NAKATANGO lang si Claire habang patuloy sa pagsesermon ang nanay niya.
“Nay, naman wag ka nang magalit.” Tumayo siya at lumapit sa nanay niya para lambingin.
“Claire naman, sayang kasi yon eh. Sa magandang school ka nag-aaral, sigurado na ang kinabukasan mo roon,” sabi ng nanay niya habang napahilot sa sentido nito.
“Nay, magtatrabaho nalang po muna ako kagaya ni Jellaine para po makatulong ako sa gastusin dito sa bahay at makapag ipon ng pang enrol sa ibang school.” sabi niya saka niyakap ang kanyang ina.
“Bakit? Hindi ko ba kayang kumayod para makapag aral ka. Lahat kaya kong gawin para mas mapa-ayos ang buhay mo, Claire kaya makisama ka naman.” nakikiusap na sabi ng nanay ni Claire.
“Sorry na Nay. Alam ko kasing hirap na hirap na kayo sa paglalabada at pagtitinda ng kung ano-ano. Gusto ko po sanang matulungan kayo, baka magkasakit na kayo sa sobrang daming ginagawa niyo.”
Kahit sinong magulang na nasa posisyon niya ay magagalit din.
Basta na lang si Claire umalis ng Santiago University at agad siyang umuwi sa kanilang lugar. Basta ang nasa isip niya lang ng mga panahong yon ay gusto na niyang makawala kay Rain, ayaw na niya itong makita. Ayaw na niyang makita si Rain dahil natatakot na siya kung saan tutungo iyong nararamdaman niya.
“Kumain ka nga ng maraming marami, tignan mo nga yang katawan mo. Ang payat payat muna.” napapailing na sabi ng nanay niya.
“Si Nanay talaga ang OA .” nakasimangot na sabi ni Claire.
Natigilan silang pareho nang may kumatok. Napakunot noo si Claire.
“Nanay, may lovelife kana?” inirapan siya ng nanay niya at binatokan.
“Aray!”
Nagtungo na ang nanay niya sa pinto para buksan kung sino man ang kumakatok, tinikman naman niya ang niluto ng nanay niyang kare-kare.
“Claire, nandito ang kaibigan mo!”
“Si Jellaine ba yan?” tanong niya at saka uminom ng tubig.
“Hindi anak, lalaki!”
Napakunot noo si Claire.
💭Sino naman ang kaibigan kong lalaki na pupunta?💭
Natigilan si Claire na pumasok ang nanay niya na nasa likod ang tinutukoy niyang kaibigan niya.
💭Anong ginagawa niya rito?!💭
“Naku, hijo, umupo ka muna.” sabi ng nanay niya.
Bago pa makaupo si Rain, agad si Claire tumayo at hinawakan sa braso si Rain.
“Naku Nay, uuwi na po siya eh. Sige Nay, ihahatid ko lang siya sa labas.”
Bago pa makasagot ang nanay niya ay hinila na niya si Rain palabas ng bahay, tumigil sila sa tapat ng gate. Naiinis na hinarap niya si Rain.
“Bakit ka nandito Rain?” nakapamaywang na tanong ni Claire.
“Bumalik ka na,” sabi pa ni Rain habang nakatingin siya ng seryoso kay Claire. Napangiti naman si Claire ng mapakla sa sinabi nito.
“Oo talagang babalik na ako sa loob at ikaw, bumalik ka na sa lungga mo!”
Babalik na sana si Claire sa loob ng bigla siyang hawakan sa braso.
“H-hindi na kita aawayin.” sabi nito.
Natigilan si Claire sa sinabi nito, napatingin siya sa mukha nito. Walang bahid ng pagbibiro sa mga mata nito.
“Ano ba kayong dalawa?! Magtititigan na lang ba kayo diyan? Walang forever, oy!” Napaiwas agad si Claire nang marinig ang boses ng nanay niya.
“Umuwi ka na utang na loob” seryosong sabi ni Claire saka agad na pumasok sa loob.
Napabuntong hininga si Claire at bumalik na sa hapag.
💭Nakakainis, ganadong ganado ako kanina. Ngayon wala na akong ganang kumain. 💭
“Ano ka ba naman anak? Bakit mo tinataboy ang poging ito? Hijo, wag mong pansinin yang anak ko. Umupo ka muna rito. May aasikasuhin lang ako sa labas.”
Napairap siya sa nanay niya.
💭 Kung alam lang sana ni nanay kung ano ang pinaggagawa ni Rain sakin sa school. 💭
“Hindi mo ba akong yayayaing magkape?”
“Ang kapal!” bulong ni Claire na naririnig naman ni Rain. “Umuwi ka na, wala kaming stock na kape.” masungit na sabi ni Claire.
Pumasok na ang kanyang nanay mula sa labas. “Hijo, matanong kita. Boyfriend mo ba tong anak ko?”
Nasamid si Claire sa tanong ng nanay niya, agad naman siyang inabutan ng tubig ni Rain. Gusto sana niyang mag inarte kaso nasamid siya kaya kinuha nalang niya.
