ASHARI’S POV
“Now we can talk…” malamig at malalim ang boses na wika ni Isprikitikton “…alone.” dagdag pa nito.
Napalunok ako. “A-ano bang pag-uusapan natin?” nag-a-alangan kong tanong sa kaniya. Nakatayo pa din ako dito sa may gawi ng pinto habang nakatingin lang sa mga pisngi niya. Oo, ayoko siyang tingnan sa mata kaya sa pisngi lang niya ako nakatingin!
“Why don’t you take your sit first?” utos niya na lalong nagpakaba sa akin. Haler, ang upuan na ino-offer niya ay ‘yung katapat ng kaniya.
Nag-aalala kasi ako noh, baka mamaya kapag lumapit ako sa kaniya e mapatay ko nalang siya ng wala sa oras. Maging murderer pa ako! Hanggat maaari umiiwas lang ako sa tukso ng kasalanan!
Kinalma ko ang sarili ko at nakaposas pa din na umupo sa itim na sofa na katapat ng kaniya. Ang bait bait kong umupo, dapat ma-maintain ko ang kaibaitan kong ‘to hanggang makalabas ako ng walang napapatay dito!
“So ano na nga ang pag-uusapan natin?” tanong ko pag kaupo.
Tiningnan lang ako ng seryoso ni Boy Isprikiton. Hindi ko talaga siya matitigan sa mata. Iba kasi ‘yung tingin niya e, parang nanghihigop na hindi mo malaman. Alam ko naman na maganda ang mata niya, sana naman huwag siyang ganyan tumingin noh. Hindi ko ma-appreciate ang ganda ng mata niya e.
“I have questions.” bawat pagsasalita niya, tila isang command o utos na dapat mong sundin. “I am an impatient listener, Ashari…” and the way he says my name…it’s different, parang lalo akong hinihigop papunta sa kaniya.
“I want direct to the point answers sa lahat ng itatanong ko sa’yo.” he stated. Tumango tango naman ako at blankong nakatingin sa kaniya.
Hui, bakit ang gwapo niya? ‘Yung itim na itim niya na buhok na nakabagsak lang, ‘yung panga niya na kapag nag-iigting sa galit lalong nadedefine. ‘Yung labi niya na mamula mula at ‘yung kilay niya na lalong nagpagwapo sa kaniya.
Tsk, bakit ba may ganitong kagwapong nilalang? Sayang naman kung mapapatay ko lang siya dahil sa inis ko sa mga pagmamaltrato niya sa akin!!!
“Why do you have Gali?” tanong niya.
“Direct to the point.” sagot ko.
Nagkunot naman siya ng noo. Ako naman nakatulala lang sa gwapo niyang mukha. “What?” masungit niyang tanong.
“Direct to the point.” muli kong sagot habang nakatulala.
Lalo siyang nagkunot ng noo. “Are you playing with me?” madiin at may halo ng galit niyang tanong sa akin.
“Direct to—-”
“Shut up or I’ll shut your mouth forever!” nagising ako sa realidad ng buhay ng biglang maglabas ng baril si Isprikiton prikitik!
“Sabi mo kasi direct to the point ang isasagot ko sa lahat ng tanong mo. Sinunod lang naman kita ha! Ano bang mali sa sinabi ko?” reklamo ko habang nanlalaki ang mga mata.
Hindi siya sumagot. Ikinasa niya ‘yung baril kaya mabilis pa sa kisap mata kong itinikom ang bibig ko.
“Shabi kho nga shashagot na ako ng maayosh.” sabi ko habang nakasara ang bibig.
“I told you, I am an impatient listener Ashari.”
Tumango nalang ako. Walanjo, ibaba mo na ‘yang baril mo please lang! Baka mamaya niyan mapindot mo ‘yan ng hindi sinasadya edi tegibumbum pa ako.
“So let me ask you again.” he said in his deep voice. Oh, bakit hawak hawak pa din niya ‘yung baril??? Pinaglalaruan niya ito sa daliri niya. Nakalimutan na ba niya na nakakasa ‘yon? Mahihimatay yata ako dito bago ko masagot mga tanong niya. “Why do you have my son, Gali.”
Hindi umaalis ang tingin ko sa baril na umiikot ikot sa mga daliri niya. Binabantayan ko baka mamaya biglang pumutok e, iiwas agad ako. “Kumatok siya sa pinto ko.” sagot ko habang nakatitig sa baril.
“Are you kidding me? I’m telling you again, i am not a patient –”
“Tatanong tanong ka tapos di ka naman maniniwala sa isasagot ko. Nag-aaksaya lang tayo ng laway dito. Pauwiin mo na ako bilis.” inalis ko na tingin ko sa baril kasi feeling ko nanlalambot ang tuhod ko kada sasalat yung daliri niya sa trigger. Walanghiya. Magkaka sakit ako sa puso ng wala sa oras nito e.
He grabbed the gun at ibinalik na niya ito sa bulsa niya sa likod. Doon ako nakahinga ng maluwag.
“He knocked. Then what happened?” he asked, ngayon medyo kalmado na siya. Ako naman ang nagsisimula ng mairita!
Ngayon ko narerealize na bakit ba kaylangan kong sagutin ang tanong ng isang ‘to e dapat nga bigyan na niya ako ng parangal at pabuya dahil nailigtas ko anak niya.
Umirap nalang ako bago sumagot. “Pagkatapos niyang kumatok sa pintuan ko, pinapasok ko siya kaagad dahil naawa ako sa kalagayan niya. Ang dungis dungis niya…” amoy imbornal pa. “Inalagaan ko siya, kinupkop, minahal,...

