ASHARI’S POV
Sabi nila kapag nasa bingit ka na daw ng kamatayan, magkakaroon ka daw ng flashbacks ng mga happy memories mo.
Hindi ko alam kung totoo ba ‘yon o wala lang talaga akong happy memories kaya bukod sa walang flashback na naganap, e literal na na-brain freeze lang ang utak ako!
Nakayakap lang ako sa suit case ng kayamanan ko at madiin na nakapikit ang mata. Iniintay na tumama sa akin ang bala ng baril na ipinutok nung man in black.
Katapusan ko na nga yata talaga. Hindi pa man din ako ready imeet si sanatanas, pero parang wala na akong choice e.
Isang panalangin ang biglang nagcross sa utak ko. Sana po duling ‘yung man in black para di niya ako matamaan. At kung hindi man siya duling, kung sakaling mapatay niya ako, aba isa siyang maswerteng nilalang dahil may plus points siya sa langit. Imagine, siya nakapatay sa kagaya kong pinaglihi sa sama ng budhi, 100 points siguro maiipon niya.
“WHAT ARE YOU DOING?! DROP YOUR HEAD YOU DIMWIT!!!!”
Naramdaman ko na may palad na dumakma sa ulo ko at iniyuko iyon. Sa sobrang lakas ng pwersa niya, hindi lang yuko ang nagawa ko! NAPAUPO PA AKO NG WALA SA ORAS!
PABIBO NAMAN ‘TO KUNG SINO MAN SIYA! KITANG NAGKAKALKULA AKO NG PLUS POINTS SA LANGIT NG MAKAKAPATAY SA AKIN TAPOS E-EPAL? KULANG SA ARUGA HA? KULANG SA PAGMAMAHAL!!!?
Napatakip ako sa tenga ko at napapikit ng madiin ng bigla siyang magpaputok ng baril doon sa kalaban! Walanjo walanghiya, susginoo! Ano na bang nangyayari? Ayokong magdilat ng mata! Basta safe ang suitcase na hawak ko, ok na ako doon! Basta bawal to matamaan ng bala, baka madamage ang pera sa loob! Sayaaanggg!
“KILL EVERY MARCHESE THAT WILL GET ON YOUR WAY! HUWAG KAYONG MAGTITIRA KAHIT ISA!” narinig ko ang malakas na sigaw ng nasa kabilang panig. For sure yun yung mga man in black.
Narinig ko ang galit na ekspresyon ng lalaking nakahawak pa din sa ulo ko. Aba, baka gusto niyang bitawan noh?
“PAPAAAAAAAA!” shocks! Si Gali! Andito pa siya, nakikita niya lahat ng nangyayari. Yung putok ng baril naririnig niya. Hindi pwede. Hindi pwede! Ang bata pa niya para makasaksi ng mga ganito. (Oo Ashari, tapos ikaw nakapa-upo diyan tapos nakapikit dahil sa sobrang takot, kala mo kung sinong tapang tapangan, duwag naman pala) “MAMHAAAAAAA!”
Noong narinig ko na tinawag ako ni Gali, doon na ako nag dilat ng mata.
“GET GALI NO MATTER WHAT! THIS IS A LIFE AND DEATH ORDER!!” sigaw ng lalaking nakikipag barilan habang nakaharang sa akin.
In a snap, may mga nagsisigawan na. Hindi ko na alam kung ano na ba ang nangyayari. Palitan ng putok ng baril, sigawan ng mga nag lalaban.
“Magpapakamatay ka ba? Bakit ayaw mo pang umalis! Tumakbo ka na paalis dito hanggat pinoprotektahan kita!” galit na singhal sa akin nung lalaking naka hawak sa ulo ko. Bwisit na lalaki ‘to, ginagawa niya kaya akong dantayan!
At isa pa, ako pinoprotektahan niya? Bakit, inutusan ko ba siya ha? Bakit parang kasalanan ko pa na pinoprotektahan niya ako e siya tong nag volunteer!
“ALIS NA SINABI!!!” singhal niya
“Bitawan mo kaya ulo ko noh!” pinalis ko naman ang kamay niya. “Tatakbo na nga e, mabaril ka sana diyan.” bwisit siya! Yabang yabang. Niyakap ko ulit ang suitcase ko at hinanda na ang sarili ko na tumakbo paalis. Leche ang ingay!
Ihahakbang ko na sana ang paa ko ng biglang may bala na dumaplis sa buhok ko papunta sa sahig kung saan sana ako aapak.
“Aahhhhhhh WALANG HIYAAA!” sigaw ko at napakayakap nalang ng wala sa oras sa lalaking nakaharang sa akin.
“What the–”
Papalag pa sana siya kaso biglang nagpaulan ng bala ang tatlong men in black sa gawi namin.
