Gulat siyang napabangon ng makita ang isang taong nakatayo sa tapat ng bintana sa loob ng kwarto niya… Halos tumindig ang balahibo niya dahil sa takot at kaba ng sandaling yun.
“S-sino ka-?” Kinakabahan niyang tanong dito.
Hindi ito sumagot bagkus ay lumapit ito ng bahagya sa kanya na lalong nagpakaba sa kanya. Napaurong siya at napatayo na sa higaan niya.
“Stay away from me..!” Halos pasigaw na niyang sabi.
“Come with me” wika nito sa kanya.
“No! Who are you?” Wika niya at nagsimula ng lumiwanag ang mata niya..
Ang boses nito ay kilala niya ngunit ayaw niyang paniwalaan ang sinasabi ng isip niya. Dahil hindi magsusuot ng ganun si Mark…
“Don’t be afraid… I won’t hurt you like what I promise before” wika pa nito.
“No, your lying… You’re not Mark Farwell” matapang na sagot niya dito.
“I am not lying to you” wika nito at lumapit pa sa kanya.
Nakita niya ang mga mata nito, na kulay pula… Pula tulad ng sa mga napapanood niya sa TV kapag bampira ang pinaguusapan…
“You’re not Mark Farwell!” Sigaw na niya…
“Believe me Angela please” wika nito na nagawa ng yakapin siya bago pa siya makalabas ng kwarto niya.
“Who are you??” Tanong niya ulit dito…
Umalis ito sa pagkakayakap at hawakan ang mukha niya ng dalawang palad nito. Si Mark talaga ang kaharap niya ngunit ibang iba ito sa Mark na nakilala niya at nakasama mula pagkabata…
“I am a guardian of Blue Sea -Yan Suemi (the real name of Mark as a guardian), the sea where Tatang trained you for almost a decade, but since then I know you before they get and take care for you…” paliwanag nito.
“How did you know about me…” Tanong niya na kahit papaano ay nabawasan ng kaba ang puso niya.
“I was wondering before, I want to feel what children’s feels...

when they are going to the beach with their family, play and swim. Everyday I saw different children… And I decided to disguise myself as a kid and pretend that I lost in the middle of the sea because of the storm… Tatang is the first who saw me…” Paliwanag nito.
“Then?” Wika niya.
“Then Tatang bring me into their home and I found out that they don’t have a child… I feel sad when I knew it, so they decided to adopt me without knowing my real identity… But it wasn’t easy at all, I feel weak so I have to go back to the sea when they are not around, five minutes is enough to build my strength again, so that’s why sometimes I am not with you but after all I can stay longer now in land because of you… And I didn’t expect that kind of strength you have until now, so I decided to keep an eye on you and make sure your safe. You’re Grandma Marta is right, I know her since then… I keep my feeling all along because you’re still a human and doesn’t like me who lives for a very long time… ” He added.
Nagulat siya ng marinig ang mga sinasabi nito… Kailanman Hindi niya binanggit ang pangalan ng Lola Marta niya… At oo naaalala niya sa tuwing hindi niya ito nakikita sa bahay ng mga Farwell ay umiiyak siya agad… Hindi naman alam ng Tatang niya, minsan nakikita na lang niya itong nasa tabing dagat at nakatingin sa kawalan.
Muli siyang yakapin nito at hindi niya namalayan ang pagdaloy ng luha niya…
“I’m sorry if I didn’t tell you the truth, I wish you forgive me” wika nito.
Yumakap na lang siya dito ng mahigpit, hindi niya alam kung ano ang sasabihin dito…
❤️❤️✌️🤦
Sorry for late update again😁