THE PRETENDER CHAPTER 1


Author: Aiza Rebuyas
Genre: Romance, Teen fiction
Username: ✨ @iamshashawinaver_2_0 ✨
—–CHAPTER 1 ——-
Beauty’s POV
“Life is a challenge, the unexpected one. We don’t know what would happen next we just have to say ‘life must go on’. But what if the society your within is full of pretentious people. How can you live your life without knowing whom to trust and believe.”
Well by the way baka kung saan saan pa makarating ang ating usapan.
I’m Beauty Mendez Corpuz, 16 years of age, pure Filipina but living in London.
My name is Beauty but I’m not that beautiful not ugly either. We move here because my family running a growing business. Mas pinili kong sumama kami ni Grandpa kasi I want my family to be complete everyday.
Sino ba namang ayaw ng buong pamilya diba?
“Sweetie the breakfast is ready, hurry come here!” sigaw ni Mommy
“Mom?” medyo taas kilay akong bumaba
Actually alam ko na kung anong oras ang kainan, so no need to shout it’s just useless.
“Not really a good morning Mom, Dad and Grandpa~~~” well never akong magmamaldita kay Grandpa because you know,,, I’m Grandpa’s only little Princess.
“Morning Darling” bati ni Daddy
“Mornin'” tubol tubolan naman ako
minsan kasi gusto ko lang magpabebe
I’m Beauty sometimes sweet sometimes bitter and sour. ewwww!
“Bye all, I’m heading to school”
sabay hug sa kanila
“Kuya Robert I’m sorry for taking so long” sabi ko sa personal driver namin
“Hindi naman po masyado ma’am” magalang nyang sabi
“Kuya for all this 6 years, I told you to not call me ma’am, just call me Ms. Beauty.” sabi ko sa kanya ng mahinahon
Habang umaandar ang sasakyan napapatingin ako sa labas, no doubt London is beautiful. But— for now I have to stop daydreaming.
Nakarating ako sa Chanson University ng maayos as you can imagine, this University is the famous one there’s a lot of student that came from rich family, actresses, models and so whatever.
But honestly most of them are bitches and jerks. Reality is reality and I have to face it. Ang mga estudyante rito ay may mga kaka-ibang katangian na pwedeng ipagmalaki. Pero ako? I’m just a simple girl wants a simple life, don’t wanna give others a huge expectation about myself, Para kapag nagkamali ako, iisipin lang nila na normal lang na magkamali ako.
Well, oh here talking about bitch here’s my friend Chesca “Hi Beau, wazzup?”
“Well, still bitch” nahawa sayo tarantado!
“Hey ladies” Mr. Daniel
sya ang huling kabigan na babati sakin kasi sa pagkakaalam ko dalawa lang naman kaibigan ko dito. But, I’m happy to be with real one not with other plastic stupid friends.
After class we went to our favorite spot not the library but the Chanson Mini Garden, we’re here to scape from the toxic world.
Sa kalagitnaan ng pagmumuni-muni namin, heto si Chesca nang-aayang pumunta ng cafeteria. Para sa kaalaman ng lahat isa syang Lamonera queen.
“What’s your order Beau?” tanong ni Daniel SAKEN PERO—
“Pizza slice,Black forest milktea and a Piece of cake, thank you!” saad ng Lamonera queen na ere
Sabi Beauty hindi Chesca anlaki kaya ng kaibahan nun! Susme naman ganyan ba pag walang jowa malakas lumamon?
Ask yourself, diba wala ka ring jowa?
Oo sabi ko nga wala rin akong jowa pero di ako lamonera noh.tsk!
“You know Chesca—”
“Nope, don’t know yet” pagputol nya sa sasabihin ko palang sana, edi nadagdagan pagkapeste ko sa kanya
“YouKnowIReallyHateYouBitch!!” walang preno kong sabi
Nakakagigil naman talaga kasi
Oh self kalma!
Wait, san ba ako nagagalit na part sa pagiging lamonera ni Chesca or sa hindi ako nakasagot sa tanong ni Daniel? Dapat kasi ako yun eh. Paepal kasi tong gonggong natoh!
Chance ko na sana yun to talk with Daniel.
Hindi naman siguro halatang may pagnanasa ako sa kanya noh?
Sadyang since first day lang naman gusto ko na sya and until now hindi ko pa rin kayang magconfess.
Syempre shunga ako, alam nyo na yun.
“You should confess to him already” ng nakalapat yung bibig nya sa tenga ko
Nangingilabot ako sa narinig ko, may lahing detective ba toh?
O baka detective na aswang? huh kairita!
“Are you nuts?!” I irritated asked
Imposible namang malaman nya dahil nahalata nya kasi...


