What a Girl wants 💕🥰
🍬 CHAPTER SEVENTEEN 🍬
PINASADAHAN uli ni Claribelle ng tingin ang babae na parang manang sa suot na mahabang damit. Kung napasama pa, parang mananakot ito sa isang horror film. Malayo sa itsura ng guwapo at makisig na matinee idol.
“Reymart? Ikaw talaga yan?”
Inalis nito ang salamin at pilit na ngumiti. “Ako nga. Tignan mo ang dimples ko.”
Humagalpak siya ng tawa. “Mukha kang mananakot sa hallway ng ospital. Malayo pa naman ang Halloween.”
“Kailangan kong mag-disguise para madalaw ka. Tapos pagtatawanan mo pa ako,” naiinis na sabi nito at ibinalik ang salamin.
“Kasi naman, kahit na nakakatakot ang itsura mo, mas maganda ka pa sa akin. Saan mo naman nahalungkat yang damit mo?”
“Ipinahiram sa akin ng asawa ni Mang Rodolfo. Kailangan ko raw mag-disguise para hindi ako makilala.” Nagdilim ang mukha ni Reymart nang magpatuloy sa pagtawa si Claribelle habang sapo ang dibdib. “Sige, tumawa ka pa. Magwo-walk out na ako dito.”
“Ito naman. Ang bilis namang magtampo.”
“Hubarin mo na yan, Reymart. Hindi titigil sa katatawa si Claribelle hangga’t hindi mo tinatanggal ang wig mo,” sabi ni Aling Myrna.
Sumunod si Reymart at noon lang nakita ni Claribelle ang totoong kaguwapuhan nito.
“Matutulog na ako. Ikaw na ang bahala sa anak ko. Tandaan mo na mag-iikot ang nurse matapos ang isang oras,” sabi ng nanay niya.
“Isang oras?” tanong niya. Ang ibig sabihin ay hindi agad aalis si Reymart?
“Dito muna ako.” Umupo si Reymart sa kanyang tabi at hinawakan ang kamay niya. “Kumusta ka na?”
“Mas mabuti na ang pakiramdam ko,” nakangiting sabi ni Claribelle. Kahit pa siguro kinukumbulsiyon siya sa sakit, gaganda ang pakiramdam niya kapag dinalaw ni Reymart.
Parang hindi ito kumbinsido sa sagot niya at hinipo pa ang kanyang noo. “Mataas pa rin ang lagnat mo. Pasaway ka kasi.”
“Ano naman ang gusto mong gawin ko? Umuwi na lang dahil nabasa ako ng ulan? Nandito ka ba para sermunan na naman ako?”
“Dinadalaw kita. Mula nang makita kitang basang-basa, hindi na ako matahimik.” Umabot ito ng isang orange 🍊 sa basket na nasa bedside table at binalatan.
“Alam ko, na kailangan kitang dalawin. Hindi ako makakapagtrabaho nang mabuti hangga’t di ko alam na okay ka.”
“Pero baka may makakita sa iyo. Saka ano na lang ang sasabihin ni Tita Gina kapag nalamang wala ka? Magagalit iyon tiyak.” Ayaw ni Claribelle na magkasira na naman si Reymart at ang nanay nito. Kahit pa hindi sila magkasundo ni Tita Gina, nanay pa rin ito ng lalaking mahal niya. Kahit pagbali-baliktarin pa ang mundo, kapakanan lang din ni Reymart ang iniisip nito.
Ngumiti si Reymart. “Kahahatid ko lang kay Mommy sa airport. Pupunta siyang Paris. One week siyang mawawala.”
“Umalis siya kahit na lumabas ang isyu ng concert kagabi?” Himala. Hindi basta-basta iniiwan ni Tita Gina si Reymart.
“She won’t miss shopping in Paris. Saka hindi naman natin kasalanan na nagkasama tayo sa stage kagabi. Coincidence lang na tayo ang unang nadala ng crowd sa stage,” paliwanag ng lalaki at sinubuan siya ng orange.
“Parang tadhana,” sabi ni Claribelle at hinaplos ang pisngi ng binata. “Hindi lang ako makapaniwala na nagkaharap tayo kagabi. At ngayon, nandito ka rin. Bakit kailangan nating pahirapan ang sarili natin? Alam mong malabo na tayo.”