Ang ginawa niya, kinuha niya ang suitcase sa kamay ko at ipinangharang iyon sa mga bala.
Nanlaki ang mata ko sa ginawa niya.
ANG SUITCASE KO! ANGGGGG PERAAAA KOOOOO! ANG KAYAMANAN KOOOOO!!!!!
“I told you to run! Sadyang tanga ka ba that you don’t listen enough?!” Singhal niya. Para siyang leon na galit na galit.
Umakbay siya sa akin at hinatak ako patakbo sa likod ng isang malaking poste nitong Museum.
Habang tumatakbo kamo, nakatitig lang ako sa suit case ko. Gusto kong maiyak! Nadudurog ang puso ko sa nakikita ko. Gamit niya yung suitcase ko pang shield sa mga bala habang itinatakbo niya ako palayo! Naimagine ko palang yung isa-isang libo na butas butas na, naiiyak na agad ako! Ahhhhhhhh!
Ako papatay sa lalaking ‘to! Humanda siya sa akin. Lintik lang walang ganti!
Pagkadating namin sa likod ng poste, agad niyang isinandal ang mga katawan namin dito.
“PAPAAAA!” maliit ang boses ni Gali pero rinig na rinig iyon sa gawi namin.
Habang nakasandal dito sa pader, nanginginig na ako sa inis, sa galit, sa lahat na!
“GALI WAIT FOR PAPA, ILILIGTAS KITA OK?!” sigaw niya as in sigaw na halos makita na lahat ng ugat niya sa leeg.
Agad akong napatingin sa lalaking katabi ko.
Anong sabi niya? Papa?
Sa sobrang lakas ng pag sigaw niya, humihingal siyang tumingin sa akin. Nagtama ang mata naming dalawa.
Mga ilang segundo kaming magkatitigan.
Ahhh, nakita ko na ‘yang mata na’yan e. Kilala ko yang ganyang tingin.
So siya nga. Hindi mapagkakaila dahil magkamukhang magkamukha sila. Parang pinagbiyak na bunga. Pinalaking version ni Gali.
Siya nga ang tunay na magulang ni Galileo.
“If you wish to die, go die without my son seeing you!” galit at seryosong sabi niya sa akin.
Wow! Sa kauna unahang pagkakataon may tumalo sa kabalahuraan ng bunganga ko. Ansabeh? Kung gusto kong mamatay, mamatay na ako basta huwag lang sa harapan ng anak niya. Edi waw!
“Wala pa akong planong mamatay. Ayokong mapunta ng impyerno kung alam kong balang araw e magkikita din kita don. Grr!”
Bwisit! Kung nakatadhana na parehas kaming pupunta ng impyerno, pwes nagbago na isip ko. Magpapakabait na ako para di na kami mag abot don.
Seryoso lang siyang nakatingin sa akin. Walang ibang ekspresyon ang mukha niya.
“What did you say?” asik niya ng mag sink in sa utak niya yung sinabi ko.
Inirapan ko lang siya, bingi naman pala ‘tong isang ‘to e. Magsasalita pa sana ako ng biglang may nagsisigaw sa center lobby.
“DROP YOUR GUNS!”
“DROP YOUR GUNS OR I WILL KILL THIS BOY!”
“I SAID DROP YOUR GUNS!!!!!”
Mabilis akong tumakbo patago sa likod ng poste. Agad akong sumilip habang nakatago.
Halos manginig ang kalamnan ko ng makitang hostage nung man in black si Gali.
“GALI!” yung ama naman ni Gali, ayon nag alsa balutan na! Nagtatakbo na pabalik sa gerahan at iniwan ako dito. Ok fine, I can handle myself.
Nakasilip lang ako, kagat kagat ang kuko habang nangangatog ang tuhod na nanood sa madugong eksena.
Susginoo! Paano na si Gali? Hindi makalapit yung grupo ng ama niya dahil hostage siya. Iyak lang ng iyak yung bata! Ang sarap tadyakan ng bwisit na Man in Black na’yon.
Kitang kita ko yung takot sa mukha ni Gali. Naiisip ko palang yung trauma na dala nito sa bata, natatakot na ako.
Oo aaminin ko na! Sobrang bait ni Gali! Sobrang pure ng puso niya. Ilang beses ko siyang minaltrato ng hindi maayos pero never siyang magalit sa akin.
Anghel siya na ibinaba dito sa lupa.
At ngayon na nakikita ko siyang umiiyak ng ganyan, para gusto kong ihambalos sa pagmumukha nung bwisit na Man in Black yung suitcase na ibinigay niya sa akin–
Teka nga wait…
Tekaaaaa!
‘YUNG SUITCASE KOOO!
Nanlaki ang mata ko!...

Ang suitcase ng kayamanan ko.