“Nanay naman!” naiinis na sabi ni Claire, tinawanan lang siya ng nanay niya. Nawindang siguro ito dahil may kaibigan siyang lalaki.
“Alam mo hijo sayang lang talaga at hindi ako masyadong kamukha ng anak ko pero mapapagtiyagaan naman ang mukha niya kahit papaano kaya salamat at pumatol ka sa anak ko.”
Tinignan niya ng masama si Rain, habang pigil na pigil sa pagtawa.
“Hindi ko po boyfriend yang lalaking yan, nay!” sabi niya at simpleng inirapan si Rain.
“Nga pala hijo, ano pala ang pangalan mo?”
“Rain po,” magalang na sabi nito.
“Rain, as in ulan?” tanong ng nanay niya. Ngumiti si Rain at tumango.
“Schoolmate kayo ni Claire diba? Pilitin mo naman siyang bumalik sa school. Itong batang to, sinasayang ang opportunity,” napapailing na sabi ng nanay niya.
“Nandito po talaga ako na kumbinsihin siyang pumasok,” sabi naman ni Rain.
“Bakit ba ayaw mong bumalik sa school mo? Hindi ka ba okay roon? May nang aaway ba sayo roon?” tanong ulit ng nanay niya.
“Actually, Im also here to apologize because————”
Hindi na naituloy ni Rain ang sasabihin ng hinawakan ni Claire sa ilalim ng mesa ang kanyang kamay. Gulat na napatingin si Rain sa kanya. Ibinaling niya ang tingin sa nanay niya at ngumiti.
“Wala nay, wala akong kahirap-hirap sa school na yon. Mababait ang mga kaklase at schoolmates ko. A-ang dami ko nga pong kaibigan don eh. Ikaw lang talaga ang iniisip ko kaya ako bumalik dito,” sabi pa ni Claire.
Tumingin lang sa kanya si Rain.
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
“Kailan ka aalis dito?” masungit na tanong ni Claire.
Nandun sila sa may sala kaya makakapag usap na sila ng maayos ni Rain.
“Aalis ako kapag kasama ka. Baka gusto mong si Mark pa ang sumundo sayo dito, baka pumayag ka. Sa tingin ko kasi may gusto sayo si Mark.” nanunuksong sabi nito at pinisil ang ilong ni Claire.
“Paano mo naman nasabi yan? At saka hindi naman niya nasasabi na may gusto siya sa akin.”
“Dahil hindi niya gustong sabihin sayo……. well, ramdam ko gusto...

ka niya….. lalaki kasi ako kaya I think Mark liked you too……..”
“Hindi naman katulad sayo si Mark na nanakit ng babae. A-at saka sabi mo papalayain mo na ako kapag nagkabalikan kayo ni Angenica o kaya naman kapag ako mismo ang umalis ng school. Ito na nga umalis na ako, eh! Bakit kailangan mo pa akong puntahan dito? Gusto mo pa ba akong pahirapan lalo? Hindi pa ba sapat sayo yong paghihirap ko sa pesteng school na yon?”
“That’s why Im here, Im sorry kung hinayaan kitang lumayo at masaktan. I want to say sorry——–”
Hindi na tinuloy ni Rain ang sasabihin nang sumulpot ang nanay ni Claire.
“Anak, nasira na naman yong water tank. Mag-iigib muna ako ng tubig mo para may pampaligo ka rin.” Lumabas ang nanay niya na may mga dalang galon.
“Ako na po ang mang-iigib,” sabi ni Rain at tumayo saka kinuha mula sa nanay ni Claire ang mga galon.
“Naku, wag na bisita ka rito.”
“Its okay, saan po ba kayo nag-iigib?” tanong ni Rain.
“Diyan lang sa tapat,” itinuro ng nanay niya ang poso na malapit sa kanila. Tumango naman si Rain at saka lumabas.
“Hay nako anak, siya ang gusto kong maging boyfriend mo,” kinikilig na sabi ng nanay niya habang sinusulyapan si Rain.
Tumayo si Claire at sinilip si Rain sa bintana upang tanawin. Naningkit ang mga mata ni Claire nang mapansin niyang nag iigib na rin ngayon sa poso ang mga kadalagahan.
💭 Aba, kailan pa natutong mag igib ng poso ang mga babaeng to? 💭
“Ay sorry po kuya!”
Tumaas ang kilay ni Claire nang mabasa ni Ella ang damit ni Rain. Si Ella yata ang leader ng kalandian sa lugar na to. Kunwari pa ito na hindi sinasadya na mabasa si Rain.
💭 Ang sarap sabunutan. 💭
Napangiwi siya nang magtilian ang mga babae kay Rain. Nanlaki ang mga mata ni Claire nang makita kung bakit nagtitilian ang mga ito.
“Naku Anak, inuunahan ka na ng mga malalandi sa lugar natin,” natatawang sabi ng nanay niya. Napaismid nalang si Claire.
“Nay, walang something sa amin ni Rain. Classmate ko lang siya.” sabi ni Claire at muling binalingan ng tingin si Rain sa labas.
