STRANGERS TO LOVERS
CHAPTER FIVE
Nagpakawala ako ng marahas na paghinga. Pinanood ko ang ginagawa ni Anna habang patuloy pa rin ako sa pagsasalita. “Yumuko ka kasi. I-bend mo ang mga tuhod mo,” sabi ko kay Anna. Tinuturuan ko siya kung paano magtanim ng tama, kaso matigas ang ulo. Paulit-ulit ko na nga sinasabi pero hindi yata niya pinapakinggan ang mga sinasabi ko.
Tumayo siya ng tuwid at kunot ang noong tumingin sa akin. “Gusto mo bang sumubsob ako dyan sa putik?” Asik niya sa akin.
“Maupo ka na lang kung gusto mo,” inis kong balik sa kanya.
“Uupo ako sa puro germs? Gumaganti ka ba sa ginawa ko kahapon?” Nakataas ang isang kilay na wika niya.
Napasimangot ako. Napatingala ako sa sobrang konsumisyon sa kanya. Akala ko naintindihan na niya ang mga sinabi ko, pero mukhang hindi pa rin niya magets kung bakit ko sa kanya pinapagawa ito.
Gusto niyang bumawi dahil sa ginawa niya sa pagkain na tinapon niya. Dinala ko siya dito at pinagtatanim para maintindihan niya kung gaano kahirap ang magtanim ng kakainin mo. Pero mukhang hindi niya iyon maintindihan dahil sa kakareklamo niya.
Gusto ko lang naman na matuto siya at maintindihan ang pinopoint ko sa kanya. Gusto kong pahalagahan niya ang bawat pagkain na hinahain sa harapan niya. Pero, bakit sakit sa ulo ang napapala ko?
Tumingin ulit ako sa kanya. “Akala ko ba gusto mo bumawi. Ano? Ayaw mo na? Suko ka na?” panghahamon ko sa kanya.
Napakagat-labi siya habang nakatingin sa akin. Para talaga siyang bata. Hindi naman siya inaaway pero yung itsura niya akala mo inaway siya.
Napapa-isip tuloy ako kung ano ba ang ginagawa nito sa buhay at parang wala itong alam sa paghihirap. Lahat ng bagay may reklamo siya.
“Madali lang akong kausap. Kung hindi mo na kaya, umalis ka na dyan at maupo ka na lang doon,” itinuro ko sa kanya ang kubo.
Tumingin siya sa kubo saka muling tumingin sa akin. “Sinabi ko bang hindi ko na kaya? Ang sinasabi ko, baka sumubsob ako sa putik.”
Isa pa sa napansin ko sa ugali niya ay sobrang taas ng pride niya. Ang kagandahan lang sa kanya ay kapag sinabi niya, ginagawa niya talaga. Pinapanindigan niya ang sinasabi niya. Katulad na lang ngayon, kahit kita ko naman na hirap na siya ayaw niya pa ring bumigay.
“Hindi ka susubsob,” paninigurado ko sa kanya.
Huminga siya ng malalim at saka yumuko ulit. Akala ko ay okay na siya. Pero hindi pa nga siya nakakatagal sa pagyuko may reklamo na kaagad.
“Oh my gosh! Ang dumi kaya ng tubig. Is this really safe? Hindi ba ako magkakasakit?” Patuloy sa pagrereklamo niya.
Napabuntong-hininga ako at napahawak sa batok ko. Pakiramdam ko maha-highblood na ako sa babaeng ito. Gusto ko na talagang magsisi na dinala ko siya sa bahay ko.
Ang gusto ko lang naman ay tulungan siya. Nagmamagandang loob lang naman ako. Tapos, ito pa ang makukuha ko. Sakit ng ulo.
Tinalikuran ko siya at lumayo kaunti sa kanya para makapagtanim na din ako. Naririnig ko pa rin siyang nagrereklamo. Hindi kami matatapos nito ng maaga kung puro lang siya reklamo, baka nga wala na siyang magawa sa pagbubunganga niya.