Hinawakan ni Reymart ang kamay niya at hinalikan. “Dahil mas nahihirapan ako kung lagi kong dadayain ang sarili ko. It is bad enough that I have to pretend. That I have to hide to everyone who’s inside my heart. Pero ikaw ang mahal ko. Kahit sa pagkakataong ito, hayaan mo naman akong iparamdam sa iyo na mahal kita.”
Pumikit si Claribelle nang isa-isang halikan ni Reymart ang kanyang mga daliri. Ipinapaalala lang ng lalaki kung bakit niya ito minahal noon at kung bakit nai-in love na naman siya rito. At parang ginagawa nitong imposible para sa kanya na kalimutan ito.
“Alam mo namang hindi na tayo pwedeng bumalik sa dati,” usal ni Claribelle.
“I am not asking you for anything. Hindi ko hinihiling na bumalik ka sa akin. Parang masyado nang imposible para magkasama tayong dalawa ngayon. But I want to be with you. Kahit ngayon lang. Kahit mabantayan lang kita ngayong may sakit ka. Pwede bang ngayong gabi lang, kalimutan mo muna na nasa magkalaban tayong istasyon o ayaw ng mundo na magkasama tayo? Let’s just be…. Reymart and Claribelle. Gaya dati. Gaya noong masaya pa tayo at walang mga rules na kailangang maghiwalay sa atin.”
“Parang ordinaryong tao lang?” tanong niya.
“Yes. Gaya noong ako ang unang pumakyaw ng pastillas mo.”
Tumango si Claribelle. Gusto rin niya iyon. Gusto niyang makasama si Reymart. Gusto niyang malaya silang magkasama nang walang gagawa ng isyu. Wala silang pakialam sa buong mundo ngayon. Ang mahalaga lang ay magkasama sila.
🍬🍬🍬🍬🍬🍬🍬🍬🍬🍬🍬🍬
NAKAYUKYOK si Reymart sa kama habang nakatitig lang ito kay Claribelle at pinakikinggan ang masasayang experience niya sa mansiyon, pati na rin ang mga bagong natutunan sa production. Hindi niya binabanggit ang tungkol sa kanyang mga manliligaw. Hinaplos niya ang buhok ng binata.
“Salamat sa pag-aalala mo sa akin kahapon. S-sorry kung nainis ako sa iyo. Inaalala mo ako pero ikaw naman itong may ibang kasamang date,” sabi ni Claribelle at hindi naiwasang tumirik ang mga mata.
“Hindi ko naman gagawin yon kung hindi ko nakitang walang pakialam sa iyo ang mga manliligaw mo. Masyado silang busy sa concert, nakalimutan ka na nila. Nakalimutan nilang ikaw ang pinakaimportante kaya ka nandoon.” Hinaplos nito ang dulo ng kanyang ilong. “Bago nila unahin ang sarili nila, ikaw muna ang dapat nilang intindihin. Huwag mong sabihin na ikino-consider mo na isa sa kanila ang magiging totoong boyfriend mo?”
“No. Alam mo naman na laro lang ang lahat ng yon. Oh, gusto mong marinig mula sa akin na walang makakatalo sa iyo pagdating sa pag-aalaga sa akin?” sabi ni Claribelle at naghahamong tumango.
Umayos ng upo si Reymart. “Alam ko naman na hindi ako perpektong boyfriend. At some point, I made you feel neglected and unimportant. Pero hindi kita hahayaang mabasa sa ulan habang nagpapakasaya sa concert. Kahit na ako ang mabasa at magkasakit, basta safe ka lang.”
“Pinatunayan mo iyon kagabi.” Hindi na lang binanggit ni Claribelle na napagalitan ang mga manliligaw niya dahil ipinamukha ni Reymart sa lahat kung gaano ka-incompetent ang mga ito pagdating sa babaeng nililigawan. Dahil walang makakatalo sa totoong pusong nagmamahal. “Thank you, Reymart.”
“Sa jacket? Wala yon.”
“Hindi. Dahil nandito ka. Dahil mahal mo pa rin ako. Mas madali kung tatalikuran mo na lang ako, magkukunwari ka na hindi mo ako kilala. Delikado ang ginagawa mong pakikipagkita sa akin pero nandito ka pa rin. It is just...