never akong magpapahalata at ayaw kong ipamukha sa tao na gusto ko sya.
Baby, I’m sorry
I’m not exactly what you had in mind
But please don’t leave
If you stay I promise I will change your mind
And is it too much to ask to just feel wanted
To feel the love I feel for you returned
And is it so wrong to think that you could love me
I guess the problem is that I’m not her
I’m not her
I’m not her
“Hello Grandpa what’s the matter?” takang tanong ko sa kanya
Hindi ko alam kung bakit parang takang taka ako. Eh madalas naman syang tumatawag sakin.
“Can you bring me some comfort food?” mahinahon nyang sabi
“Oh yeah sure” agad ko naman itong binabaan dahil nariyan na si kuya Robert
°°°°°°°°°°
Nakarating kami ng maaga dahil akala mo hinahabol ng tuta si kuya Robert. Wala namang nagsabing magmadali sya.
Malugod kong binuksan ang pintuan at agad hinanap si Grandpa, hindi naman sya mahirap matagpuan dahil madalas itong tumutogtog sa may music room namin. Madalas kaming napaparoon dahil yun ang bonding place namin.
My Grandpa is my buddy.
Not just all about music but also in many things. He is my mentor, tutor, coach or whatever you guys call that. Basta ang alam ko lang my Grandpa is the best. Lahat ng bagay na alam nyang mapagdadaanan ko ay sinasabi nya na.
Advices that I can only get from him. Atensyon na maski sa parents ko hindi ko nakukuha, sa kanya lang talaga. Kaya mahal na mahal ko sya.
“Grandpa san ka?” nakarating na’ko sa music room pero wala sya ron.
Nagpunta naman ako sa kwarto ko para magbihis muna pero akmang malapit na’ko sa pintuan at nakita ko si Grandpa
“Oh Grandpa andyan kalang pala?”
tanong ko sa kanya ng may ngiti sa labi.
Pero ilang sigundo na at wala paring sumasagot sa tanong ko.
Marahil hindi nya ito narinig dahil nakayuko sya sa harap ko. Tinawag ko sya ulit sa pag aakalang nakatulugan nya nalang ako habang nag-aantay sa dala kong pagkain.
Isang minuto…
Dalawang minuto…
Tatlo…
“Grandpa….!” hinawakan ko sya at nilapat ko ang kamay ko sa bandang pulso nya. Dun ko naman napagtantong wala ng buhay ang aking pinakamamahal na Grandpa. Matagal pa bago ko nakumperma iyun dahil sa tv ko lang nakikita ang mga ganyong eksena.
Kaya naman sa pagkakataong ito naranasan ko narin kung panong unti unting gumuho ang aking mundo.
Akala ko tulog lang sya, sana tulog lang sya!…
Nahirapan akong ipasok sa utak ko yung salitang PATAY na sya. Kasi alam kong di ko kaya. I can’t live without Grandpa, He’s my strength, he is my everything. Natulala ako sa ilang pagkakataon habang lumuluha at hinawakan ko si Grandpa. Habang tumatagal unti unting dumidilim ang mundo ko na parang gusto ko nalang sumunod sa kanya.
“Panginoon ko ganun na ba ako kasama para kunin mo sakin si Grandpa…?” binuhos ko ang lakas ko at sinigaw ang katagang iyon
If somebody would say God really mean it.Well I don’t deserve to lost him.
“If you’re not sure in making up decision, think it twice until it becomes clearer than crystal” that was Grandpa’s thought
Yes I know that I have to think wisely but with this fucking situation! Fucking Noooo!!
It’s hurting me
“God here me out, I’m fucking hurt! Losing Grandpa broke me that much”
pilit itinayo ang nanghihina kong katawan
“Are you satisfied now Satan? I am losing my faith to God!”
°°°°°°°
“Are you nuts Mom?!!” tinawagan ko sya ng ilang beses tas ngayon sasabihin nya sa’king kasalanan ko
“Baka kasalanan mo, kasalanan nyo you don’t even pay attention to Grandpa’s sickness” ang alam nyo lang ay magpayaman, para san pa? para san pa kung di naman na masaya?
You’re gaining money while you’re losing your ideal HAPPY FAMILY.
I can’t let that thought out because it’s them to realize.
Somethimes you have to let them realize what they’ve done than saying it out loud.
Permission to post my first story ☺️
Author’s Note:
First story ko po ere at wala pa po akong sapat na kaalaman sa mga rules sa pagsusulat ng stories kaya pagpasensyahan nyo na po, please take care of me☺️






Share On Whatsapp

Leave a Reply






top