Inabala ko na lang ang sarili ko sa pagtatanim. Kahit naririnig ko pa rin siyang nag-iingay, hindi ko na lang siya pinansin. Marami-rami na din akong naitatanim. Mas marami pa akong maitatanim kung hindi ko talaga papansinin si Anna.
Maya-maya ay tumayo ako ng tuwid at umunat. Hinanap ng aking mga mata si Anna. Napangiwi ako ng makita ko siya. Parang hindi pa yata siya nakakaalis sa pwesto niya kanina.
Nanlaki ang mga mata ko nang tumuwad si Anna. Malayo na ako sa kanya kaya nakikita ko na ang likuran niya. Sa iksi ng suot niyang shorts, kita na ang s*ngit ng pw*t niya.
Lumingon ako sa likuran ko. Pakiramdam ko ay umakyat sa ulo ko lahat ng dugo ko. Nakaka init ng ulo na makitang nakatingin na lang ang ibang tauhan ko sa likuran ni Anna.
Nagmamadali akong naglakad papunta sa kanya. Kahit hirap akong humakbang ay pinilit kong mabilis na makalapit kay Anna. Malapit na sana ako papunta kay Anna nang marinig ko siyang sumigaw. Napakunot ang noo ko. Ano na naman ba ang problema ng isang ito?
Mabilis akong lumapit sa kanya. Lalong kumunot ang noo ko nang makalapit ako sa kanya at makita ko ang itsura niya. Para siyang nakakita ng nakakatakot na bagay. Mukha na ngang namumutla na siya.
Tumingin siya sa akin at saka siya malakas na sumigaw. Nagulat talaga ako sa pagsigaw niya. Nakatulala na lang akong tumingin sa kanya.
“Oh my gosh! Oh my gosh!” Paulit-ulit niyang sabi habang ipinapaypay niya ang mga kamay sa sarili niya. Nagtatalsikan pa ang mga putik sa kamay niya. Meron na rin siyang putik sa mukha niya.
“Ano bang nangyari sayo?” Kunot-noong tanong ko ng matauhan ako.
Nanlalaki ang mga matang tumingin siya sa akin. Para talaga siyang takot na takot. Pinasadahan ko siya ng tingin. Pagbaba ng mga mata ko sa mga binte niya, alam ko na kung ano ang problema niya.
Napangiwi ako ng makita ko ang magkabilaan niyang binte. May mga linta na nakakapit sa kanya. Kaya siguro siya sumigaw ng malakas dahil sa mga linta.
“Oh my gosh! May worms sa…” hindi na niya naituloy ang sasabihin niya. Parang mahihimatay na siya kaya mabilis ko siyang hinawakan sa braso.
Naitikom ko ng mariin ang aking labi para hindi matawa.
“Linta lang ang mga iyan,” sabi ko sa kanya. “Hindi ka naman masasaktan dyan.”
Tumingin siya sa akin. “I dont care if it is linta. Tanggalin mo bilis,” sabi niya na para bang naiipit na ang boses niya.
Nginisian ko siya. “Bakit ko naman iyan tatanggalin? Nakiusap ka ba?”
Kinunutan niya ako ng noo. Ang maldita pa rin talaga. Natatakot na nga, nagagawa pang magmaldita nito.
“Argh, just…please, tanggalin mo na!” Sigaw niya sa akin. Naramdaman ko ang panginginig ng katawan niya. Siguro diring-diri na siya sa linta na nakakapit sa mga binte niya.
Tumaas ang sulok ng aking labi. Nakakatuwa siyang panoorin habang diring-diri siya. Kaso, mukhang mahihimatay na siya, kawawa naman kapag natumba dito sa putikan. Baka lalo lang siyang mandiri… hindi lang mandiri, baka ma-trauma pa siya.
Lumapit ako sa kanya at walang sabi-sabi na binuhat ko siya. Napatili siya dahil sa ginawa ko. Malapit na yata akong mabingi sa kakasigaw niya.