weird.”
Kumunot ang noo ni Reymart. “Bakit naman weird?”
“Mula nang mag-break tayo, parang mas marami ka pang oras para sa akin.”
“Siguro, kapag nandiyang ang isang tao sa tabi mo, akala mo hindi siya mawawala. Mare-realize lang ng isang tao ang kahalagahan ng isang tao o bagay sa kanya kapag wala na. Hindi ko inaasahan na babalik ka sa akin pero mas malaki ang pagsisisihan ko kung wala ako sa tabi mo sa ganitong pagkakataon. Na hindi kita naprotektahan sa abot ng makakaya ko. And I will try my best to spend more time with you.”
Naging seryoso si Claribelle. “This is dangerous, Reymart. Hindi na tayo dapat na nagkikita.” It was tempting. Pero kailangang may malinaw ang isip sa kanilang dalawa.
“Do you want me to stop?”
“A-ayoko. Pero……”
“Then enough of your worries.” Hinalikan ni Reymart ang dulo ng ilong niya. “Magpahinga ka na. Kailangan mo ng lakas.”
Napansin ni Claribelle na namumungay na rin ang mga mata nito. “Inaantok ka na rin. Hindi ka pa ba uuwi? Busy ka rin dahil may trabaho ka.”
“Dito lang ako sa tabi mo para bantayan ka. Huwag mong intindihin ang trabaho ko. Ako na ang bahala don.” Inayos ni Reymart ang jacket na ipinahiram sa kanya. “Goodnight, Claribelle.”
Nakangiting pumikit si Claribelle habang hinahaplos ng binata ang buhok niya at nagha-hum ng kanta. Hindi niya ipagkakait sa sarili ang ganoong pagkakataon. Hindi niya ipagkakait sa sarili ang pagkakataong sumaya kahit pansamantala.
🍬🍬🍬🍬🍬🍬🍬🍬🍬🍬🍬
“I’LL NEVER go… far away from you… 🎶🎶🎶 Even the sky will… tell you… 🎙️🎙️🎶🎶🎶 that I need you so….” kanta ni Claribelle habang gumagawa ng card ng mga boys para sa fund-raising nila sa dating game. Ibebenta ang mga card na may painting nila para makaipon ng pondo para sa mga inaabusong babae at mga bata.
Nang nagdaang araw ay dumalaw sila sa isang rescue center para sa mga bata at kababaihan at in-entertain ang mga ito. Isa sa nagustuhan ni Claribelle sa dating game na iyon ay ang pagpapakita ng respeto sa mga babae. Kung paanong ipinaiintindi sa mga lalaki ang tamang pagtrato sa mga babae. At sa palagay niya ay eye opener iyon sa kanilang lahat, lalo na’t nalaman nila na si Gerlan pala ay nasaksihan kung paanong saktan ng ama ang nanay nito. Tumakas ang nanay ni Gerlan kasama ito at lumaki sa probinsiya.
“Hindi ka ba napapagod?” tanong ni Vincent kay Claribelle. “Kagagaling mo lang sa sakit kaya alalay lang.”
“Okay na ako,” paniniguro ni Claribelle. Nang dalawin siya ni Reymart, kinabukasan ay okay na siya.
Alas-singko ng umaga umalis si Reymart. Hindi doon nagtapos ang lahat dahil may ipinadala sa kanyang link si Totoy Biloy. Iyon pala ay nag-upload si Reymart ng video kagabi habang naggigitara at kumakanta ng “I’ll Never Go” ng Neocolours. Hindi man nito sinabi kung para kanino ang kanta ay alam ni Claribelle na para sa kanya iyon. Pero siyempre, inisip ng mga fans nina Reymart at Darling na ang huli ang kinakantahan. Nag-comment pa si Darling na kinikilig at nagpasalamat sa binata.
(Assuming much.) 🙄😁💔
Walang pakialam si Claribelle kung anuman ang sabihin ng iba. Basta ang alam niya, siya pa rin ang gusto ng binata. Hindi niya alam kung may patutunguhan ang ginagawa nila. Basta ang alam niya, iyon ang totoong nararamdaman nila. Mahal pa rin nila ang isa’t isa at hindi nila pwedeng dayain iyon. At iyon ang nagpapasaya sa kanila.
