I’m Yna Cruz‚ since bata ako lagi nalang akong nakakakita ng mga multo. And I hate having third eye‚ Isa akong duwag daig ko pa ang bata kung matakot.
I was busy playing around in my room‚ when I suddenly heard a noise outside from our house. Kaya dali-dali akong bumaba at inaalam kung saan galing ang ingay sa gitna ng gabi.
Habang naglalakad ako patungong basement my biglang dumaan na anino sa likoran ko.
“Sino yan?” kabado kung tanong.
“Hi!”
“Ahhh! lumayo ka sa’kin‚” pasigaw kung sabi habang patuloy parin sa pagtakbo.
“‘Di kita sasaktan‚ gusto ko lng namn makipag-kaibigan sayo‚” ngiting saad nito.
Agad naman akong tumigil sa pagtakbo at hinarap ang isang lalaki na tila ba parang isang palamuti.
“Ako nga pala si Dave‚” masayang saad nito sabay tapik sa’king balikat.
“Ako naman si Yna‚” ngiting sagot ko namn kahit puno na ng takot.
“Nakikita mo ako?” pagtatakang tanong nito‚ na tila ba hindi ko maiintindihan.
“Siyempre buhay ka e‚” kunot noo kung sagot.
“‘Wag ka sanang matakot‚ pero matagal na akong patay‚”
“Kaya pala ang puti-puti mo‚” pabiro kung saad.
“Nais ko sanang makipagkaibigan sayo‚” saad nito habang hinimas-himas ang kanyang buhok.
“Simula ngayon magkaibigan na tayo‚” ngiting saad ko na nagdala ng ngiti niya.
Lumipas ang ilang buwan at naging talik na magkaibigan na kami ni Dave.
“May nanakit daw sayo kanina?” mahinang tanong nito.
“Wala yun‚ ‘di naman masyadong masakit e‚” ani ko.
“Wait lng ah! babalik ako‚” sigaw nito habang tumatakbo.
“Uy! ba’t tumatakbo yun si Eunice?” pagtatakang tanong ko nito.
“Hoy! tinakot mo no?”
“Kunti lng namn‚” ngiting saad nito.
“Ms. Cruz‚ sino kinakausap mo diyan?” tanong ng isang student teacher dito sa school namin.
“Wala Sir. nageensayo lng ako para sa recitation namin tomorrow‚” pagpapalusot ko nitong sagot.
Naka-uwi...

na nga ako sa bahay‚ masaya akong nakikinig ng musika.
“Dave‚ ba’t ka nga pala nandito sa baba?” pagtatakang tanong ko nito sabay taas ng kilay.
“You mean‚ bakit pa ‘di pa ako umaakyat?”
“Oo‚”
“Kasi gusto ko pa maramdaman ang magma-” saad nito na biglang naputol.
“Tapusin muna‚ gusto ko malaman‚”
‘Di nga natapos ang pag-uusap naming dalawa ng bigla itong umaalis.
Lumipas ang ilang taong at unti-unting nahulog ang damdamin ko sa kanya. Ewan ko kung bakit‚ pero ‘di namn masamang magmahal ng ‘di isang katulad mo diba?
Matagal na kaming nagsasama‚ ng may napansin ako sa kanya.
“Dave‚ bakit yung kulay mo parang unti-unting nawawala?” pagtatakang tanong ko nito.
“Ah eto? wala ‘to ‘wag mo lng pansinin‚” saad nito sabay talikod sa’kin.
Bakit kaya ganon?
Dumaan ang isang buwan‚ at lalong lumala ang sitwasyon kaunti nlng ang kulay niya.
Ayokong mawala siya lalo na’t natutunan ko na siyang mahalin.
Umiiyak ako dito sa silid ng biglang dumating si Dave.
“Dave?”
“Yna‚ gusto ko lng magpapaalam sayo‚” ngiting saad nito.
“Magpapa-alam sa? Iiwanan mo na ba ako?” pangiyak kong tanong.
“Hey! ‘wag kang umiyak papangit ka niyan‚ eto na yung araw. Salamat dahil minahal mo ako‚”
“Bakit mo alam yun na mahal kita?” pagtatakang tanong ko ulit.
“Kasi yun ang tanging hiling ko na‚ bago ako aakyat sa langit gusto ko lng mararamdaman ng minamahal‚”
“Dave‚ ‘wag mo akong iwan mahal kita at ‘di ko hahayaan na mawala yung taong minahal ko‚”” saad ko habang patuloy parin sa pagtulo ang aking luha.
“‘Wag kang mag-alala Yna babantayan kita lagi‚ lagi mong tandaan Ito Mahal na Mahal din kita‚”
Unti-unti na ngang nilamon ng liwanag si Dave‚ nagsisisi ako kung bakit minahal pa kita. Edi sana hanggang ngayon magkasama pa tayo.
Loving you is my biggest mistake.