“Sisirain mo ang eardrums ko,” napapalatak na sabi ko sa kanya habang naglalakad ako paalis sa palayan.
Naglakad ako papunta sa kubo. Dinala ko siya sa may kawayang lamesa at doon ko siya inilapag sa ibabaw ng lamesa. Nang tingnan ko siya nakapikit na siya at mukhang namumutla na.
Napailing ako. Iniwan ko siya doon at naghugas muna ako ng mga kamay sa malapit na poso. Matapos kong hugasan ang mga kamay ko at patuyuin ay bumalik ulit ako kay Anna.
Napakunot ang noo ko nang makita ko si Troy, anak ng isa sa mga tauhan ko. Ganun na ba ako katagal sa pag hugas ng mga kamay ko para naunahan ako ni Troy sa gagawin ko.
Kausap ni Troy si Anna habang nakatingin sa binte nito at inaalis ang mga linta.
Pakiramdam ko ay umiinit na naman ang ulo ko dahil sa nakikita kong ginagawa nilang dalawa. Mabuti ba talaga kung nakatutok lang ang mga mata ni Troy sa mga linta, pero hindi eh. Nakahawak pa ito sa kabilang na hita ni Anna. At ang isa naman ay parang hindi napapansin ang ginagawa ni Troy at patuloy lang sa kakasalita.
Mabilis akong lumapit sa kanilang dalawa at tumayo sa gilid nila. Napatingin sa akin si Troy at tumayo din siya ng tuwid. Hindi nalalayo ang laki ng katawan niya sa akin kahit na mas bata siya sa akin ng apat na taon.
Hindi nagbago ang ekspresyon ko at tinitigan siya. Pinakita ko talaga sa kanya na hindi ko nagustuhan ang ginagawa niya.
“Pakisabihan sila mang Tonyo na magtanghalian na muna sila,” utos ko kay Troy. Tumango naman siya at umalis na. Pumalit naman ako sa pwesto kanina ni Troy, sa harapan ni Anna.
“What?” Nakasimangot kong tanong kay Anna nang mapansin kong nakatingin siya sa akin.
“Why are you like that? He’s just being nice and helping me here,” kunot-noong sabi niya.
“Helping you?” Naiinis kong sabi. “Bakit pa kita kinuha doon sa palayan kung ibang tao rin pala ang magtatanggal niyan? At saka mabuti ba kung sa pagtatanggal ng linta naka-focus ang mga mata niya.”
“What do you mean?” Naguguluhang tanong ni Anna.
“Sa legs mo siya nakatingin.”
“Paano mo nasabi?” Nakataas ang isang kilay na tanong niya.
“Lalaki ako, alam ko kung saan siya nakatingin…”
“O baka ikaw lang ang nag-iisip nun.”
“Nakita ko kung saan siya nakatingin,” mariin kong laban sa kanya.
“Natural lang naman na nakatingin siya sa legs ko. Tinatanggal niya yung mga worms kaya dapat lang di ba na nakatingin siya sa legs ko.”
Natigilan ako. Nagsalubong ang mga kilay ko. Anong pinapalabas niya? Marumi ang isip ko?
Umirap siya. “Pwede naman sigurong maging nice ka sa kanya…”
“Look, nice ako sa kanya. Kita mo nga hindi ko siya s*napak.”
Nanlaki ang mga mata niya. “Bakit mo naman iyon gagawin?”
Hindi ko siya nasagot. Bakit ko nga ba gagawin iyon?
Hindi ko naman talaga gagawin pero gusto ko talagang sapakin si Troy, lalo na noong makita ko kung paano niya tingnan ang legs ni Anna. Pero mas lalo kong gustong s*pakin si Troy dahil sa pinagsasabi ni Anna ngayon sa akin. Kung paano ipagtanggol ni Anna si Troy.
“Oh my gosh. Tanggalin mo na kaya ang mga worms...