“Let’s face this together. Hindi ko hahayaan iwan mo ulit ako.” aniya.
Tumango ako. Magkahawak kamay kaming bumaba .
“Where is my daughter, Ely?” Boses ni Mama.
Nakita ko si Mama, tuwid ang likod at prenteng nakaupo sa pahabang sofa. Pero ang mas ikinagulat ko ay makita sila Papa at Kuya Dartian na nakaupo din sa magkabilang-gilid niya.
Kaharap nila ang mga magulang ni Travis.
“Good morning, Ma’am, Sir.” Pormal na bati ni Travis sa pamilya ko.
Tinanguan naman siya ni Papa at Kuya Dartian.
“Ano’ng ginagawa niyo dito, Ma?” kunot-noong tanong ko.
Hindi nakatakas sa paningin ko kung paano umarko ang kilay ni Mama no’ng bumaba ang tingin niya sa magkahawak-kamay namin ni Travis.
“Kailan ka pa naging suwail na anak, Candace? Why are you with him?” Walang preno niyang tanong.
“I already told you, Mama. I love him.”
I felt Travis’ tightened the grip of our hands in a possesive way. I turn my gaze at him, and he silently mouthed, ‘I love you.’
“Hayaan na natin si Candace, Adelaida. She knows what to do.” Si Papa iyon.
“Hindi, Alfonso. Masasaktan lang ang anak mo.” Mother said through gritted teeth.
“I love your daughter, Ma’am, Sir. I’ll never hurt her… wala sa isip kong saktan siya. Patunayan ko iyon kung hayaan niyo akong mahalin siya ng malaya.” Travis said firmly.
“Kung alam ko lang na nagtra-trabaho ka sa pagma-may-ari kong restaurant, sana nagawan ko ng paraan para hindi ka mapalapit sa anak ko. I trusted my daughter so much not to notice your presence after what happened before.”
“Ma, stop it. Don’t act like you are the villain of their story.” suway ni Kuya Dartian sa kanya.
“I’m not the villain here. I just want to protect your sister, Dartian. Why, you two looked relax while here I am… natatakot akong masaktan ang anak ko.” hindi makapaniwalang sabi ni Mama sa dalawang lalaking katabi niya.
“Ma, sinaktan mo na ako…” I said for her to remember.
“Maaga kong ginawa iyon para hindi ka lalong masaktan.” depensa niya sa sarili.
“Pero mahal-”
She immediately cut me off.
“Not with him, Candace!”
“Excuse me,” Si Ma’am Elyneia, getting my mother’s attention from me.
“You are talking about my son here, Adelaida. Ina din ako, at alam kong tunay ang nararamdaman ng anak ko sa anak mo. Bakit, hindi mo ba nakikita iyon sa anak mo? Ikaw dapat ang mas nakakaalam kung ano ang magbibigay kasiyahan sa anak mo. Hayaan mo na sila pero ang ayawan ang anak ko para sa anak mo, puwes ayoko din ang anak kong pinipilit ang sariling pumasok sa pamilya mo.”
Napasinghap ako. Umismid lang si Mama.
“Mama!” Pigil ni Travis sa kanyang ina. Napahilot ito sa batok niya.
“I know what’s better for my daughter,” tumayo na siya at tumingin sa akin. “Let’s go home, Candace.”
Umiling ako. Mahigpit akong kumapit kay Travis.
“Ayoko, Mama.” naluluhang sabi ko.
“I’ll marry your daughter, Ma’am.” Maski ako ay nagulat sa sinabing iyon ni Travis. Awtomatik napaangat ako ng tingin sa kanya. Gumalaw ang muscle nito sa panga, at diresto ang tingin niya kay Mama.
Then, his pitch-black eyes met mine.
“Marry me, Candace.” It’s an order more than a question.
Nagsimula ng magtubig ang mata ko, at nag-uunahan sa pagpatak ang luha. Pakiwari ko ay naririnig din niya ang lakas ng tibok ng puso ko.
“No, Candace!” angil ni Mama. Hindi ko siya pinansin. Sinuway siya ni Papa.
Sa kabila ng mga luha, my lips stretch into a sweet smile. Pinahid ng kanyang hinlalaki ang basang pisngi ko.
“Y-yes… Yes…. I’ll marry you, Trav.”
Sinuklian niya ng ngiti ang ngiti ko, at niyakap ako ng mahigpit.
“I can’t take this anymore! Your daughter is crazy, Alfonso. Kausapin mo ‘yan.” Narinig ko na lang ang huni ng takong na suot ni Mama palabas ng bahay.
Tama ka, Mama. I’m crazy…. I’m crazy inlove with this man. My man.
“Candace, anak.” tinig ni Papa.
Kumalas ako ng yakap kay Travis para harapin ko siya, at walang sabing niyakap siya ng mahigpit.
“I’m sorry, Papa, kung hindi ko sinunod ang gusto niyo. Alam kong ginawa niyo lang iyon para akin pero ito po… siya ang gusto ko… ang nakakapagsaya sa akin.”
“Hush, sweetheart. Makita kitang masaya ay sapat na iyon sa akin para ikapanatag ng kalooban ko. Sa nakikita ko ngayon, I know you are in the right path.”
“Thank you, Papa. Paano si Mama?” kahit ganoon si Mama, she’s still my mother. Nag-aalala pa rin ko sa kanya.
“Don’t worry about her. Ako na ang bahala sa Mama mo. Kaunting kalabit ko lang doon, bibigay din ‘yon.” natatawang sabi ni Papa. Napangiti na lang din ako sabay kalas ng yakap sa kanya.