Agad kong hinanap yung suitcase.
Nasaan na’yon? Nasaaan naaa!
Ayun! Nakita ko kaagad yon sa lapag na kung saan nakatayo kanina yung lalaking epal. Mabilis ko iyong kinuha.
Napasalampak ako sa sahig.
“Huhuhu.” nakakaiyak, nakaka-iyak ang kalagayan ng suitcase ko. Tinrace ng daliri ko ang mga butas na visible. Kinakabahan na ako. Parang hindi ko kayang makita yung loob.
Nanginginig at dahan dahan kong binuksan ang suitcase.
Pagkakita ko sa mga isang libo na nasa loob, wala na akong nagawa kundi ipaglamay na ng tuluyan ang mga pera kong sumalangit nawa.
Ang daming butas huhu. Halos kalahati yata! Tapos may mga basyo pa ng bala na nandito. Bakas ng masasakit na sugat na tinamasa ng pera ko. Ang sakit sa puso. Kung may tripophobia ka, matatakot ka sa dami ng butas nito. Kinawawa nila ang limang daang milyon ko. Nilaspatangan, inalipusta, niyurakan ang pagkapera nila!
Hindi ko mapapatawad ang mga Men in Black na’yon! Anong karapatan nilang lapastanganin ang kayamanan ko HAAAA?
Nagpupuyos sa galit na isinara ko ulit ang suitcase. Mabilis akong tumayo at nagtago muli sa likod ng poste. Sinilip ko ang buong lugar.
Gaganti ako!!!!
Ipaghihiganti ko ang pera koooo!
Ano pwede kong gawin? Ano pwede kong itulong sa mga walang magawa grupo ng ama ni Gali?
Hindi ako mapakali. Nanginginig pa din ang buo kong katawan. Kagat kagat ko ang kuko sa kanang kamay habang ang kaliwang kamay ko naman ay nakahawak sa may kabigatang suitcase.
Iniikot ko ang tingin ko sa kabuuan ng lugar.
“WALANG KIKILOS! KAPAG MAY KUMILOS SA INYO, PASASABUGIN KO BUNGO NG BATANG ‘TO!”
Isip Ashari! Huwag ka munang magpadala sa takot at sa gulo ng paligid mo.
Center lobby ‘to. May apat na palapag na veranda. Nasa first floor kami. Kapag umakyat ako sa second floor, may mga man in black na naka bantay at nakatutok ang baril sa mga tao na nasa fitst floor.
Free and third floor at fourth floor. Walang tao.
Ang tanong, ano pwede kong gawin sa ganyang kataas na veranda? Manonood ganern? Hindi naman ako pwedeng tumalon diyan at panigurado hello impyerno agad bagsak ko.
Isip Ashari. Gamitin mo utakkkkk mo! Diba kaya nga Archeology ang course mo? Dapat sanay ka sa mga stunts. Walang hiya anong konek non sa course ko! Distorted na utak ko. Hindi ako makapag isip ng tama!
“WE WILL NOT DO ANYTHING! JUST DON’T HARM GALI.” sigaw ng ama ni Gali habang nakataas ang dalawa nitong kamay. Nakababa na ang mga baril niya at ng mga kasama niya. Wala na silang kalaban laban.
Shemay naman oh!
Isa lang ang kaylangan ng mga kidnaper na Man In Black na’yan para matalo sila. Kaylangan nila ng distraction.
Distraction. Anong klase naman ha? Pupunta ako sa gitna, susugod tapos gagawa ng eksena? Sasayaw ako? Kakantahan ko sila? NO WAY! EDI BINARIL AKO NG MGA YAN! Namatay pa akong performer ng wala sa oras at ayoko ng ganong kawalang kwentang kamatayan.
Pumikit ako ng madiin at pilit na hinalughog lahat ng neurons sa brain cells ko.
MAY BIGLA AKONG NAISIP!
SAFEST WAY!
Pero wag nalang. Hindi pwede, hindi ko pwedeng isakripisyon ‘yon! NO!!!
Pero Ashari diba magpapakabait ka?
HINDI! JOKE KO LANG ‘YON. HINDI KO PWEDENG ISAKRIPISYO ANG PINAKAMAHALAGANG BAGAY SA AKIN NGAYON!
“WAAAHHH TATOT NA ATO! PAPAAAA! MAMHAAAAA!”
Palahaw ni Gali ang umibabaw sa buong lugar. Tumagos sa puso ko ‘yung iyak niya. Bwisit na bata ‘yan! Ano ba ‘tong ginagawa niya sa akin! Lalamugin ko talaga siya oras na makawala siya sa Man In Black na’yan. Ilulublob ko siya ng paulit ulit sa kanal don sa kanto namin hanggang sa pumakat na sa kaniya yung amoy imbornal! Gigil niya akooo!
