagkalampag nito sa loob ng dibdib ko.
Itinuloy ko uli ang mabilis na paglalakad palayo sa kanya, hindi ininda ang sakit sa paa. Ngayo’y hindi pa rin maalis sa isipan ko ang nangyari kanina.
Hindi ko akalain na ang plano kong asarin siya ay kay dali niyang baliktarin. Sa huli’y ako ang dinapuan ng inis.
Malapit na ako sa sasakyan ko nang marahan niyang hinawakan ang braso ko at pinihit paharap sa kanya.
“Iniiwasan mo pa ba rin ako?” nagtagis ang bagang niya.
“Hindi ako pumunta rito kung iniiwasan kita.” pabalya kong sabi. Inalis ang kamay niya sa braso ko.
“Why walked so fast, then, Candace? Dahil alam mong nakasunod ako sa’yo,”
“Hindi totoo ‘yan,” mabilis kong depensa kahit ‘yon naman talaga ang totoo.
“Kung talagang hindi mo’ko iniiwasan, hayaan mong mag-usap tayo ng matagal.” mariin niyang sinabi. Akmang hahawakan uli ako nang umatras ako ng ilang dangkal palayo sa kanya.
“Hindi pa ba sapat sa’yong nag-uusap tayo ngayon. Saka isa pa, ano’ng pag-uusapan natin at kailangan pa na matagal?”
“Between us, Candace. Hindi pwedeng tuldukan na lang hanggang doon.” buong-buo ang kanyang boses.
Too late, Travis…. too late….
“You lost your chance, Travis! Hindi ba’t kanina lang ay ikaw mismo ang nagpamukha sa’king huwag isali ang nakaraan sa kasalukuyan!”
“Linawin mo! Wala akong ibang ipinakita kanina kundi paano kita tignan tulad ng dati.” he snapped.
“Sinungaling! ‘Wag mong bilugin ang isip ko. Kasasabi mo lang kanina na nagkaroon ka lang ng isang girlfriend, which I’m not that girl.”
Mariin siyang pumikit, pagdilat ay nagbabaga doon ang galit.
“Damn it! Hindi ba nasali sa mga naririnig mong tsismis na kahit kailan hindi ako nagkaroon ng iba. Before and after you.” tila kulog ang tinig niya na nagpanginig sa mga tuhod ko.
Nagulat ako sa sinabi niya. Ang kaninang malalim na paghinga ay biglang naging malumanay ito dahil sa mga binitiwan na salita.
“Ikaw lang…”
“N-no… liar! Si Keith?”
Kumunot ang noo niya sa sinabi ko. “Oh, no, baby, it’s not what you think.”
Lumapit siya sa akin lalo at walang sabing hinila niya ako sa baywang.
Humaplos ang mainit niyang hininga sa’king pisngi. Naamoy ko ang amoy alak niyang hininga na may halong mint.
“Please, baby, talk to me.” he whispered.
“I’m tired. Gusto ko ng umuwi, Travis.” saad ko.
Sa nanginginig kong kamay, inalis ko ang pagkapulupot ng braso niya sa...

baywang ko para dukutin ang susi sa aking bulsa. Mabilis kong binuksan ang pintuan sa bandang driver’s seat. Ngunit ilang sandali lang laking gulat ko nang bumukas ang pintuan sa passenger’s side.
Nangibabaw ang pinaghalong amoy ng alak at pabango ko dito sa loob. Ni hindi manlang siya nagpaalam sa akin na pumasok!
“What are you doing?”
“Mag-usap tayo. Ngayon at dito mismo.” determinado niyang sinabi.
“Ano ba ang hindi mo naintindihan sa sinabi ko, Travis. Ayoko! Ayo-”
“Damn! Pakinggan mo naman ako!” sigaw niya.
“Don’t you dare used that tone on me! You should stop it! Tigilan mo na ‘tong pakikipaglapit sa akin. Hindi ito gaya ng dati na kahit saang anggulo ay pwede lahat ng mangyari! Ibahin mo ngayon! Now, get out! Get out! I don’t want to hear from you-”
Naputol ako sa pagsasalita nang kabigin niya ang batok ko at marahang hinila patungo sa kanya para bigyan ng halik ang labi ko.
Dahil sa hindi inaasahang pangyayari, tila isa akong estatwa. Makaraan ang ilang sandali, naramdaman kong gumalaw ang labi niya. He bit my lower lip very gently. I gasped, dahilan para maghari ang dila niya sa loob.
Unti-unting tumaas ang kamay niya sa buhok ko at mahigpit ang pagkakapit niya. Napadaing ako. Hinalikan niya ako ng may panggigigil.
Pinakawalan niya rin ako pagkatapos.
“Kung alam ko lang na halik ang magpapatahimik sa’yo ay dapat matagal ko ng ginawa,”
“How dare you!”
“One word, Candace. Hindi mo alam kung ano ang kaya kong gawin dito sa loob ng sasakyan mo kaya manahimik ka.”
“Y-you,”
“I warned you. Believe me. Hindi ako mag-aalinlangan na halikan kita ulit.”
Tinapunan ko siya ng matalim na tingin.
“I want you back, Candace”
“I still love you…” banayad na ang boses niya ngayon.
Parang gusto kong tumawa ng malakas at palakpakan siya. Sa mga sinabi niya, hindi tugma ang ginawa niya noon.
He still love me? Why he didn’t even bother to chase me then? Imposibleng hindi niya ako mahanap gayo’y iisang lugar lang ang ginagalawan namin.
“Please… hindi ako magsasawang magmakaawa sa’yo mahalin mo lang ulit ako.” This is not the first time he beg, subalit magkaiba ang nararamdaman ko ngayon sa una.
How dare him to say that he still love me habang nakatali siya sa kaibigan ko! Heto siya’t pinaparating mahal niya pa rin ako samantalang mahimbing na natutulog ang kasintahan niya ngayon na walang kaalam-alam sa mga pinag-gagawa ni Travis!
Imbes na makipagtalo muli ay malalim akong huminga, “Please, Travis, let me go home. Wala ako sa mood makipagtalo uli sa’yo. Maybe, some other time dahil malayong maibabalik pang muli ang tiwala ko sa’yo.”
“Hindi pa ito ang huli. I’ll chase you until you fall for me, again, Candace.” Naroon ang katiyakan sa tinig niya bago lumabas.