“Classmate mo lang? Bakit siya nag-effort pumunta rito kung kaklase mo lang siya?” may halong malisyang sabi ng nanay niya.
💭 Hindi ko rin naman kasi alam ang dahilan kung bakit siya nag-effort pumunta rito para kumbinsihin siyang bumalik ako sa school. 💭
Subalit kaya pala nagtilian ang mga babae sa labas kasi hinubad ni Rain ang kanyang tshirt at sinabit iyon sa balikat niya. Tipid na ngumiti lang siya kay Ella.
“Its fine,” tipid na sabi ni Rain at saka muling bumalik sa pag iigib.
Napalunok si Claire nang mapatingin sa mga braso nito habang nag-iigib.
💭 Ilang taon na ba siya? Bakit ganyan ka firm ang abs niya? 💭
“Hoy kayo! Maghunus-dili nga kayo! Parang ngayon lang kayo nakakita ng lalaking may abs! Ang haharot niyo!” Inirapan lang siya ng mga babae.
Napatingin siya kay Rain at hindi nakatakas sa paningin niya ang pag ngisi ni Rain. Umirap si Claire at umalis sa bintana.
💭 Akala naman niya ay ikinagwapo niya yon. 💭
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
Nakaligo na si Claire sa inigib ni Rain. Pinagpaalam ni Rain si Claire sa nanay niya na mamasyal sila. Habang naglalakad kay nag-uusap sila.
“I just want to apologize. Im sincerely sorry for everything I did to you. Please, i want you back.” Natigilan si Claire sa sinabi ni Rain.
Natigilan din si Rain kung ano sinabi niya. Napatikhim siya saka napaiwas ng tingin.
“I mean, p-pumasok ka na sa Santiago University. Sayang ang pag-aaral mo.”
Naningkit ang mga mata ni Claire. “Ganito ka ba talaga lagi sa mga binu-bully mo? Pinupuntahan mo sila kapag nakokonsiyensya ka?” tanong ni Claire na agad namang umiling si Rain.
“No, this is the first time.”
Pinigil ni Claire ang pag ngiti niya.
💭 Kainis naman, bakit ang bilis magpatawad ng damdamin ko? 💭
“And I promise, no more bullying,” sabi nito at itinaas pa ang kanang kamay.
“Talaga?” nakataas kilay na tanong ni Claire.
“Well, i cant promise that I wont bully anyone.” sabi nito at saka napakamot sa kilay.
“Ahm, nagcommute ka papunta rito?” tanong ni Claire na nakasakay sila ng bus. Babiyahe silang papunta maynila at mamamasyal.
Dapat talaga hindi siya papayag na makasama si Rain, kaso ang nanay niya ay tuwang-tuwa na may bisita siyang lalaki. Kasi noon bihira lang magkaroon ng lalaking kaibigan si Claire.
“Oo nga, ang kulit.”
Umupo si Rain sa may bintana, umupo naman si Claire sa tabi niya.
“Rain, ako sa tabi ng bintana,” nakangusong sabi ni Claire. Nag iwas lang ng tingin sakanya si Rain.
“Diyan ka na, wag ka ng maarte.” sabi nito saka pumikit na. Napasimangot nalang si Claire.
Makalipas ang ilang minutong biyahe, nakaramdam ng antok si Claire. Kaso nahihirapan siya sa upuan niya. Panay ang likot niya, hindi kasi niya alam kung anong pwesto ang gagawin niya para makaidlip.
Natigilan si Claire nang marahang hinawakan ni Rain ang kanyang ulo at pinasandal sa balikat niya. Hindi siya agad nakagalaw, nanlaki ang mga mata ni Claire. Ramdam na ramdam ni Claire ang pagtibok ng puso niya. Mukhang hindi siya makakatulog nito.
“Go to sleep,”sabi nito. Napasinghap si Claire nang isinandal niya ang ulo sa ulo ni Claire.
Makalipas ang ilang minuto, pumikit na lang si Claire at pinilit na i-relax ang damdamin niya.
“Claire…….” pagtawag ni Rain sakanya. Hindi siya dumilat at nagpanggap siyang tulog.
Nagulat si Claire nang hinawakan ni Rain ang kamay niya ngunit hindi si Claire nagpahalata na gising siya. Kapag nalaman ni Rain na gising siya, malamang ititigil nito ang ginagawa.
Pinagsalikop niya ang mga daliri nila. Hindi alam ni Claire kung ano ang mararamdaman niya sa ginagawa ni Rain.
Naramdaman ni Claire na hinaplos saglit ang buhok niya ngunit ang nagpagulat sakanya ay dinampian ng halik ang likod ng kamay niya. Ramdam na ramdam ni Claire ang malambot na labi ni Rain na dumampi roon.
Pinilit ni Claire na wag dumilat o di kaya’y mapatili. Malinaw na sakanya ang nararamdaman niya ngayon.
💭 Mahal ko na yata si Rain. Kinikilig ako… 💭