“Oo nga. Kanina ka pa kanta nang kanta,” sabi ni Jaime. “Pati tuloy kami LSS na dito.”
“Ako rin. LSS din ako sa video ni Reymart Ferrer,” biglang sabi ni Abegail na nakatayo sa ibaba ng hagdan at nag-o-observe sa kanila.
Napalunok si Claribelle at patay-malisyang bumalik sa ginagawa. Naramdaman agad niya ang tensiyon ng mga tao sa paligid.
“Reymart na naman,” malungkot na sabi ni Warren. “Lagi na lang si Reymart.”
“Bakit ba pakiramdam namin kakompitensiya namin si Reymart Ferrer kahit hindi naman siya kasali dito?” tanong ni Dave na karaniwang mature sa mga isyu pero naapektuhan din sa pagkakabanggit sa lalaki.
“Naku! Wala naman yong si Reymart. Mas maganda pa ang boses ni Gerlan doon,” sabi ni Claribelle at nag-thumbs-up 👍 sa lalaki.
Nagningning ang mga mata ni Gerlan. “Talaga? Ibig sabihin, nagugustuhan mo na ako?” umaasam na tanong nito.
“Hoy! Walang ganyanan!” kontra ni Vincent. “Hayaan natin si Claribelle na magdesisyon para sa sarili niya sa tamang panahon.”
Napakamot si Gerlan sa ulo. “Gusto ko lang naman ng pag-asa.”
Hindi nakakibo si Claribelle, lalo na nang pati ang ibang mga manliligaw niya ay nanahimik at napaisip. Drat! Ang iba sa mga ito ay nagkakaroon na ng totoong feelings sa kanya. They were actually expecting her to do the same. Dapat ba niyang kausapin ang mga ito tungkol sa totoo niyang nararamdaman? Na mahal pa rin niya ang kanyang ex-boyfriend at isang laro lang ang lahat ng ito.
Mayamaya pa, dumating na ang host na si Vhon para mai-present nila isa-isa ang mga nagawang design at i-encourage ang mga tao na bumili ng mga gawa nilang card para makatulong sa mga rescue center.
“Gusto niyo pa rin bang makatulong sa kababaihan at mga batang naabuso?” tanong ni Vhon. “Ihanda niyo na ang talent ninyo dahil makakasama kayo sa charity ball bukas para sa Helping Hands Foundation.”
Nagpalakpakan ang lahat.
“Ibig sabihin, dapat maganda ang isusuot natin. Parang sa Star Magic Ball,” excited na sabi ni Vincent.
“Oo. Yong naka-tuxedo. Siguradong hawig ako ni Coco Martin,” sabi ni Warren.
“Magpa-participate kayo sa auction para makatulong sa mga nangangailangan. Kaya gusto kong malaman kung anong talent o skills ninyo ang pwede ninyong i-contribute,” sabi ni Vhon.
“Kasali ka rin ba sa auction?” tanong ni Claribelle kay Vhon.
Itinuro ni Vhon ang sarili.
“Ako? No! I….”
“Come on, brother! You must give them a hand,” sabi ni Jaime. “Siguro naman kapag nag-volunteer ka, hindi sila tatanggi. You are Vhon Peczon.”
“Vhon! Vhon! Vhon!” cheer nilang lahat.
Itinaas ng host ang isang kamay. “Fine! I will sign up!”
“Basta talent ko ang kanta. Manghaharana ako sa loob ng isang oras,” sabi ni Gerlan.
“Baka inaasahan nilang gagawa ako ng pastillas,” sabi ni Claribelle.
“Yours is a dinner date,” sabi ni Vhon. “The boys can also participate if they want to. Basta ba may pera.”
“Sa iyo ako magbi-bid, Vhon!” kinikilig na sabi ni Edmark.
Napaisip si Claribelle kung sasali rin si Reymart o pupunta man lang sa charity ball. She wished she could see him. Kahit hindi sila magkausap. Masaya na siya roon
——————–
Hanggang dito lang muna. Kasi busy na naman ako 😅😅
May happy ending Kaya sila Reymart at Claribelle sa huli?.