ANG POGI NAMING PROFESSOR
— Demi Morrigan II | @vinvinbaby
Kakatapos lang ng recess nang magising ako sa pagkakaidlip. Rinig ko agad ang sigawan sa hallway papunta sa room namin.
“Heto nanaman sila. Parang ngayon lang naka kita ng poging nilalang. Baliw na baliw mga te?” I murmured as I rolled my eyes saka hinanda na ang mga gagamitin namin mamaya sa next sub.
Sinulyapan ko ang paparating na next teacher namin sa subject na math. Oo, masasabi kong ang pogi niya ngayon sa suot niya pero mas pogi pa talaga si Taehyung kaysa sa kaniya. So, waley parin.
Hanggang sa door way ay sinundan parin siya ng mga iilan na mga studyante at biglang nag tama ang mga mata namin. Tss.
I rolled my eyes on him saka tinuunan nalang ng pansin ang pisara. Buti nalang talaga at humupa na ang ingay kundi sasabog na talaga ang utak ko sa mga malalanding babae na ‘yon.
“Good morning, class!” Mr. Jeon greeted us.
Sinubukan ko ring e greet siya, buti nalang talaga at malalakas ang boses ng mga kaklase ko kaya hindi ko na kailangang lakasan ang boses ko.
“Is everyone doing good?” He asked.
Nagsitanguan naman ang lahat kasabay nito ang pag ingay nila. Uhh, I hate it. Ang ingay-ingay talaga nila kapag etong poging subject teacher nato ang nandirito. Kabaliktaran naman nito ang sa iba pa naming sub teachers.
Someone raised his hand saka nag tanong kay Mr. Jeon. “Sir, ano ba kasi ang sekreto mo at bakit ganiyan ka ka pogi sa mga mata nila?”
Nag hiyawan naman ang iba kong mga kaklaseng babae at ang iba naman ay nag agree sa sinabi ng kaklase kong lalaki. Ang lalandi, sobra.
He motioned his hand para tumahimik ang lahat at tumikhim. Binalingan niya pa muna ako ng tingin bago mag salita.
“Hindi naman sa pag mamayabang but you need to finish college and pursue your dreams and live a healthy life style ng saganon ay hangaan ka ng isang tao,” he explained.
Nagkantyawan naman ang mga kaklase ko. Tss, talaga lang ha? I rolled my eyes once again at bumaling sa bintana.
“Aasahan ko ‘yan, Sir. I’ll make sure na makakagraduate ako ng college at magiging kagaya mo ako,” hambog na sabi ng isa ko pang kaklase na lalaki.
Mr. Jeon just smiled on him at naka ngiting sumilip sa’kin. Sakto namang nagtama ulit ang mga mata namin at...

ngayon ay naka kunot na siyang tumingin sa’kin.
“Is everything alright, Ms. Delos Reyes?” He asked in a worried tone.
Palihim kong ginaya ang sinabi niya. Agad namang nagsitinginan ang lahat sa’kin ng puntahan agad ako ng prof namin sa kina-uupuan ko.
He bended his knee at tinignan ako sa mata at inulit ang tanong niya.
“Is everything alright?” He asked habang nasa mata ko parin ang tingin.
I even heard my other classmate saying ‘sanaol’, ‘sana ako nalang siya’, ‘sana marami pang kasing thoughtful at pogi niya’, and everything you can imagine na pwede mong sabihin kung nasa sitwasyon ka nila.
Tumango lang ako para hindi maka agaw ng atensyon. Tinignan niya pa ako ng mabuti bago siya bumalik sa lamesa niya at may ginagawa sa cellphone niya.
After some minutes later, umalis siya kasi may kukunin daw. Buti nalang at tumahimik na ang room namin.
Pagkatapos ng ilang minuto ay bumalik na agad ang math teacher namin bitbit-bitbit ang kung ano.
Binalikan niya ako sa pwesto ko at ginawa ang posisyon niya kaina. He smiled at me and kissed me on the tip of my nose.
“I’m sorry, I forgot to buy you this. Kailangan mo pala to inorder for you to be healthy and also ‘yang nasa laman ng tiyan mo,” he said as he caress my tummy.
I almost forgot, our math teacher is my husband pala. Na dala nanaman ako sa pag-tatatrums ko kanina no’ng on the way ako sa school. I almost forgot that I’m in a relationship with my teacher.
And oh, about my surname. Sinadya ko talagang gamitin muna ang Delos Reyes at sa graduation na ipapa-change para bongga.
Tumayo siya at napa kamot sa batok niya.
“Sorry for that. Nag tantrums pala kanima ang asawa ko and I forgot about that dahil medyo busy sa school. Minsan hindi talaga natin sinasadyang makalimutan ang isang bagay. But luckily, my wife and I are in the same building so I can take care of her whenever I want to,” he shyly said.
Nakangiti naman akong sumalyap sa kaniya sabay sabing, “I love you. You’re the best!” As I stood up and gave him a kiss and hugged.
Nakarinig nanaman ako ng hiyawan nang ginawa ko ‘yon. I grinned as I face the one who’s reading this.
“Inggit ‘yong nagbabasa oh, pft.” Kung inggit, pikit. As if naman na magkakaroon ka ng ganitong iksena. Bleeee!