AUTHOR: Mr. Sunset
Saksi ang tala at buwan, kung gaano kita ka mahal at gustong ingatan, alam din nito ang lihim kong pag tingin na matagal ko ng kinikim-kim.
“Ang sarap naman pag masdan ng mga bituin noh, na animo’y nakiki-isa sa ating damdamin.”-naka ngiti nyang sambit habang naka-tuon parin ang mga mata sa kalangitan.
“Mali ka dyan hehe,” i laughed akwardly habang naka tingin sa itaas.
“Huh?
“Kase, mas masarap titigan ang kinang ng iyong mga mata…” sabay titig sakanya.
“Ngayon ko lang alam, na ang korny mo pala” tumawa lang sya habang ako, heto ngumiti lang.
“M–mahal kita, noon pa.” nauutal kong sambit.
“Ano bang pinag-sasabi mo dyan, para ka naman’g timang, HAHAHA”
“Mga tala at buwan lamang ang tanging nakaka-alam ng lihim na matagal ko ng ikinukubli, at alam kong hindi mo ako kayang paniwalaan sapagkat, kaibigan lamang talaga ang pag tingin ng iyong mga mata sa akin at kailanman ay hindi ako magiging isa sa pintig ng puso mo.” malungkot kong sambit, habang pinipigilan...

ang pag patak ng aking mga luha. Malaking pag ka bigla naman ang umikit sa kanyang mukha, at bigla na lamang itong tumayo at lumakad ng mabilis papalayo. Hindi ko alam na pati sa totoong buhay ay mangyayare din pala ang ganitong eksena, sa teleserye ko lang kasi ito napapanood e.
“W–wait stop…” hinila ko sya dahilan upang mag tagpo ang aming mga mata, ngunit mga luha ang tumambad sa aking harapan.
“S–sorry miko,but i only see you as a friend.”
“HAHAHA ano kaba nag bibiro lang ako, ano ayos ba? Haha. Isang malakas na hampas ang sumalobong saken na syang ikinagulat ko.
“hey, im just joking no need to be so serious ok” at hinaluan ko ng ngiti. “Mahal kita, Noon pa” mga katagang kailangan mong kainin pabalik, kung gusto mong manatili ang dati. Marahil nga ay masakit ngunit kailangan mong tanggapin na kailanman ay imposible ang mga salitang “tayo” at “kayo.” Salamat sainyo tala, at buwan. I love kahit ito’y mananatiling lihim na lamang.
Ctto: