EPILOGUE ____
KATE’s POV:
TODAY is our wedding day.
Annulled na ang kasal nila David at Katrina, kaya tinuloy na ulit namin ang kasal na pinangarap naming dalawa.
Ang daming nangyari sa love story namin ng lalaki.
But still, kami pa rin hanggang dulo.
Marami man ang sumira sa amin.
Pero kaakibat no’n, lahat sila nagbago.
Si Derick, he contiue his passion.
Pinalago niya ang kompanya kahit siya lang mag-isa. Hindi ko naman pinagdamot sa kanya si Michael dahil may karapatan siya sa bata.
Si Edward naman, nagpapagaling pa siya sa hospital.
Nagpapasalamat din ako sa kanya dahil maayos ang trato niya sa anak ko, nung wala ako sa tabi nito.
May mabuting kalooban din pala ang binata na ngayon ay kapatid na rin ang turing ko.
So here I am, walking in the red carpet patungo sa mismong altar.
Suot ko ang mahabang gown habang hawak ko ang bulaklak.
Hindi ko mapigilan ang luha na pumapatak mula sa aking mata.
This is the tears of joy na sinasabi nila.
At legit nga na ganito ang mararamdaman mo kapag ikakasal ka.
Napadako naman ang tingin ko sa kaliwang banda kung saan nando’n sila Deo, Katrina at ang mommy ni Gino na magiging mama ko na rin.
Yes, invited silang lahat.
Pinili nilang pumunta sa kasal ko kahit na may mga posas sila.
Kailangan kasi nilang pagbayaran ang kasalanan na ‘yon dahil labag ito sa batas.
Hindi ko rin maiwasan na malungkot para sa kapatid ko.
I saw on her eyes the sadness and jealous na tila nasasaktan siya sa nakikita niya.
Hindi ko naman siya masisisi dahil minahal nito ng husto si David.
Siya ang nauna, kaysa sa akin.
Pero gano’n talaga, kahit nauna ka pa sa buhay niya, hindi ka pa rin sigurado na ikaw ang makakasama niya sa huli.
She’s the first, but I’m the last.
At sobrang sakit ‘yon sa side niya na makita si David na ikakasal sa akin.
And all I can say, I’m...
it was so nice to read again and again your story i love it author,,
❤️
thank u for the very noce story author