inaruga ng tama, pinakain ng tama, pinatulog sa tabi ko at hindi iniwan ng mag isa!” pagmamalaki ko kay Isprikiton. “Pasalamat ka, mahal na mahal ko ang anak mo at hindi ko siya pinabayaan.” dagdag ko pa.
Pinilit ko ang mata ko na magluha, inalala ko ang mga masasakit kong nakaraan para talaga magmukhang makatotohanan ang mga sinasabi ko.
Lumambot naman ang tingin ni Isprikiton sa akin. Napangisi ako sa utak ko. Hihingi ako sa kanya ng pera kapalit ng 500 million tutal mukha naman silang mayaman noh.
“Hindi ako marunong mag alaga ng bata pero ibinigay ko lahat ng makakaya ko para alagaan siya. Hindi lang ‘yon, ang laki din ng ginastos ko para makabili ng mga kaylangan niya…” yung mga basher ko diyan, labas HAHAHA “Diaper, gatas at sa pagkain niya. Kahit hindi na ako kumain basta siya makakain oks na oks lang sa akin.”
Pinunasan ko gamit ang braso yung kunwakunwariang luha na tumulo sa mata ko. Naka posas pa ako kaya di ko magamit kamay ko. Sayang, mas effective sana kung kamay gamit ko.
“Well…” napatingin naman si Isprikiton sa gilid niya, tila hindi niya ako kayang tingnan na umiyak. Naks EFFECTIVEEEEE AHHH! “T-thank you, f-for taking care of my son.”
Napakagat ako sa labi dahil pinipigilan kong mapangisi. Dapat panindigan ko ‘tong ginagawa ko!
“Anu ka ba, wala lang ‘yon. Mabait kasi talaga akong kusa.” ngumiti ako ng napakabait. Nakita ko na tumingin sandali si Isprikiton at nag iwas ulit ng tingin. “Baka pwede naman kalagin mo na posas ko hehe.” tumingin siya, itinaas ko naman ang dalawa kong kamay.
“That’s why….” tumayo Si Easton at naglakad palapit sa akin. Nakangiti lang ako sa kaniya…yung pinaka mabait kong ngiti! Lumuhod siya sa harapan ko at naglabas ng susi. Kitang kita ng dalawang mata ko kung paano niya i-unlock ang dalawang posas.
Nahulog yung posas sa sahig. Dahan dahang tumingin si Isprikiton sa akin habang nakaluhod pa din. Natulala nanaman ako sa mukha niyang gwapo…
“That’s why my son loves you so much.” sambit niya.
Nawala naman ako sa pagkakatulala ko ng sinabi niya ‘yon. Hinawi ko ang mahaba kong buhok at nagmaganda. “Ay ano ka ba, marami talagang nagmamahal sa akin. Kaya huwag ka ng magtaka na pati anak mo, nakuha ko ang loob.” ngumiti ako sa kaniya.
Tumayo na siya. Magsasalita pa sana siya ng may biglang kumatok sa pintuan doon sa side. Iba ‘yung pintuan na’yon sa metal door na pinasukan ko kanina. Mukhang yung pinto na’yon ang daan papunta sa sala room sa kabila ng glass wall kanina. Ewan di ko din sure.
“Sir, it’s me Dyther.” sino naman ‘yan?
“Come in.” sagot ni Isprikiton.
Bumukas naman ang pinto at iniluwa nito ang isang lalaki na buhat buhat si Gali. Sa likod nila, matatanaw ang maid at butlers.
“Mamhaaa!” sigaw nung bata ng makita ako.
“Gali why are you here?” hindi ako yung nagtanong. Si Boy Isprikiton. Parang hindi siya makapaniwala na nandito ang anak. “Why did you bring him here Dyther?” asik nito sa lalaking may buhat kay Gali.
Ibinaba naman nito si Gali at napakamot sa batok. Tumakbo si Gali papunta sa akin at niyakap agad ang tuhod ko. Tuhod kasi ito ang abot niya.
Tsk, sabi ko huling pagkikita na natin yung nasa museum e. Bakit nakayakap ka nanaman sa tuhod ko gaya nung una nating pagkikita ha???
“Sir, nagpupumilit po e. Iyak ng iyak, gusto daw niyang makita ‘yang babae.”
Nakatingin lang ako kay Gali. Halatang bagong iyak nga siya. Basa pa ang gilid ng mga mata niya e.
Bubuhatin ko ba ‘tong Chanak na’to o hahayaan ko siya diyan? Siya ang simula’t puno ng lahat ng nangyayari sa akin dito.
Kung hindi siya nagmaganda na kumatok sa pinto ko, edi sana nanonood pa din ako ng kdrama ngayon at ine-enjoy ang weekend.
“Mamha buhat.” sabi niya kahit nakayakap pa din sa tuhod ko.
Napatingin naman ako kay Boy Isprikiton. Walanjo, dapat ipakita ko sa kaniya na mahal ko talaga ‘tong bata.
Wala akong nagawa kundi ngumiti ng pilit at buhatin si Gali.
“Baby Gali, lika na dito kay Mama mo hehehe.” sabi ko habang binubuhat siya.
Pagkabuhat ko kay Gali, agad niya akong niyakap at tulad ng palagi niyang ginagawa, ibinaon niya ang mukha niya sa leeg ko.
Doon ko naramdaman na parang mainit siya.
Agad kong sinalat ang mga braso at leeg ni Gali.
“Gali? Gali ok ka lang?” kakalasin ko sana si Gali sa pagyakap niya sa akin para tingnan siya pero mahigpit lang siya sa pagkakayakap. Ayaw niya kumawala.
“Is there a problem?” nag aalala namang tanong ni Easton na ama niya.
Kinakabahan akong sumagot. “Nilalagnat yata si Gali.”
Paktay!
Writen’s by VictoriaGe