TWO HEARTS BENEATH THE MOON
Kabanata 5
Tahimik, yabag ng sapatos, huni ng pagbuklat ng aklat ang tanging naririnig ko dito sa library.
Nakasimangot akong tumayo ng walang ginawang ingay. Kinuha ang apat na libro upang palitan ng iba nang hindi ko mahanap ang pinapahanap ng Prof. namin sa Basic Grammar! Kung ano pa ‘yung minor subject… sila pa ‘yung nakikipag-unahan sa mga major!
Makalipas ang ilang segundo, bumalik ako ulit sa dati kong inuupuan bitbit ang may kabigatang tatlong libro.
Dumako ang tingin ko kila Keith at Bana. Seryosong nagsusulat si Keith sa notebook nito, si Bana naman ginawa atang tulugan ang library, nakasaksak ang earbuds sa tainga niya.
I wonder kung tapos na ba ni Bana ang pinapagawa ng aming Prof.? Kung tam*d ako, mas lalong dumoble ang katamar*n ni Bana sa’kin.
I scanned all the books. Parang gustong sumabog ang utak ko ng hindi ko pa rin mahanap iyon. Inilagay ang ilan takas kong buhok sa likod ng aking tainga. Kinagat ang pang-ibabang labi, tila doon ibinuhos ang frustation na nararamdaman.
Nang matapos ako, Bana’s sleepy head lifted, kinusot pa nito ang mga mata’t nag-inat.
Tumingin siya sa’kin, “Tapos ka na? Pakopya ako.” Nakangiting sabi niya.
Tumango nalang ako.
I took out my phone inside the pocket of my skirt. There’s no text, all clear, like the bright light of wednesday, August. Napatingin ako sa labas, sa may bintana kami nakapwesto, kita ang iilang estudyanteng nakakalat sa paligid, ang iba ay kasalukuyang nagkla-klase. Sumasayaw ang mga hulog na dahon dahil sa kagagawan ng ihip ng hangin. Sinundan ko ng tingin ang ibang dahon papuntang kanluran.
The view of the dancing leaves was replaced by a shadow. Inangat ko ang ulo upang tignan kung sino ang mapangahas na humarang sa pinapanuod ko.
“A-hm. Pwedeng magpaturo, Candace?” Si Hiron, classmate namin. Sabay kamot sa batok.
“Ako? Bakit?” Hindi makapaniwalang itinuro ko pa ang sarili ko.
Bakit hindi si Keith? Eh mas magaling siya kesa sa’kin? Sa pagkakaalam ko, palagi namang present itong si Hiron sa klase, kaya alam kong alam niyang si Keith ang palaging nasa una pagdating sa academics.
“Oo. Ikaw nga.” He said like a shy little boy. Narinig kong kumanta si Bana, pero boses nanunukso iyon! Nakisama pa si Keith!
Tumikhim ako’t marahang tumango. May ibubuga naman ako kahit ganito ako katamad mag-aral. Umurong ako ng kunti para may maupuan...

siya.
Umupo siya sa tabi ko, inilabas ang notebook mula sa kanyang bag. Hiron pointed the lesson he doesn’t understand, kahapon iyon itinuro sa’min.
Sa subject ni Ma’am Elyneia iyon! Ganado ko siyang tinuruan. Sinagot ko lahat ang mga katanungan niya.
“Naintindihan mo ba?” Tanong ko ng mapansin kong nakatitig lang siya sa’kin. I snapped my fingers to bring him back in present.
“Huh? O-oo. Crush k-kita.” Wala sa sariling naibulalas niya. Tumaas ang isang kilay ko ng pinagtagpi-tagpi ko ang mga kinikilos niya, simula nung lumapit siya’t sa sinabi niya kanina lamang!
“You understand the lesson. Do you?” Mataray kong tanong. Nahihiyang napayuko siya, wala naman akong maipipintas kay Hiron. Sa katunayan nga, gwapo siya, matangkad, at hindi tapon ang utak. Nagulat lang talaga ako ng magpaturo siya sa’kin, eh may laman naman utak niya! Hindi ko alam na may intensyon pala siya sa paglapit sa’kin!
Maya’t maya ay umangat ang ulo niya. “Totoo ‘yun, Candace. Gusto kita.” Walang prenong pag-amin niya. Wala akong mahanap na salita. Hindi ito unang beses na may lalaking umamin ng nararamdaman nila para sa’kin. Sorry to say but my heart belongs only to him. Huli na para sa iba dahil hindi ko na iyon kayang ibigay pa kanino man.
Nang akmang ibubuka ko ang bibig ko para magsalita ay umingay ang phone ko.
Saglit kong tinignan kung sino ang nagtext, baka sakaling emergency. Lumaki ang singkit kong mata nang makita ko ang pangalan niyang nakarehistro sa screen ng phone ko.
Tumibok ang puso ko ng husto na hindi ko halos naramdaman man lang sa mga taong umamin ng kanilang pag-ibig sa’kin.
Kay Travis lang.
Binuksan ko ang bagong padala niyang mensahe. Tatlong araw na ang nakalipas ng kami’y magpalitan ng mensahe sa isa’t-isa.
Travis:
Who are you with, Candace?
Tumagal ang tingin ko doon, at unti-unting umangat ang ulo para tignan si Hiron na matamang pinapanuod ang bawat galaw ko. Pagkatapos, bumalik ulit sa phone ang atensyon ko.
Sinuri ko ang paligid, baka sakaling makita si Travis. Pero ni anino niya ay ‘di ko makita. Nasaan siya? Bakit niya tinatanong kung sino ang kasama ko? Bakit parang may nahimigan akong ka-kaiba sa text niya?
And the back of my mind says, Travis was jealous!
In a girlish heart, as my heart beats pounding crazil* inside my chest, I’d honestly believed that he loved me as I loved him