Lumapit sa amin...

si Travis, galing siya sa pakikipag-usap sa mga magulang niya kanina.
“You have our blessings, anak.” sabay tapik ni Papa sa balikat ni Travis.
“Thank you, Sir. Ipapangako kong hindi ko sasaktan ang anak niyo.”
“I trust you with my daughter.” aniya kay Travis.
Tinungo niya ang kinaroroonan ng mag-asawang Gellego pagkatapos.
“Inunahan mo pa ako, huh.” Nakangising sabi ni Kuya Dartian.
I smiled. Niyakap ko siya. “Thank you, Kuya.”
“Deserved mo maging masaya, Candace.”
Nilingon niya si Travis. He tapped Travis’ brod shoulder. “Take care of my sister.”
Travis nodded.
“Where are we going, Travis?” tanong ko. Kanina pa umuwi sila Papa. Hinayaan na niya ako kay Travis.
“Gusto kang makita ni Lola.” naramdaman ko ang bigat ng kanyang braso sa balikat ko nang akbayan niya ako.
Awtomatik naman pumulupot ang braso ko sa baywang niya. “Where is she?”
“Yllagrosa.”
Excited akong tumango, at hindi na muling nagtanong pa. Gusto ko rin siyang makita. Miss ko na siya. I always have this warmed heart for elderly. Well, lahat naman tayo may ganoong affection sa mga matatanda.
He opened the door, and I let myself get in.
“Thanks,” I winked at him.
He chuckled. “Welcome, baby.”
Umikot siya at puwesto sa driver’s seat. Ini-start ang ignition, at tinungo na namin ang daan papuntang Yllagrosa.
I wanted to talk to my Mother first before the preparation of our wedding.
Gusto ko munang ayusin ang lahat sa pagitan namin ni Mama, at madadaan lang iyon sa maayos na usapan. I also want her consent and blessings.
Tumunog ang cellphone ko. Tumatawag si Bana, sinagot ko ito.
“My God, you’re engage now! Congrats! Oh, My!”
Agad kong inilayo ang cellphone sa aking tainga dahil sa malakas na boses ni Bana. I didn’t even have the chance to utter a single words dahil agad siyang nagpa-ulan ng maraming salita.
And wait… did I hear it right? Congrats? Paano niya alam? Bukod sa dalawang pamilya namin ni Travis ang nakakaalam, wala ng iba.
“Keith told me,” tila nabasa niya ang nasa isip ko.
Maayos na rin sila ni Keith. Pagkatapos nang pag-uusap namin ni Keith no’n ay naulit muli ang pag-uusap namin pero kasali na si Bana. We cried. Pinatawad na namin siya at ganoon din siya sa amin. Hindi pa huli ang lahat para ibalik ulit ang pagkakaibigan namin. We are okay now.
“Oh my, you’re engage now!”
Nakikinig lang ako sa mga pinagsasabi niya sa kabilang linya. Napangiti na lang ako sa tuwa sa tinig niya.
“Take a picture of your engagement ring, Candace, and send it to me. Ipakita ko kay Kedric para naman makaramdam ang gagong ‘yon. God! wala ata siyang balak pakasalan ako,” huminto muna siya saglit.
“Send mo agad sa akin ha! I’m so happy for you, Candace.”
Unti-unting napawi ang ngiti sa labi ko. Palihim na hinaplos ng hinlalaki ko ang palasingsingan ko. No ring.
Stop thinking negative, Candace. So what kung wala kang engagement ring. Ang mahalaga ihaharap ka sa altar ng lalaking mahal mo at mahal ka. Hindi naman nababase sa singsing ang pagsasama niyong dalawa. Hindi naman doon nahuhugot ang pagmamahalan niyong dalawa. It’s just a sign that you are engage now… Ang binubulong ng isip ko.
Ngunit iba pa rin kapag meron ka nito. You feel special when you have it on your ring finger. It’s symbolizes love, Candace… Sabi naman ng kagustuhan ng puso ko.
Tila sila nag-aaway at ayaw magpatalo. Ano ba talaga dapat?
“How are you and Kedric?” sinadya kong iniba ang usapan dahil sa totoo lang hindi ko alam ang sasabihin ko kay Bana. Lalo na dahil wala akong maibigay na litrato ng engagement ring ko.
“Okay lang. Getting stronger pa rin naman kami.” sinundan niya iyon ng matinis na hagikgik.
Napangiti na din ako para sa kanilang dalawa. Buong akala ko ayaw ni Bana kay Kedric noon, dahil iyon ang palaging sinasabi niya tuwing magka-usap kami sa cellphone o chat man lang. Nakalimutan kong mahina pala sa gwapo itong kaibigan ko. Tapos, tumawag siya ng hatinggabi para lang sabihin sa akin na sila na!
“Paalam na. Nandito iyong boss ko, galit na naman. I’ll call you later, okay? And, congrats again. Bye!”
“Thanks. Bye, Bana.” Napailing na lang ako sa kanya. Nasa trabaho pala siya at ganoon na lang kalakas ang boses niya. Talagang magagalit ang boss niya.
Bumaling ako kay Travis, nasa daan ang tingin nito.
“Sinabi mo kay Keith?” tanong ko. Kahit hindi ko kumpletuhin ang tanong, siguradong alam niya ang tinutukoy ko.
He took a glanced at me, “Kay Lola, siguro sinabi kay Keith. Magkasama sila ngayon. Bakit?”
“Nothing.”
I sighed. I looked at my ring finger again. Gumugulo talaga sa isipan ko iyong naging takbo ng usapan namin ni Bana.