(MISTY ALEJANDRA LOPEZ)

“Mama! T-tama n-na p-po! M-masakit, nasasaktan na po ako.” nauutal niyang pakiusap sa ina na walang tawad siyang hinampas ng sinturon.
Mas lalong nanlilisik ang mga mata ng ina. “Nasasaktan! Huh, nasasaktan ka? Pinili mo to . Wala kang dilikadisa, kababae mong tao pero hindi ka umuwi ng bahay. Ano masarap mag papatong, huh?” Galit na tanong ng kanyang ina na wala namang siyang naiintindihan sa mga tanong nito.
Hindi niya makuha ang ibig sabihin nito, naguguluhan siya. Dala sa sakit na kanyang nararamdaman ay pati ang kanyang utak ay hirap ding e proseso ang mga bagay-bagay.
Ilang sandali pa ay nakaramdam siya ng pagkahilo at naramdaman niyang may kung anong basang bagay na umaagos sa kanyang ulo.
Huminto ang kanyang ina sa paghampas ng sinturon sa kanya ng makita nitong papikit na ang kanyang mga mata at ang malakas na pagtulo ng dugo sa kanyang kanang bahagi ng ulo.
Napatulala ang ina, hindi makagalaw sa kanyang kinatatayuan. Nawalan siya ng lakas dahilan para mahulog ang sinturon na kanyang hawak. Nanginginig niyang hinawakan ang anak na nawalan ng malay at putlang putla na.
Sa unang pagkakataon ay tumulo ang kanyang mga luha para sa anak. Sa unang pagkakataon ay nakaramdam siya ng awa sa anak na kailan man ay hindi niya nararamdaman. Puro hinagpis at pagkamuhi lang tanging laman nang kanyang puso ngunit bakit ngayon ay walang humpay ang pagtulo ang kanyang luha at may kaunting pagsisi sa puso.
Dala sa pag-alala sa anak ay tinawag niya si Condrado na printing nakahiga sa kanilang kama habang ngumingiti ng malapad na wari’y ay nawalan na sa matinong pag-iisip.
“Condrado, mahal. Tulungan mo ako dito!” tawag niya sa lalaki habang pilit niyang pinatatag ang boses at pinalis ang mga luhang lumandas sa kanyang pisngi.
Agad namang lumabas ang lalaki habang nakakunot ang noo nito. ” Oh, ano bang nangyayari sayo?” naiinis na tanong nito sa kanya. Hindi napansin ang dalaga na duguan na nakahandusay sa sahig.
“Tulungan mo akong kargahin ang isang to!” walang emosyon niyang utos sa lalaki.
Tiningnan ng lalaki ang tinuro ng ina ni Misale at doon napansin niya ang dalagang wala ng malay.
“Oh anong nangyari diyan? Mahina pala eh. May palayas layas pang nalalaman hindi naman pala kaya ang kunsekuwensiya.” naiiling na sabi nito at dinaluhan ang dalaga at kinarga.
Binuksan ni Amelia ang pinto ng silid ni Misale at nauna ng pumasok sa loob.
“Ihiga mo diyan sa...

kama niya. Dito ka muna at lalabas muna ako sandali upang kumuha ng gamot para diyan.” Bilin niya sa lalaki at pumuntang kusina at inihanda ang gamot na kailangan.
Sa kabilang banda, mala demonyong ngumisi naman si Condrado habang naka tingin sa dalagang walang malay.
Kita ang maputing hita ng dalaga dahil bahagyang tumaas ang paldang suot nito.
Hindi napigilan ni Condrado ang kamanyakan na nararamdaman.
Hinimas himas niya ang makinis na hita ng dalaga at pakagat-kagat pa sa labi nito. “Nahahawakan ko din ito, Misale. Ngayong wala kanang magawa dahil himbing na himbing kapa sa kakatulog diyan, aangkinin na kita.” Sabi nito at tumawa. Tawa na hindi narinig narinig ni Amelia.
Pinaglandas ang kamay nito sa katawan ng dalaga habang nakapikit ang mga mata. Dahan dahan niyang inilapit ang kanyang mukha sa mukha ng dalaga na puno ng pasa.
” Kay ganda mo parin Misale kahit puno ng pasa ang iyong mukha.” bulong nito sa dalaga na akala’y naririnig siya nito.
Tuluyang dumampi ang kanyang labi sa mapupula at manipis na labi ng dalaga. Pinanggigigilan ito ng lalaki at habang ang kamay naman ay dahan dahan ipinasok sa loob ng blusa ng dalaga.
Sarap na sarap si Condrado sa kanyang ginawang panlapastangan sa dalagang walang kalaban laban.
“Misale, hindi nga ako nagkakamali, ansarap mo.” sabi nito habang walang humpay sa pambababoy niya sa labi ng dalaga.
Itinaas na Condrado ang blusa ng dalaga ngunit napahinto ito ng marinig ang yabag ng malapit na sa silid.
“P*ta!” mura nito sa kawalan at dali-daling inayos ang damit sa dalaga.
“Anong ginagawa mo sa anak ko, Condrado?” malesyosang tanong ni Amelia sa kinakasamang lalaki.
“Wala. Inayos ko lang damit nitong anak mo. Mukha bang gusto ko itong anak mo? Eh hindi nga napukaw ang alaga ko niyan!” Galit na pagdadahilan nito at pa bagsak na isinarado ang pintuan.
Naiwan ang mag ina sa silid. Ginamot ni Amelia ang anak na napuruhan.
“P*ta, maangkin ko na sana ang Misale na iyon, dumating kapa Amelia!” nagsisigaw ito sa labas ng bahay. Parang asong kalye na nagdadabog kung ito ay iyong tingnan.
“Bukas, sisiguraduhin kong mapasaakin ka Misale. Wala ng makahadlang pa! HAHAHAHA.” sabi nito na wari’y ay siguradong sigurado na at saka tumawa ng malakas.
“Misale, Misale . Misale ko, marami akong paraan para mapasaakin ka. Mawala lang sa landas natin iyang ina mong pilit ko lang pinakisamahan para mabuhay ay siguradong magsasama tayong masaya. Bwahahahaha.” si Condrado.