“TUMAHIMIK KANG BATA KA!!!” sinigawan siya nung bwisit na Man In Black. Sa sobrang lakas ng sigaw sa kaniya, natahimik na si Gali at pilit na pinipigilan ang pag iyak.
ARGHHH! Na-iinis na ako!
Sige na nga! Sigeee na! Isasakripisyo ko naaaa!
Sana Ashari Jenesse Ferell, sana hindi mo pagsisihan ‘tong gagawin mo.
“DON’T YELL AT HIM!!!!” narinig kong sigaw nung ama ni Gali.
Mabilis ko ng inayos ang sarili ko. Tinigilan ko ang pagkagat sa kuko ko at hinigpitan ko ang hawak ko sa suit case.
Kabisado ko pa ang daan dito sa Museum. Doon ako sa back stair dumaan. Lahat ng kaba nakabalot sa katawan ko.
Paano kung may makasalubong ako ditong man in black? Please lang, nagmamaka-awa ako! Wala muna sana!
Nagtatakbo ako paakyat ng hagdan. Nasa second floor na ako, may chance na may makakita sa akin dito kung hindi ko bibilisan. Kaya naman nagmadali na akong umakyat papuntang third floor.
Pag tungtong ko palang sa Third floor, may sumalubong sa akin na isang Man In Black. May hawak siyang mahabang baril.
“At saan mo balak pumunta?” malalim ang boses niyang tanong sa akin.
Nanigas ako pero dahil nagmamadali ako at wala akong time makipag chikahan sa kaniya…
“AAKYAT AKO! SHOOOOO!” sa sobrang kaba ko, hinambalos ko siya ng suit case.
Ayon tumba, ewan ko nalang kung hindi makatulog yan e ang bigat nitong suitcase.
Ha, feeling niya siguro babae ako at wala akong laban sa kaniya. Sorry pero masamang damo ako, mali siya ng floor na pinagtambayan!
Sinipa ko siya para mahulog siya don sa second floor! Pagkasipa ko, tumakbo ako sa pinaka gitna.
Hinihingal na tumingin ako sa ibaba, nasa tapat ko yung Man In Black at si Gali. Kung ibabagsak ko suit case ko sa kaniya, madadamay si Gali. Hindi pwede!
Pumikit ako at nag-isip ng mabuti. Buo na ang loob ko! Nandito na ako, wala ng atrasan ‘to.
Pagdilat ko ng mata, nakita ko na pasimpleng nakatingin sa akin yung ama ni Gali. Nakakunot ang noo niya at para bang tinatanong ako ng mga tingin niya na ‘Hoy bruha, anong ginagawa mo diyan, bumaba ka ngayon din.’
Sandali kong sinalubong ang tingin niya. Sumenyas ako at itinuro yung Man In Black sa ibaba. Ewan ko kung mag ge-gets niya ha. Pero ang gusto ko lang naman sabihin e gagawa ako ng senaryo, gamitin niya yung chance na’yon para kunin si Gali sa Man In Black.
Huminga ako ng malalim.
Yumuko ako at binuksan ko ang suit case. Paalam muna sa ngayon, isang malaking kabayanihan ang gagawin niyo! Alam ko na sandaling oras lang tayo nagkasama, ang ilan pa sa inyo ay nagbuwis na ng kanilang halaga upang saluhin ang mga bala kanina. Sorry kung kayong mga natira ay tatalon mula dito sa third floor papuntang first floor.
Kaylangan niyo munang mag suicide mga minamahal kong pera.
Tulungan niyo muna ang mga Marchese!
Tumayo ako buhat buhat ang suitcase at dahan dahan kong ibinuhos ang laman non!
Saktong humangin kaya tila umulan ng papel na pera sa buong museum!
“PAALAM MGA MAHAL KO! MULI TAYONG MAGKIKITA, HINDING HINDI KO MALILIMUTAN ANG KABAYANIHAN NINYO!” sabi ko sa mga pera na nagbagsakan.
Pagka hulog ko ng pera, nagkagulo na ang lahat.
Kinuhang muli ng mga Marchese ang baril nila, nawala naman sa focus yung mga Man In Black.
Ako, ito…binabaril na din ng mga nasa second floor na Man in Black. Nagtago kaagad ako sa pader dito! Aba, matapos kong magpaulan ng pera, hindi ako dapat mamatay! Pupulutin ko pa mamaya yung mga nahulog na 1k sa first floor.
Ama ni Gali, ikaw na bahala sa anak mo ha. Kunin mo siya ng walang galos, patahanin mo siya gaya ng tunay na ama.
Tumulong na ako, nagawa ko na ang part ko, ipinagkakatiwala ko na lahat sa’yo!
Writen’s by VictoriaGe