Natigil lang ako sa nga iniisip ng tumunog Ang cellphone ko, Si Riguel ang tumatawag. Wala sa sariling sinagot ko ito.
“Are you okay?” Bungad n’ya agad, maririnig ko pa ang mga busina ng sasakyan, nasa daan siguro s’ya.
“I’m n-not” heto na naman naiiyak na naman ako, Hindi ko kaya nang ganito.
“I’m on my way there, wait for me” binaba n’ya agad ang tawag upang Hindi na ako makaangal pa sa nais n’yang mangyari.
Lumipas nga ang ilang minuto at nakarinig agad ako ng busina sa labas.
“Ma’am, nariyan po si Mr. Villarosa” si nanay, Isa sa tagapangasiwa rito sa bahay, tumango ako at pinagmamasdan muna ang sarili bago lumabas. Halata pa sa mga mata ko na kanina pa ako umiiyak, namumula Rin ang ilong ko.
Agad bumungad ang nagaalalang mga mata ni Riguel sa akin ng buksan ko ang gate. Niyakap n’ya ako, ngunit Hindi ko manlang magawang yakapin s’ya pabalik, hiyang hiya ako sa ginawa nang papa ko.
“I-I’m sorry, R-Riguel” nabasag ang boses ko ng sinubukan kong magsalita.
“Hush baby, it’s fine, I can take care of it. Please, don’t stress yourself” Aniya, tumango ako kahit na Hindi kuntento, Alam kong magagawan n’ya ng paaran ang perang nawala sa kanila pero ung kahihiyang binigay ng papa ko sa kanila, baka Hindi na makalimutan pa.
“The gown is here, pinapahatid ni mama” Bahagya pa akong nagulat nang Hindi galit sa akin Si Donya Winona. Nagalinlangan s’ya ng sabihin ang mga katagang iyon.
“Pupunta ka ba?” Tila nabasa n’ya ang iniisip ko, na ayaw kong pumunta. Agad akong umiling.
“Sige, Hindi na rin ako pupunta” kumunot ang nuo ko sa sinabi ni Riguel.
“Bakit Hindi ka pupunta?”
“Wala ka rin naman duon, kaya ayos lang” Aniya
“But Riguel, it’s your family party! They need you there!” Aniko
“Do you think mama can’t handle that?” Natahimik naman ako. Hindi ko nga yata lubos na kilala ang mga Villarosa.
“Baby come on, I’ll listen to your rants” Aniya, Hindi n’ya parin kinakalas ang yakap n’ya sa akin. Tila pag binitawan n’ya ako ay pati ako mawawala na sa kan’ya.
“I want to come, I’ll say sorry to Donya Winona” he groaned at my decision.
“Cathy, ‘yung pagkain mo Hindi mo padin ginagalaw” si nanay, Hindi pa nga pala ako nag aagahan, alas una na rin, pati ang mag tanghalian ay Hindi ko na rin magawa.
Kumunot ang nuo ni Riguel sa sinabi ni nanay.
“Hindi ka pa kumakain?” Tumango ako bilang sagot sa tanong n’ya, Wala akong gana sa lahat.
“I’ll eat with you, Para may gana kang kumain, you need to take care of yourself!” Pagpapaalala n’ya sa akin.
Alam ko namang kumain na s’ya pero sasabayan n’ya parin ako, naappreciate ko ‘yun pero Wala talaga sa panahon para maging hyper ako.
Hindi na s’ya umuwi sa kanila, sabay na lang daw kaming pumunta sa party na gaganapin.
Isang champagne dress ang ibinigay sa akin ni Donya Winona. Pinares...

ko rin ito sa sapatos na kasing kulay n’ya.
Si Riguel naman ay pormal na pormal sa suot n’yang tuxedo, pinadala n’ya na lng ‘yon sa Driver nila kanina.
Ako na rin ang nag ayos sa aking sarili.
Nang dumating sa party ay natuon ang atensyon ng mga Tao sa akin.
“Hindi ba s’ya ung anak nung Martinez na nagnakaw rito sa mga Villarosa?”
“Ang kapal naman ng mukha n’ya para magpakita pa rito!”
“Siguro ay kumakapit rin sa anak ni Donya Winona para makakuha ng pera!”
Pinilit kong Hindi pansinin ang samut saring mga sinasabi nila ngunit naapektuhan talaga ako.
Naramdaman ko na lang ang mahigpit na pag pulupot ng mga braso ni Riguel sa aking bewang.
“Don’t mind them” tila s’ya pa ang mas naiirita kaysa sa akin.
Napasinghap ang mga nanunuod sa Amin dahil sa nakita.
“Sipsip, para makakuha ng pera”
“Slut!”
“Malandi!”
“Gold digger!”
Ang sasakit ng mga salitang naririnig ko sa kanila, Wala silang pakealam kung nasasaktan ako sa mga binabato nila sa akin.
Hindi ko na kaya, mabilis ang ginawa kong lakad para makarating Kay Donya at makauwi na rin.
Nakasunod lang sa akin Si Riguel.
“Hija, buti nakarating ka” Si Donya walang bahid ng galit sa akin.
“I’m sorry about what my father did Donya, to your company and to your sister” nakayuko kong saad, napalunok ng malalim si Donya.
“It’s a problem between your father and my family Hija, Riguel will make sure that everything turns out well” assurance sa akin ni Donya, tumango ako kahit Hindi pa nakuntento.
Nakuha na ng ibang bisita ang atensyon ni Donya, kaya nagpaalam na kami at nagtungo sa sasakyan n’ya.
“Where do you want to go?” Tanong ni Riguel sa akin pagkaupong pagkaupo ko palang sa sasakyan n’ya.
“Dito na l-lang” pinipigilan ko ang mga luha ko.
“Buti Hindi nagalit si Donya sa akin” natawa si Riguel sa sinabi ko.
“Malabo pa ‘yan sa blurred, Cathy” tumawa s’yang muli.
“You’re her favorite, paraka nga n’yang anak eh kaysa sa Amin” ngumiti s’ya Hindi ako makangiti sa kan’ya.
Kaya naman pala ganuon ang trato sa akin ni Donya simula pa lng nang tumungtong ako sa Mansion nila.
Natigil ang aking pagiisip dahil sa tawag, Si mama. Agad ko itong sinagot.
“Hija! Halika rito sa Hospital! You’re father met an accident!” Natigil ang oras ko sa narinig sa aking Ina, maririnig pa ang mga iyak n’ya. No, No, No, Please! Please tell me that my father we’ll be okay!
Kahit na may nagawa s’yang Mali, tatay ko parin s’ya, Mahal ko s’ya.
“What happened?” Si Riguel.
“Si papa, tinakbo sa Hospital!” Pagkatapos kong sabihin iyon at masabi sa kan’ya kung saang Hospital ay nagpatakbo agad si Riguel ng sasakyan, napakabilis n’ya magpatakbo. Nanlalabo na ang mga mata ko, Wala na akong Makita sa dinadaanan namin, pati ang isip ko ay nagkabuhol buhol na, Hindi ko na Alam ang gagawin ko.
To be continued…
__________________
Salamat po sa pagbabasa!💚